Ses var görüntü yok

F.Bahçe Werner Lorant'la çıktığı ikinci sınavında galip geldi gelmesine ama futbol olarak ortaya yine birşey koyamadı. Dün geceki galibiyetin iki mimarı vardı; birincisi ilk yarıda organizatör rolünü üstlenen Abdullah, diğeri ise genç golcü Serhat. Werner Lorant dün gece akıllı bir tercihle Ali Akdeniz'i sol çizgiye, Abdullah'ı ise içeriye çekerek oyuna başladı. Dikkatli gözler daha önce Mustafa Denizli'nin de denediği bu seçimde Abdullah'ın veriminin daha da arttığını iyi bilir. Nitekim Abdullah sadece ilk golün pasını vermekle kalmadı, takımını yönlendiren futbolcu olarak da sürekli göze battı. Lorant'ın doğru yaptığı işlerden birisi de Serhat'ı Andersson'un yanına monte ederek, Revivo'yu da bu ikilinin arkasında gizli golcü olarak düşünmesiydi. Nitekim forveti oluşturan bu üçlü maç boyunca görevini lâyıkıyla yerine getirerek hocalarının kendilerine olan güvenini boşa çıkarmadı. İkinci yarının hemen başında oyundan alınan Ali Akdeniz'in ve Lazetiç'in sahada varlığı ile yokluğu belli değildi. Ancak dün gece F.Bahçe'de öylesine berbat oynayan bir futbolcu vardı ki; top ayağına her gelişte rakip rahat nefes alıyor, F.Bahçe tribünleri ise adeta saç baş yoluyordu. Sarı-lacivertlilerin hızını kesen bu futbolcunun ismi Ogün'dü. Anlayamadığım; elinde Hakan gibi pres yapan, defansa yardıma gelen, zor anlarda arkadaşlarına "Oh" çektiren, hani derler ya, "Her eve lâzım", her takıma lâzım bir futbolcu varken Ogün'de bu ısrar niye? F.Bahçe'nin Zoran, Ümit ve Uche'den oluşan defans bloğu rakibine gol şansı vermedi ama kalelerinde çok sayıda gol tehlikesinin oluşmasını da engelleyemedi. Son sözüm Rüştü'ye... Bana göre dünyanın sayılı kalecileri arasında yer alan bu oyuncunun tek eksiği geri paslarında panik yapıp, topu oyuna bir türlü istediği gibi sokamaması. Muhittin Boşat maçın sonucunu etkileyecek hata yapmadı.