Abdüllatif Uyan

Hazret-i Ali (radıyallahü anh) anlatır: "Bir gün mescitte Resulullah Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) huzurlarında oturuyordum. Sonra elimi tuttu. Birlikte kalktık.

Enes bin Malik (radıyallahü anh) bildiriyor: "Resul aleyhisselam bir gece kalktı. Evinden dışarı çıktı. Bir yolda yürüyordu.

Enes bin Malik (radıyallahü anh) şöyle rivayet eder: Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), bir gün Uhud dağına çıktılar. Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer ve Hazret-i Osman (radıyallahü anhüm) de yanlarındaydı.

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Hazret-i Ebu Bekir'le Hazret-i Ömer'i (radıyallahü anhüma) gördü ve "Bunlar, benim gözüm ve kulağımdır" buyurdu.

Resulullah Efendimiz'in huzuruna bir gün bir kişi geldi ve "Filan Yahudi'nin köpeği ne zaman beni görse ısırır ve elbisemi yırtar. O Yahudi'ye emredin ki köpeğine sahip çıksın" dedi.

Resul aleyhisselam bir gün Eshab-ı Kiram'a "Sizin gökteki yıldızlara bakıp gördüğünüz gibi, cennet ehli de İlliyyîn ehline bakar. Ebu Bekir ve Ömer onlardandır. Lâkin onlar bu mertebeden de yükselip Naim cennetine girdiler" buyurdu.

Efendimiz buyurdu ki: "Bir adam öküzünü sürüp giderdi. Adam yoruldu. Ve öküze bindi. Allahü teâlânın izniyle öküz dile gelip fasih lisanla 'Biz binilmek için değil, ancak çift sürmek için halkolunmuşuz' dedi İnsanlar bunu işitti; ve hayret edip 'Sübhanallah! Öküz konuştu' dediler."

Zeyd bin Sabit (radıyallahü anh) şöyle anlatır: "Hazret-i Sıddık beni istemiş. Kalkıp huzuruna vardım.

Hazret-i Ebu Bekir (radıyallahü anh), son hastalığında evlatlarını; Hazret-i Âişe'ye ısmarlayıp iki oğlan, iki kız vasıyet eyledi. Hazret-i Âişe şaşırdı. Ve "Babacığım, benim bir kız kardeşim var, diğer kız kardeşim hangisidir?" diye sordu.

Hazret-i Ebu Bekir rüyasını anlatıyor: "Resulullah Efendimizin iki tarafında, iki uzun boylu kimse vardı. Çok güzel yüzlüydüler! Bakana sürur/neşe verirlerdi...

Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh) rivayet eder: "Ebu Bekr-i Sıddık'ın vefatı yaklaştı. Yakınlarını çağırdı. Onlarla sohbet etti.

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), bir gün eshaba "Ebu Bekir'in bir gecelik ameline; ömrüm boyunca işlediğim bütün iyi amellerimi, mümkün olsa değişirim" buyurdu. Eshab bunu işittiler.

(Dünden devam) Söyledikleri aynen yapıldı. Bunu, bir âlime sordular.

Zülkarneyn aleyhisselam, rastladığı her millete hak dini anlattı. İmana ve ibadete çağırdı. İman etmeyenleri cezalandırdı.

Hak teâlâ ona yardım ederdi. Düşmana galip/üstün gelirdi. Bir sefere çıksaydı.

Kehf suresinde Zülkarneyn aleyhisselam şöyle anlatılır: Hak teâlâ, Zülkarneyn'i, insanlara emir ve yasaklarını tebliğ ile vazifelendirdi. O da Rabbine niyaz edip "Yâ Rabbî! Bu işi nasıl yapacağımı bilmiyorum, sen bana yardım et" dedi.

Zülkarneyn aleyhisselam, ya peygamber veya velidir. Kur'ân-ı kerimde adı zikredilir. Asıl ismi İskender'dir. Dünyanın en doğusuna ve en batısına kadar gittiği için İskender-i Zülkarneyn namıyla anılmıştır.

1962 senesiydi. Abim Lütfü Uyan, beni Enver Abi ile tanıştırmak istedi ve bir sabah Eminönü'nden Boğaz vapuruna binip, Beylerbeyi'ne gittik. Evine varıp kapıyı çaldık. Pazara çıktığını öğrenince, pazara yöneldik. O arada ileriden bir gencin bize doğru gülümseyerek geldiğini gördüm. Sevinç içinde gelip önce ağabeyime sarıldı, sonra bana. Ama ne muhabbet!

Bir gün Sevgili Peygamberimiz, Kureyş'ten birini imana davet etti. Adam dedi ki: "İman ederim, ama bir şartla."

Âlemlerin Efendisi çok vefakârdı. Mesela kendisine bir hediye gelseydi "Onu filan kadına götürün. Çünkü o, Hatice'nin arkadaşıdır" buyururdu.