Her gün yeni TÜRKİYE!

Bir ay içinde Kütahya/ Simav, Tokat, Bursa, Uşak, Ordu, Samsun ve Çorum'da düzenlenen şiir gecelerine katıldım. Şiir gecelerinin en önemli katkılarından -gezip-görmenin dışında- birinin de, her seferinde, asıl mesleğimle dostluğumun yeniden hatırlatılıp pekiştirilmesi oldu. Bir şair olarak, evet, şiirlerimizi dinleyip alkışlıyor salonu dolduran insanlar; ve şairliğimiz teveccüh görüyor ancak, bunun ötesinde başka mutluluklar daha bağışlıyor bu geziler bana... Yaklaşık 35 yıldır yürüyen Türkiye gazetesinde olmak, bu gazeteye mensubiyet yaklaşımı ile alkışlara boğulmak... Hakikat'ten Türkiye'ye gelen bu çizgi, çıtasını hiçbir zaman terketme ihtiyacı duymadan -zaman zaman kırılmalar olsa bile bu kırılmaları kendi iç şartlarına bağlamamak gerekir- "daha"nın sancısını çekerek uzanıyor geleceğe. ğ Bu gazete yaşıyor! Birkaç gazetede çalışmıştım daha önce; ayak oyunlarıyla, koltuk depremleriyle geçen bir sınamaydı bu; geçti. Bütün alicengiz oyunlarına rağmen yürüyüşünü sürdüren bu gazetenin, şiirle birlikte anılıyor olduğunu Tokat'ta, Samsun'da ve hatta memleketim Ordu'da bizzat yaşadım. Bu coğrafyaya ait herkesin gazetesine nasıl sarıldığını ise Turhal'da gördüm. Tokat'a gitmek üzere bir minibüs yazıhanesine girdim. Daracık büronun boş alanlarına yerleştirilmiş birkaç sehpa ilişti gözüme. Her bir sehpanın üzerindeki Türkiye gazeteleri. Sebebini sordum. Cevapladılar: "Gazetemiz sıkıntılı günler yaşıyor. Şoför arkadaşlar abone oldular. Gündüz yolcular okuyor, akşam da eve götürüyoruz. Ayrıca evde abone olanlar da var. Eve başka gazete sokamıyoruz ki!" İşte bunun için yaşıyor Türkiye gazetesi; ve yaşayacak... ğ Biz sizinle birlikteyiz! Kütahya'da, Uşak'ta, Tokat'ta, Samsun'da, Ordu'da, Çorum'da seviliyor Türkiye gazetesi. Diğer illerimizde de seviliyor olduğuna inanıyorum. Çünkü gittiğimiz her yerde bu sevgiyi hissettiriyor insanlar. Hele bir de merkezden, yani İstanbul'dan geldiğimizi duyunca... Ben mutluyum. Çünkü gazetemiz yeniden 24 sayfa olarak çıkmaya başlıyor. Okurlarıyla daha çok ve daha kaliteli haberlerde buluşmak üzere bugünden itibaren daha fazla sorumluluk üstlendiğimi(zi) biliyorum. Gittiğim her yerde bizden haber bilmek isteyenlerin kalplerine su serpiyorum: Her bir sayfanın hazine değerinde olduğunu bilen dostlarla neredeyse bir aileyiz biz. Belimizi biraz daha doğrulttuk, yüzümüzü biraz daha ağarttık ve yüreğimizi biraz daha size doğru yönlendirdik. Biz sizin için yürüyoruz bu yolu, her şeye rağmen... Bugüne kadar nasıl geri durmadıysak sürekli ileriye adım atmaktan. Siz de bizi yalnız bırakmayın. En az bugüne kadar yaptığınızca sahip çıkmaya gayret edin. Olur mu?