Zaman ayarı

Maçları aynı saatte oynatma dönemine girdik artık. Sonraya kalan, avantajlı kalıyor. Rakibin skoruna güveniyor. Dibe yakın Samsunspor, hiç derdi yokmuş gibi oynadı. Üç puanın altın sayıldığı ortamda bir puanı kâr saydı... Oyunu hiç riske etmedi Samsunspor, 9'lu, 10'lu blok savunmayı sabit tuttu. Tek adam Mehmet Yılmaz, yardımcı rolde Celil... Bu şekilden gol beklemek tamamen hayâl. Karadeniz havası yaramış G.Saray'a! Futbol güzel değil fakat güven gelmiş takıma... Deplasmanların yüreksiz taktiği iptâl edilmiş, her hattı ile öne çıkan şekil gelmiş. Ama kazanma isteği sadece şekilde kalmış. Aylardır unutmuş olmalılar, koca maç tükendi, tek pozisyon üretemediler. Hasan Şaş'ı ayrı tutuyorum; markajdan kurtulmak için en küçük gayret göstermediler. Hasan, kendine has çalımlarla rakipleri şaşırttı. Ancak arkadaşlarını boşa çıkartamadı. Hep çakılı oynadılar. Boşa çıkan, bindiren, topsuz oyunda takımına fayda eden olmadı... Binler tribünde, milyonlar ekran başında... Onca ilginin karşılığı bu olmamalı. Şöyle akılda kalacak, tek güzel hareket yok. Eskilerin halı saha maçından bile daha fazla zevk alıyor insanlar. Sarı - kırmızı - beyaz formalı futbolcular dolaşıyor sahada. Tanımasan, bilmesen, Süper Lig olduğuna inanmazsın. Nerede Avrupa kalitesindeki G.Saray, nerede her oyunda saldıran Samsunspor?.. Bu kadar kötü bir maç başka nasıl tarif edilir?.. Bir oyun düşünün; 22 kişinin en iyisi devre arkadaşım Ercan olsun. Kaleci Allum'un iki metre önünde çakılı kaldı Ercan. Bir kafa topu vermedi, araya atılan her pası kesti, her hamlesinde başarılı oldu kaptan... Bitime 5 dakika kala bir korner topunu önleyemedi kaptan. Sonuç olarak daha çok saldıran futbolu kötü olsa da kazanmayı daha fazla isteyen G.Saray kârlı çıktı. Bir kez daha anlaşıldı ki, futbol oyunu, hesap kabul etmez. 85 dakikaka kendi cezasahasından çıkmayan Samsunspor korkunun bedelini ağır ödedi. Yani, forma giyen futbolcular kötüydü. Kötülerin oynadığı futbol da ancak bu kadar olurdu. Sahanın en iyisi hakem Serdar Tatlı'ydı.