Abdüllatif Uyan

Ebû Yûsüf hazretleri zamanında devrin sultânı, bir akşam zevcesiyle münakaşa ederken, bir an öfkeye kapılıp; - Bu geceyi, benim mülkümde olan toprakta geçirirsen, boş ol! dedi.

İmâm-ı Ebû Yûsüf hazretleri zamanında bir kişi, bir oğlu olmasını çok istiyor, ama bir türlü olmuyordu. Muradına kavuşmak için adak yapmak?hatırına?geldi?ve?Yâ Rabbî! Bana bir oğul verirsen, senin rızân için dört karış boynuzlu bir koç kurban edeceğim diye nezretti.

Câfer-i Sâdık hazretlerine bir gün iki genç gelip; - Efendim, bize abdestin fazîletinden anlatır mısınız, dediler. Büyük velî, onlara;

İmâm-ı Ebû Yûsüf hazretleri, Hanefî mezhebinde büyük müctehid ve İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesidir. Yetim olup, başarılıydı derslerinde.

İmâm-ı âzam hazretlerinin cenazesini yıkayan kimse; - Ey Nûman! Allah sana çok rahmet eylesin ki, otuz yıl, ilim için gayret ettin.

Bir gün, hazret-i Ebû Bekir ile hazret-i Alî radıyallahü anhümâ, mescid-i şerîfte oturuyorlardı.

İmâm-ı âzam hazretlerinin tek maksadı, İslâmın hükümlerini kitaplara geçmekti.

İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri, ticaretle iştigal ederdi. Zengin olduğu gibi, cömertti de. Aslâ emânete hıyânet etmez, Allah korkusu ve takvâ ile yapardı her işini.

Hazret-i Hasan, hazret-i Aliyy-ül Mürtezâ'nın radıyallahü anhümâ ilk ve büyük oğlu, Resûl-i ekrem'in de torunudur "aleyhisselâm." Ramazan-ı şerîfte dünyaya geldi.

İmâm-ı âzam hazretleri rahmetullahi aleyh bir gün evden çıkıp çözdü atını. Bir yere gidecekti. Bir ayağını üzengiye koymuştu ki, bir genç gelip bir şey sordu kendisinden.

İmâm-ı âzam hazretlerinin dergâhının hemen bitişiğindeki evde oturan bir genç vardı ki, her gece meyhâneden sarhoş gelir ve bağırıp çağırarak rahatsızlık verirdi etrafa.

Hazret-i Ebû Bekr'in radıyallahü anh bir hizmetçisi vardı ki, mutfak masraflarını görüyordu Halîfenin. Bâzan da kendi parasından harcar, sonra hesaplaşırlardı.

İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri zamanında bir dehrî vardı ki, "Bu dünya, böyle gelmiş böyle gider" diyor ve hâşâ "Allah yok" diye iddiâ ediyordu.

İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesinden Ebû Yûsüf hazretleri şöyle anlatıyor: Ben çocukken, babam âniden öldü. Annem beni bir terziye götürüp; - Bu çocuğa terzilik mesleğini öğretir misiniz, diye ricâ etti.

Safvan bin Süleym hazretleri tâbiînin büyüklerindendir. Çok namaz kıldığından ayakları şişer, namazlarda ağladığından, seccadesi hep ıslak olurdu.

İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri zamanında bir kimse vardı ki, hazret-i İmâma haset ediyordu. Düşmanlık besliyordu hattâ.

Allah dostlarından Ebül Abbâs El Basir hazretlerinin asıl ismi Ahmed ise de, "İbnül gazâle" diye tanınır. İbnül gazâle, "ceylanın oğlu" demektir.

İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri rahmetullahi aleyh, geçim için kumaş ticâreti yapar, kolaylık gösterirdi müşteriye.

İmâm-ı Şâfiî hazretleri rahmetullahi aleyh, bir gün Bağdat câmiinde talebeye ders veriyordu. Lâkin ikide bir kalkıp kalkıp oturuyordu. Bu hâl fazlaca tekrarlanınca, talebeyi merak sardı. Dersten sonra huzuruna varıp; - Efendim, ders esnâsında tekrar tekrar kalkıp oturdunuz. Hikmeti neydi? diye sordular.

İmâm-ı âzam hazretleri, kazancına haramın zerresini sokmazdı. Şüpheliyse, o kârın tamamını dağıtırdı fakirlere.