Olmaz böyle şey!

Çok ayıp oldu çok... Ay-yıldız adına değil, çifte madalyalı çocuklar adına üzüldüm. Fatih, Tugay, Emre, Okan, Arif... Ne acı bir durum... Bir futbolcu ancak, bu derece kendini inkâr edebilir. Oynamak istemiyorlardı sanki. Kulüp takımı antrenmanında bile olmaz böyle şey. Amatör kümede dahi müsade etmezler. Sıkıntılı bir ilk devre atlattık. 4 eksik oynasak, bu kadar zor durumlara düşmezdik. En azından, topu getireni rakip sayar, tedbir alırdık. Bizim forma ile sahaya çıkıp, rakipten oynayanlar olunca, bütün hesaplar karıştı. Tugay'ın, Hristov'a attığı gollük pası Makedonlar veremezdi! Golü de Fatih'in asistinden yedik. Devrede iki ismi kurtardı Şenol Güneş. Daha fazla üzülmelerine dayanamadı. Serhat - Hasan takviyesi, sayısal eşitliği dengeledi... Bu arada ikinci şans golünü attık. Adamların Şakiri'si, Fatih'in tarafını otobana çevirdi. Roberto Carlos eline su dökemez. Ne yazık ki, değişiklik hakkı üç. Hak olsa, beşini alırdı Şenol Güneş. Dünya Kupası öncesine geri döndük. Kulüp takımı dertleri içine daldık. Takımında oynamayanlar, oynasa da form tutamayanlar... Bir de Şenol hocanın oyuncu seçimi... Bir uzunu akıl edememiş hoca. Böyle bir rakip karşısında yerden oynamaya mahkûm etti takımı. Dahası, sahanın kötü zemini hiç hesaba katılmamış. Sonuç olarak, kötü oynasak da kazanan taraf olduk. Arazlarımız ders olur dileğiyle İngiltere finaline yol aldık.