Büyüklerin efendisi

10 yıl öncesinin Malta maçı gibi... Onları da böyle yapardık, kalesinden çıkamazdılar. Bir kontratak, bir korner buldular mı, başarı sayılırdı. Bir tanesi ilk kornerini bize kullanmıştı. İlk golü atanlar bayram yapmıştı. Küçüklerin efendisiydik bir zamanlar. Bizim beyimiz de İtalya kalıbı takımlardı. Kedi-fare oyununa çeveriyorlardı maçı. Az farklı kaybetmeyi kâr sayıyorduk. Bir atak, bir şut, bir gole hasret kalmıştık. Şükürler olsun, tersine döndü tarih. Büyüklerin efendisi olduk. Sonucu biz belirliyoruz artık. Dünya kalitesi, örnek bir oyun anlayışına sahip. Saha yerleşimi, alan daraltma, dar alanda hamle üstünlüğü, topa hükmetme, rakibin baskısını kırma, müthiş organize bir takım kimliğine kavuşmuşuz. Atağı hazırlama, rakibi zora düşürme, zayıf taraftan hamle istiğimiz süper. Sahasına hapsettik İtalya'yı... En geride arazlarımız var. Sistem gereği arkada boşluk bırakıyoruz. Topun olduğu alana, fazla adamla basma mecburiyeti, risk oluşturuyor. Dörtlü bloğun yerleşme hataları zarar veriyor. Libero vasıfları taşıyan bir kaleci istiyor sistem. Ömer beceremedi işi. Çizgi kalecisi ile taktik işlemez. Devre iki golle tamamlandı. İkisini de biz hazırladık. Birini karşı kaleye, diğerini de filelerimize. Dünya üçüncülüğünü şansa yoranlara ders olmuş mudur acaba? Bir sözümüz de sayın Terim'e... Hoca kampa yollamak istemiyor futbolcularını... Önemli maçları varmış, performansları düşüyormuş... Hayır sayın hocam, hayır... Siz en iyisi kalan futbolularınızı da ay-yıldıza teslim edin. "Güneş"le aydınlansınlar. Özellikle dikkat ettim; millilerimizden hiç biri kulüp takımlarında bu güzellikte oynamıyor. İkinci 45'e müdahale etti hocamız... Orta sahanın büyülü beşlisini değiştirdi. Futbol yapımız bozuldu... Benzedik karşı tarafa... Atamadık, attırmadık, son devreyi sıfırla kapattık. Futbol kalitesi düştü, seyri sıkıntı veren bir oyun şekline döndü mücadele...