İyi sonuç

Korktuğu başına geldi Daum'un. Aradaki farkın elbette farkında. Bu ligde iddialı olmak için daha başka meziyetler gerekiyor. İki-üç kişilik taktikler yeterli olmuyor. Harekete katılanların sayısını artırma mecburiyeti var. Soyunma odasına bir gol önde girdi Daum. Kafasında binbir soru, kalbinde korku. Bir - iki kişilik hücum eden takımı topyekûn üzerine gelme becerisi olan rakip. Üstelik her hücumda bütün savunma yerleşmişken yine de Volkan'ın burnunun dibine kadar giriyorlar. Devrenin futbolu enteresan. Oynayan onlar, önde olan Fener. Kalenin etrafında dans eden onlar, golleri kaçıran Fener. Şöyle bir bakıyorum sahaya, bir futbolcusuna kızamıyorum. Biraz Nobre, biraz da Anelka verimsiz. Alex üzerine düşeni yapıyor. Üç orta sahanın dili dışarı çıkmış, savunma cansiperane savaşıyor. Daum'un yerinde olmak istemezdim. Şu rakibi gördükten sonra anladım ki, hoca bir şeyleri eksik yapmış. Daha güvenli olmalıydı takım savunması. Bu derece kolay gelmemeliydi rakip. Onları durdurmanın bir çaresi olmalıydı. Kulübeye baktım, gözüme bir şey çarpmadı. Dualarla destek veren taraftarı fark ettim. O kadar tehlikeden sağlam çıkmanın sebebi o kalpler olsa gerek. Bir şeye dokunmadı Daum. Sonuca razı oldu demek ki... Yanında oturanların bir işe yaramadığını söylüyordu zaten. Adamlar Danimarka Milli Takımı'nın santrforunu çıkardı, Alman Milli Kuranyi'yi aldı. Olcan'ı mı, Yozgatlı'yı mı, ya da Can'ı mı alsın? Ne yapsın? Yanlışı baştan yapmış bir kere. Dakika 58'de taraftar etkisi çıktı devreden. Bir halı saha golü attılar. Çok geçmeden bir daha... Bütün bu işler olurken, 9 kişiyle topun arkasındaydı Fener. Son yarım saatte bir şeyler oldu. Mağlubiyetten kurtulma isteğindeki Fener, öne çıkmaya başladı. Tuncay'ın topla driplingleri, Schalke'nin dar alan presini bozdu. Duran top ustası Alex'in gönderdiği paslar, Anelka ve Appiah'ın vuruşlarında kurtarılmaz yerlere gitti. Gecenin en şanssızı, üzerine gelen topa ıska geçen Volkan'dı.