Nerede o yiğit

Saha yerleşimi, alan daraltma, rakibin hareketine kademeli olarak karşı koyma... İki taraf da doğru hamlelerle maçı götürdü. Devreyi birer pozisyonla tamamladılar. İkinci devre onu da göremedik. Harcadıkları enerjiye karşılık alamadılar. Bu kadar emeğin sonu bu olmamalıydı. Her atağında rakip kalenin yakınına topu taşımayı beceren kadrolar son hareketi çıkaramadı. Tatlı bir futbol gecesiydi ama tatlının kaymağı eksikti. Kilidi çözecek, savunma duvarını aşacak yıldızları yoktu. Bouazizi - Alper ikilisi Fatih - Mehmet Yılmaz forvetine adım attırmadı. Daha çok atak fırsatı yakalayan Trabzonspor aynı oranda üretken değildi. Ortada yer alan Marco ve Gökdeniz de aralara sızamadı. İki kenar adamı da işe karışmayınca Trabzonspor'un bir çok fonksiyonu yarım kaldı. Aynı yetersizliği Antepspor da yaşadı. Geçen haftanın şokunu atamadılar sanırım. Kaybetmenin verdiği güvensizlik bir vites düşük kullanmayı getirdi. Daha çok adamla arkada kalan bir Antepspor seyrettik. Karşı sahaya hep kontrayla çıktılar. Hücumda sayısal fazlalığı sağlayamadılar. Antepspor çoğalamadı, Trabzonspor savunması hata yapmadı... Yani burada değişen fazla birşey yok. İyi hatırlıyorum; 3 sene önce de bu noktadaydılar. İki yıl önce, geçen sene... Anlaşılan o ki, gelecek yıllarda da ihtiyaç hep aynı olacak. Bir kaç yıldız gerekli bu takıma. Oyuna ağırlığını koyacak, birkaç farklı hareketle rakibin direncini kırcak, takımını farklı kılacak yetenek... Tabii ki; önce o yıldızı alacak potansiyele sahip yönetimler, başkanlar olacak... Beklentiler hiç değişmedi. Yönetimler geldi, yönetimler gitti, ihtiyaca cevap verecek babayiğit bulunamadı. Özellikle Trabzonspor gün gün bütünleşeceğine tersine işledi çark. Parçalanmayı seçtiler, kulüp çıkarlarını unutup kişisel egolarını tatmin peşine düştüler. Hakemi hiç farkedemedim. Varlığı ile yokluğu belli değildi.