Cennet’ten Mekke’ye akan ırmak! Ebu Bekr-i Sıddık Hazretleri çok susamıştı

ÖMER ÇETİN ENGİN - Hicrette Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ile Hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk “radıyallahü teâlâ anh” mağarada bir müddet kaldılar. Orada Ebû Bekr hazretleri aşırı derecede susadı. Efendimize durumunu arz etti. Buyurdular ki, “Yâ Ebâ Bekr! Dışarıya çık. Mağaranın önünden akan nehirden muradınca [doyasıya] iç”. Yüksek emirleri üzerine dışarı çıkıp, gördü ki, bir ırmak akıyor. Kardan soğuk ve hem beyaz. Baldan tatlı ve kokusu miskten güzel.

Sıddîk-ı ekber arzu ettiği kadar içip, geri gelince, “Yâ Resûlallah! Bu ne hayat suyudur ki, bu dağın başında hasıl olmuş ve yaratılanlardan bir fert görmüş değildir” diye şaşkınlığını dile getirdi. Efendimiz “Allahü teâlâ hazretleri Cennet ırmağı ile vazifeli olan meleğe, tâ Cennet-i firdevsden; akarsuyu getirip, bu mağara önünde akıtsın ve Ebû Bekr-i Sıddîk kulu, ondan muradınca içsin diye emretti” buyurdular. 

Ebû Bekr-i Sıddîk hazretleri bu sözleri işittiği zaman çok neşelenip “Babam ve anam sana feda olsun. Ebû Bekr’in Hak sübhânehü ve teâlâ katında bu kadar mertebesi var mıdır ki, onun için, Mekke dağında, Cennetten ırmak akıtır” diye sorunca, Efendimiz “Evet, yâ Ebâ Bekr, Allahü teâlâ hazretleri katında daha ziyâde kadrin vardır. Beni hak Peygamber gönderen Allahü teâlâya yemîn ederim ki, sana buğzeden kimseler Cennete giremezler. Onların yetmiş yıl kadar ameli olsa da!) buyurdular.