Bir ateistin hidayeti! Yanımda ama öyle uzakta ki - 3
Tüylerim diken diken... Onu böyle bırakmamıştım...
ÖMER ÇETİN ENGİN / İLAHİYATÇI - Çocukluğumdan beri tanıdığım Orhan... Hayatın bizi farklı yerlere savurmasından yıllarca görüşemediğim bir insanı ne hâlde bulmuştum...
- Kızdın mı...
- Üzüldüm...
- Ama izin almıştım... Olduğumdan farklı mı davransaydım... Senin inancına saygılıyım... Ama ben inanmak zorunda değilim... Yani sen üzülme diye öyle görünemem...
- Evet anlıyorum... Ama benim inandığım dine göre seni bekleyen akıbetin sebebiyle üzüntüm... En nihayetinde bir mazi paylaştık seninle...
Evet öyleydi... Yarım metre yanımda duran Orhan... Bu hâliyle ölürse ebediyen azap görecekti... Ve benim elimden bir şey gelmiyordu...
Yıkıntıdan sonra bir ferahlık gelip buluyor insanı ama...
Bir anda aklıma bu üç gecelik rastlaşmalarımız geldi... Bir umut ışığı yandı dünyamda...
‘Boş değil bu kesişmeler’ dedim içimden...
Bütün düşünce dünyamı, benliğimi, vaktimi, dertlerimi geriye atma zamanıydı... Onu öylece uğurlamak aklımın ucundan bile geçmedi... İki buçuk ay sürecek fikir savaşımız başlamak üzereydi... Bu yetmiş günlük zaman diliminden sonraki on beş günlük sürede tıkanıp kalacak ve sonrasında da Rabbimizin merhamet ve büyüklüğüne şahit olacaktık...
Tabii o anda bunların hiçbirinden haberimiz yoktu...
(devam edecek)
'da Takip Edin!
