Abdüllatif Uyan

İmâm-ı âzam Ebu Hanife hazretleri, ticaretle iştigal ederdi.

İmâm-ı âzam hazretleri bir gün evden çıkıp çözdü atını.

İmâm-ı âzam hazretlerinin dergâhının hemen bitişiğindeki evde oturan “bir genç” vardı ki her gece meyhaneden “sarhoş” gelir ve bağırıp çağırarak rahatsızlık verirdi etrafa.

İmâm-ı âzam Ebu Hanife hazretleri zamanında bir kimse vardı ki Hazret-i İmama haset ediyordu.

İmâm-ı âzam Ebu Hanife hazretleri; geçim için kumaş ticareti yapar, kolaylık gösterirdi müşteriye.

Ahmet Mekkî Efendi hazretleri vefat edince, benim dünyam karardı.

Tarih, 6 Eylül 1967. Yani Ahmet Mekkî Efendinin vefât ettiği gün. Bir gün önce, yaşadığımız müessif hâdise üzerine helâlleşip, elini öpüp üzgün vaziyette eve geldim.

Tarih 5 Eylül 1967, yani Ahmet Mekkî Efendi hazretlerinin vefât ettiği günün bir öncesi.

Ahmet Mekkî Efendi hazretleriyle birlikte geçirdiğim iki sene, hayatımın en tatlı yıllarıydı.

Ahmet Mekkî Efendi hazretleriyle birlikte geçirdiğim iki sene, hayatımın en tatlı yıllarıydı.

Ahmet Mekkî Efendi hâzâ Allah adamıydı. Akşamları birlikte çıkar, vapurla Karaköy'e gelir, oradan Fatih’e gitmek için 34 veya 28 numaralı belediye otobüslerine binerdik.

Müftülükte vazifeye başladığımda yirmi yaşındaydım. Daha önce Fatih Vergi Dairesinde çalışıyordum. Oradan buraya gelince, sanki cennete gelmiş gibi oldum.

Bir gün merhum Mahmut Genç ağabeyimizin evine gitmiştim. Baktım, Ahmet Mekkî Efendi de orada idi.

Sene 1966... İş bulmak çok zor, hatta imkânsız gibi. Bir de işittik ki Kadıköy Müftülüğüne "kâtip" aranıyormuş. Beş altı arkadaş, hepimiz bu işe tâlip olmak istedik.

Ahmet Mekkî Efendi, şaşılacak derecede tevâzû sâhibiydi.

Bir gün bir arkadaşın evindeydik. Mevzû Mekkî Efendi hazretlerinden, Onun büyüklüğünden açıldı. Ben “Mâdem öyle, Mekkî Efendi ile ilgili bir hâtıramı anlatayım” dedim.

Mekkî Efendi hazretleri, benim kimyâ hocam Hüseyin Hilmi Efendi’ye hürmetli davranırdı.

Ahmet Mekkî Efendi hazretleri, bir gün müftülükte bana dönüp;“Abdüllatîf! Sana mühim bir nasîhatte bulunayım mı?” dedi. Cevâben; “Buyurun efendim” dedim. O vakit;

Ahmed Mekkî Efendi'nin “rahmetullahi aleyh” vefâtından bir hafta önce muhterem hanımları, banyoyu yakıp; “Banyo yapar mısınız?” diye sormuş kendisine.

Ahmed Mekkî Efendi "rahmetullahi aleyh" hiç abdestsiz durmazdı.