100 yılda bir

İki 100 yıl geçse de, bir şey olmaz. Bu futbolla, bu gönüller mutlu olamaz. Çalışmalar başlayalı aylar geçti. Kadronun ortaya koyduğu hiç birşey yok. Ortası, forveti bildik kara düzen. Dikil olduğun yerde, tedbir alınsın. İki kenar beki sabit tutmuş Rumen. Arkadan Ronaldo'yu, Zago'yu öne çıkarmayı planlamış.Garip bir taktik doğrusu. Gömülmüş kendi yarı sahasına Kocaelispor. Adam başı bir metrekare yer kalmış ortadan sürpriz adam çıkarıyorsun. Topsuz koşsan, birine çarparsın. İlk dakikalarda ilgimi çekti. Vardır, ustanın bir bildiği dedim, bekledim. Ben sabrettim, taraftar duramadı. Kördöğüşünün içinde çarpışmalara isyan ettiler. Ofsaytlara çattılar, geçen haftayı ödeştirme niyetindeki Ünsal Çimen'e yüklendiler. Halbuki, Beşiktaş'ın kazanması için en faydalı işleri hakem yapıyordu. Bağırıyordu siyah-beyazlılar; "Şampiyon olmamız engellenemez..." İsyan doğru, fakat adres yanlıştı. Problem kulübede. En basitini es geçmiş Lucescu. Kapanan takımlara kenarlardan hücum edilir kuralını unutmuş. İki becerikli adamı, Sergen ve Tümer varken; atağın organizasyonunu kazmalara vermiş. Tayfur, Zago, Tolga, İbrahim, Ronaldo hazırlayacak, Sergen, Tümer, Pancu tek vuruşla tamamlayacak. Kağıt üzerinde bile mümkün değil, çizgilerin içinde hiç olmadı. Bu taktiği Hikmet Karaman mı verdi acaba? Helâl olsun hocaya, iki takıma birden yetişiyor. Ajan olmuş, soyunma odasına dalmış. Suyu kaynağından çekmiş. Sonra, orta kalabalıkta, rakibi boğmuş. Hücum taktiğini tamamen, arka boşluğa adam kaçırma üzerine kurmuş... Golü buldu, bir adım daha geri çekildi Kocaelispor. Kale çizgisinde defans olmazdı. Onca karambolden 3 puan çıkmazdı. Ahmet Yıldırım dokundu, sonra Ahmet Dursun yangını söndü.