Abdüllatif Uyan

Bu zat buyuruyor ki: Alimleri eğer biz, Tanımamış olsaydık ne olurdu halimiz? Onların kitabını dikkatle okuyarak, Dinimizi öğrendik, hem de doğru olarak. Ayırdık bu sayede, "Hakk"ı "Batıl" olandan, Dünyada büyük ni'met var mıdır daha bundan?

Bu zat her sohbetinde bahsederdi "İman"dan, Sohbetiyle çok kâfir, ettiler bir bir iman. Derdi ki: (İki türlü kula gelir hidayet, Kimine "İhsan" olur, kimine de "Adalet". Bir kimse dua edip, dese ki: "Ya ilahi, İman ve hidayete kavuştur beni dahi."

Bu zata sordular ki: (Bir kâfirle müslüman, Ne görürler, ölüp de kabre girdiği zaman?) Dedi ki: (Resulullah, hadisi şerifinde, Buyurdu: Bir "Müslüman", vefat eylediğinde, Yerde ve gökte olan sayısız çok melekler, Onun için çok tövbe ve istiğfar ederler.

Bu zat buyuruyor ki: (Saadete kavuşmak, Allahın Habibine uymakla olur ancak. "Ona uymak" demek de, "Yoluna sarılmak"tır, Küfür ve kâfirliği pis, aşağı tutmaktır.

Bu zat buyuruyor ki: (İman, bir "Mum"a benzer, Ve "Cam fener" gibidir etrafında ameller. Nasıl çabuk sönerse, mum, feneri olmadan, "İman"da çabuk söner ibadet yapılmadan. "Din", Allah tarafından gönderilen bir "Yol"dur, Ebedi saadeti sağlıyan yalnız odur.

Bu zat buyuruyor ki: (Ahirette kurtulmak, "Doğru iman" sahibi olmakla olur ancak. "İman" doğru olmadan, kurtuluş olmaz asla, Ayrıca amelleri yapmalıdır ihlasla.

Bu zat her sohbetinde, "İman"dan bahsederdi, "Ehli sünnet üzere iman ediniz" derdi. Bir gün de buyurdu ki: (Son nefese bakılır, Mahşerde, buna göre muamele yapılır.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (İns ve cin, Yaratıldı, sadece "İbadet etmek" için. "İbadet yapmak"tan da maksat ve gaye asıl, "İman-ı hakiki"ye olmaktır sonra vasıl.

Bu zat buyuruyor ki: (Bir gevşeklik ve gaflet, İçinde yaşıyorlar insanlar bugün elbet. Uyanmamız lazımdır acele bu gafletten, Yoksa olmaz kurtuluş ebedi felaketten.

Bu zat buyuruyor ki: (Tasavvufa girmekten, Maksat, "Gerçek iman"a kavuşmaktır esasen. Ve hiç kıymet vermeyip bu geçici dünyaya, Tam "Kul olmak" içindir Allahü tealaya.

Bu zat her sohbetinde "İman"dan bahsederdi, "Bir insanın şerefi, imandan gelir" derdi. Onun nasihatini dinleyen talebeler, (Mü'min nasıl olmalı?) diye sual ettiler.

Bu zat buyuruyor ki: (İmanı olan kişi, Nasıl işliyebilir günah olan bir işi? Biri görecek olsa o fiili işlerken, Hayâ edip vazgeçer o işi işlemekten. Halbuki Allah her an, görüyor kendisini, Hem biliyor kalbinden neler geçirdiğini.

Bu zat buyuruyor ki. (Şudur ki bir Müslüman, Elinden ve dilinden kimseye gelmez ziyan. Bir insanın şerefi, "İnanç"ta, "İman"dadır, Yani bütün üstünlük, "İmanı olan"dadır.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Evlatlarım, Ebedi saadetler versin size Allahım. Bizlere "Doğru yol"u ihsan etti Rabbimiz, O göstermese idi, bulamazdık onu biz.

Bu zat buyuruyor ki, (İtikat ve ameli, Bozuk olanlar ile asla görüşmemeli. "Bid'at sahipleri"yle olmayın ki arkadaş, Sizi de felakete sürükler yavaş yavaş.

Bu zat buyuruyor ki: (Her şeyden daha evvel, "Doğru iman, itikat" edinmektir mükemmel. Sonra Resulullaha tam tabi olmalıdır, Zira ona uymakla üstünlük kazanılır.

Bu zat ömrü boyunca, çok gayret sarfederek, "Îmân"ı anlatırdı gençlere va'az ederek. Derdi: (Allah bir kula, verdiyse eğer "Îmân", Öyle ise nedir ki etmedi ona ihsan? Ve Allah, bir kula ki, "Îmân"ı vermemiştir, O olmadıktan sonra ne ki ona vermiştir?)

Bu zat buyuruyor ki: (İmanın çıkmasından, Allahü tealaya sığınmalıdır insan. Ve sık sık "La ilahe illallah" söyleyerek, İcab eder "İman"ı an be an yenilemek.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Bir günki sohbetinde şöyle etti nasinat: (Ehli sünnet üzere inanan bir müslüman, Dünya ve ahirette huzurludur her zaman.

Bu zat buyuruyor ki. (Çok iyi bilmeliyiz, Ki, bir gün yanımıza gelecek ellerimiz. Yani bu hayatımız, bitecek bir gün elbet, Ve "Ölüm"le birlikte başlıyacak "Ahiret".