Abdüllatif Uyan

Kim haram bir şey yerken, "Bismillah" derse eğer O kimse küfre girip, îmânını kaybeder. Ancak bu hususiyet, Haram-ı li aynihi, Olan şeyler içindir, "Leş" veya "Şarap" gibi.

Dînin kıymet verdiği bir şeyi tahkîr etmek, Tahkîr ettiğini de, ta'zîm ve kıymet vermek, Çok tehlikeli olup, "Küfr-i hükmî"ye girer, Böyle yapan, mâzallah îmânını kaybeder.

İslâmda "Küfr-i hükmî" addedilen hallerden, Sakınmıyan kimsenin, îmânı gider hemen. Mü'mine, kötülemek kastıyla "Kâfir" demek, Küfür olmaz ise de, sakınmak lâzımdır pek.

Kalbinde tasdîk olup, inansa da bir insan, "İmân"ını, bir anda kaybedebilir bâzan. İnsan bir kelimeyle nasıl ki "Mü'min" olur. Bir kelime ile de, o "İmân"ı kaybolur.

Dînin "Küfür" saydığı sözleri söyliyenin, Yahut küfür sayılan işi icra edenin, Kalbinde tasdîk olup, "İnanıyorum" dese, Yine îmânı gidip, küfre düşer o kimse.

Bir insan, ya "Bilmeden" girer küfür içine, Maruz kalır böylece Cehennem ateşine. Veyahut "Bile bile" bazısı küfre girer, Yani inad ederek, islâmı inkâr eder.

Hâdimî hazretleri "Kötü ahlâk" bâbında, Şöyle buyurmaktadır, "Berîka" kitabında: Kötü huy ve ahlâkın en meşhur olanları, "Kırk" olup, anlatalım hepsini ayrı ayrı:

"Zemherir" diye bir yer vardır ki Cehennemde, "Soğuk Cehennem" olup, pek şiddetlidir hem de. Kâfirlere, bir sıcak, bir soğuk, sonra sıcak, Cehenneme sokulup, çok azab yapılacak.

"Ahiret"e inanmak, "Allaha îmân" gibi, Müslüman olmak için mühim şarttır tabii. Her kim ki, ahirete iman eylememiştir, Allahü tealayı inkâr etmiş gibidir.

Hak teala kullara ettiğinden çok şefkat, Peygamberler gönderdi "aleyhimüssalevat". Bunlarla, "Doğru yol"u gösterip kullarına, Çağırdı onları hep, sevgi ve rızasına.

Müslümanlar, Cennette "Allah"ı görecektir, Bilinmiyen görmekle lâkin göreceklerdir. Zira nasıl olduğu anlaşılamıyanı, Görmenin, olmaz elbet anlaşılır bir yanı. Belki gören kimse de, anlaşılmaz bir hâle, Girer de, öyle erer bu devlet ve kemâle.

"İmâm-ı Rabbânî"nin, birine mektubunda, Şöyle buyuruluyor "İ'tikad" mevzuunda: (İ'tikad bilgileri, herkese zarûrîdir, Öğrenmek, her insanın "Aslî vazifesi"dir.

Nasihat istemişti bir kimse bu "Veli"den, Buyurdu: (Emin olma "Küfür" tehlikesinden. Nasıl bir kelimeyle girilirse "İman"a, Bir sözle de bu iman gidebilir yabana.

Bu Allah adamına sordu ki bazı gençler: (Rahat yaşamak için, ne yapmak icab eder?) Dedi: (İki cihanda rahat yaşamak için, Önce "İman etmesi" lazım gelir kişinin

Bu zat buyuruyor ki: (Bugün, din düşmanları, Tek hedef seçmişlerdir, müslüman çocukları. Onların "İman"ını çalmak için gizlice, Yalan ve iftiralar uydururlar bir nice.

Bu zat buyuruyor ki: (Saadete kavuşmak, "Müslüman olmak" ile müyesser olur ancak. "Mü'min olmak" için de, inanmak lazım gelir, Önce inanmalı ki, Allah vardır ve birdir.

Bu zat buyuruyor ki: (Her Müslüman, en evvel, Bir "İman" ve "İtikat" edinmeli mükemmel. "Ehli sünnet" denilen o büyük insanların, Bildirdiği "İman"dan, kıl kadar ayrılanın, Azabtan kurtulması, asla mümkün değildir, Bunun böyle olduğu, pek kat'i ve bellidir.

Bu zat buyuruyor ki: Saadete kavuşmak, "Doğru iman" ve "Halis amel"le olur ancak. "İman etek" için de, hiçbir formaliteye, Lüzum yok bir müftiye, bir imama gitmeye.

Bu zat buyuruyor ki. (Bizi, Rabbil âlemin, "Resule uymak" ile şereflendirsin, Amin. Ona tabi olmanın ufak bir zerresi hem, Üstündür ahiret ve dünya lezzetlerinden. Ona tabi olmak da, ona "İman etmek"tir, Ve gösterdiği yolda dosdoğru yürümektir.

Büyük İslam sultanı, o "Gazneli Mahmut Han", Harkan vilayetine gelmiş idi bir zaman. Orada "Ebül Hasan Harkani" diye bir zat, Vardı ki, ziyarete gitmişti onu sultan.