Hayaleti bile heybetli

Hani, sonuç çıkmayacak şeyler için "Git meramını Marko Paşa'ya anlat" derler ya, işte Beşiktaş - G.Saray derbisi öylesine bir derbiydi, bazıları için. Fakat hayır! Beşiktaş'ın buna itirazı vardı. Yiğidin hakkı yiğide; Tayfur Havutçu, benim için teknik adam olarak rüştünü ispatlamıştır. Dün gece hayaletten heybetli bir Kartal ortaya çıkaran adam olarak... Herkes bunu böyle bilsin. Hem de takımın beyni olan Guti'nin yürüyerek oynadığı, Bobo, Fernandes'in boş boş dolaştığı bir maçta. Hem de; maçın ilk yarısında insana "Bu nasıl Beşiktaş?" sorusunu defalarca sorduran takımla, başardı bunu. Helal olsun! O nasıl bir motivasyondur ki, maçın ikinci yarısına başka bir kimlikle çıktı Beşiktaş ve 15 dakikalık futbolla sildi, G.Saray'ı sahadan... Quaresma ve Bobo'yla şov yaptı. Eğer Bobo'nun iki topu direkten dönmese G.Saray için hezimet olurdu, gece. Kupa finali için bugünden göz dağı verdi rakibine. Gelelim diğerine, kim ne derse desin; derbi derbidir, arkadaş. İki takım da, Spor Toto Süper Lig defterini çoktan dürmüş olsalar bile, Beşiktaş - G.Saray maçları her zaman büyük bir mana ifade eder. İşin içinde tarih, prestij ve istatistik vardır. Böyle bir derbi hafife alınamaz! İki takımın oyuncuları işi kafalarında bitirseler ve zevahiri kurtarmaya çalışsalar da, bu böyledir, bu gerçek asla değişmez. İşte bu tür ortamlarda en zor görev teknik adamlara düşer. Hiç kolay değildir çünkü bir teknik adam için takımını böyle amaçsız maçlara hazırlayabilmek. Nitekim, daha tecrübeli olan Bülent Ünder bunu başaramadı. Yazık, onun adına üzüldüm. Üzüldüm çünkü değil Bülent Hoca yerinde dünyanın en iyi teknik direktörü Mourinho da olsa, G.Saray formasını giyen Arda'nın, Baros'un, Kazım'ın, Gökhan Zan, Çağlar Birinci, Mustafa Sarp, Ayhan ve Culio içindeki aslanları asla uyandıramazdı. Sadece ayakta kalmaya çalışan Aykut'tu o da çaresiz teslim oldu, Aurelio ve Simao'nun takdire şayan profesyonelliklerine...