Hayıflandık...

Ayıp ettik İspanyollar'a !... Her rakibe hiç zorluk çıkarmadan teslim olan şampiyonumuz Barcelona'ya kafa tuttu... Tarihi bağlarımız var onlarla... Eski dostlara bu muamele reva mı ?... Serhat ve Lazetiç hariç, takım olarak pozisyon neyi gerektiriyorsa onu yaptık. Pas yerinde pas, pres yerinde pres. İkisi başka dokuzu başka oynadı. Barcelona ise bambaşka oynadı. Bizimkiler topa sahip olduğu anlarda üç beş pastan fazlasını yapamadı. Ümit, Abdullah, Rapaiç, Johnson'la kurulan pas bağlantısı iki çılgın çocukta kesildi... Hâlbuki kalenin uzağında fazla bir baskı görmediler. Dünya devi Barcelona 10-15 hazırlık pasından sonra gol için atak denerken, bizimkiler kendi başına maceraya daldılar. 11 kişi bir arada oynamanın verdiği tüm artı değerlere sahip olan Barcelona futbol şöleninden zevk aldık. Dilerim sayın Denizli ve ekibi ders alır. Bireysel yeteneklerin ayaklarına emanet ettiği takım taktiğini kollektif harekete çevirir. Atağı olgunlaştırma, organize şekilde hücuma çıkma noktasında mesafe kat eder de bir daha bu rezil hale düşmez... Her anıyla ilginç bir maç oldu. İspanyollar giyotini hazırlamış, altında F.Bahçe, bıçak düştü düşecek. Ama düşmedi, birkaç kere Serhat'la kafalarını koparacak fırsatları yakaladık, beceremedik. Sürpriz saymadık, sadece şaşırdık. Biraz da hayıflandık. Sayın hocamıza gelen olumsuz eleştiriler noktasında ne kadar haklı olduğumuzu gördük. Kesinlikle bu takım bu hallere düşecek kadar aciz değil, ona şahit olduk... İşte koca Barcelona arada ki fark ne? Futbolu oynama anlayışı. Rüştü, Mustafa, Abdullah, Rapaiç, Johnson, Ümit... Oynamaz mı bu takımda... Şükürler olsun fark yemedik. Rezil olmaktan, turnuva tarihinin en kötüsü olmaktan kurtulduk... Çok da temiz maç oldu. Adamlar son derece centilmen, çizgi dışına hiç çıkmadılar. Saha içinde koşanından, kenarda oturanından, tribünde uğuldayan binlerine kadar futbolun güzelliklerinde kaldılar... Hakemi hiç fark etmedim. Oyunda var mıydı göremedim...