Abdüllatif Uyan

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretleri, üstâdına teslîmiyetiyle meşhurdur.

Sehl-i Tüsterî hazretlerinin dayısı evliyâdan bir zattı. Sehl küçükken, kendisine; "Her gece yatağına yattığında, üç defâ; "Rabbim beni görüyor, sesimi işitiyor, kalbimden geçenleri de biliyor" de, sonra uyu" buyurdu.

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretlerine annesinden çok mal kalmıştı. Tamamını fakirlere dağıttı. Kimde ne alacağı varsa, onlara bağışlayıp hakkını helâl etti. Sonra Kâbe'yi tavaf için yollara düştü.

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretleri, asrının bir teki olup, üstâdı olan Zünnûn-i Mısrî hazretlerine karşı çok edebliydi. Şöyle ki:

Sehl-i Tüsterî hazretleri zamanında şehrin vâlisi hastalandı, doktorlar çâre bulamadı. Yakınları; "Hazret-i Sehl duâ etse şifâ bulursunuz" dediler. Vâli sevinip; "Öyleyse çağırın gelsin" dedi.

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretleri, her duâsı kabul olan bir zattı. Hangi hastaya duâ etse, o şifâ bulurdu. Kendinin de hastalıkları vardı.

Abdullah bin Mübârek hazretleri, Sehl-i Tüsterî'ye gençliğinde ders okutuyor, kalbine feyizler akıtıyordu. Sehl, bir gün geldiğinde; "Hocam, ben bundan sonra sizin dersinize gelemeyeceğim" dedi.

Abdullah bin Mübârek hazretleri, bir kış günü Nişâbur pazarında dolaşırken, sırtında yalnız ince bir gömlek olan bir kölenin soğuktan titrediğini gördü.

Abdullah bin Mübârek hazretleri, Hacca gider bir sene. Haccı edâ ettikten sonra bir rüyâ görür. Şöyle ki;

Abdullah bin Mübârek hazretleri bir gün bir koyun sürüsüyle yanında çocuk yaştaki çobanını gördü. Ona acıyıp; "Zavallı bu yaşta çobanlık yapıyor. Şuna bir mesele öğreteyim" diye düşündü.

Abdullah bin Mübârek hazretleri şöyle anlatıyor: Bir ateşperest ile çalışıyorduk. Namaz vakti gelince, ben ona; "Bana zarar vermeyeceğine söz verirsen, namaz kılacağım" dedim.

Abdullah bin Mübârek hazretleri şöyle anlatıyor: Bir sene bizi seven bir grupla nâfile hacca gitmek üzere yola çıkmıştık.

Tebe-i tâbiînden Abdullah bin Mübârek hazretlerinin pek dışarı çıkmayıp, devamlı evinde hadîs-i şerîflerle meşgûl olduğunu gören dostları;

Abdullah bin Mübârek hazretleri, Şam'a giderken yol kenarında ölmüş bir merkep gördü. Yanında da biri oturmuş ağlıyordu.

Bir gün Abdullah bin Mübârek hazretlerine bir âmâ kişi gelip;

Zeynelâbidîn Alî hazretlerinin cins bir devesi vardı. Kamçısız giderdi.

Zeynelâbidîn Alî hazretleri, bir gün şunu anlattı yakınlarına: Mahşer günü, bir melek; "Fazîlet sâhipleri nerededir?" diye mahşer ehline seslenir. Bir grup insan kalkar.

Bir gün bâzı sevdikleri Zeynelâbidîn Alî hazretlerini ziyâretine gelmişlerdi. Derhal kölesine; "Misâfirlerimize yemek getir!" diye seslendi

Zeynelâbidîn Alî hazretleri bir gün sevdikleriyle sahrada oturuyordu ki, güzel yüzlü bir ceylân gelip durdu yanında. Ayaklarıyla işâretler yaptı.

Bir kimse anlatıyor: Bir gün Zeynel'âbidîn Alî hazretlerine rastladım. Vaktiyle kendisine zulmeden meliki sordu. Ben cevâben;