Abdüllatif Uyan

Bu zat buyuruyor ki: (Vazifeli melekler, Her bir "Günah"ımızı, tek be tek kaydederler. Lakin biz bu günahı, hiç de dert etmiyoruz, Ve kendi kendimizi hesaba çekmiyoruz.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Her gün sevdiklerine ederdi çok nasihat. Derdi ki: (Müslümanın, büküktür boynu daim, Der ki: "Bu günahlarla ne olur benim halim?"

Allah adamlarından olan mübarek zat, Bir gün "Şükür" hakkında şöyle etti nasihat: (Sadece ağız ile şükretmek, şükür olmaz, Yahut da kifayetsiz şükür olur, gayet az.

Allah adamlarından büyük alim ve veli, Sohbeti, insanlara olurdu faideli. Bir gün de sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan, "Kul hakkı" çok çetindir, zor kalkılır altından. Mesela gönül yıkmak, "Haram" ve "Kul hakkı"dır, Bunu, mahşer gününde ödemek çok ağırdır.

Bu zat, ilim sahibi ve büyük evliyadır, Kalplere tesir eden nasihatleri vardır. Derdi: (Kim hazırlarsa ahiret azığını, Gönderir Hak teala onun dünyalığını.

Bu zat buyuruyor ki: (Ya hayır söyle, ya sus, Her a'zanı, hayırlı işlere eyle mahsus. Allahü tealayı unutturacak olan, Ne gibi işler varsa, uzak dur hep onlardan.

İslam alimlerinden olan bu mübarek zat, Tesirli sözleriyle ederdi çok nasihat. Derdi: (Bir müslüman ki, gelmiştir kırk yaşına, Gitmiş gücü kuvveti ve ak düşmüş saçına, Hatta Hacca da gidip, Kâbe'yi etmiş tavaf, Buna rağmen gafletten uyanmazsa, ne tuhaf. O, hâlâ oyun ile geçirirse ömrünü, Ve hiç düşünmez ise "Ecel" ve "Ölüm"ünü, Ne kadar şaşılacak bir haldedir o insan, Eceli yaklaşmış da, o hâlâ eder "İsyan".

Bu zat Hak tealadan pek fazla korkuyordu, Herkese de bu yolda nasihat ediyordu. Derdi ki: (İşleyip de bir "Günah"ı bilerek, Sonra uygun olur mu affolmayı beklemek? "Günah, ateş gibidir" diye bilen bir insan, Rabbine, bile bile eder mi "Günah, isyan?) Bir gün yine bir gence buyurdu: (Kork Allahtan, Her günahı "Ateş" bil, hiç ayrılma "Takva"dan.

Bir genç, bu "Veli" zattan nasihat isteyince, Buyurdu: (Kaç "Günah"tan kuvvetin yettiğince. Şu iki kimse ile yapma hiç arkadaşlık, Birincisi şudur ki, "Günahkar", yani "Fasık".

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, "Günahlardan kaçma"ğa, eyleyin sabır, sebat. İbadet yapmakta da yapmayın ki gevşeklik, Zira "Esen yel" gibi geçip gider bu gençlik.

Bu zat buyuruyor ki: (Çok acizdir şu insan, Buna rağmen Allaha, o eder en çok "İsyan". Öyle zelil olur ki o bu isyanlarıyle, Ondan nefret ederler hatta şeytanlar bile.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Her gün talebesine ederdi çok nasihat. Yine bir sohbetinde buyurdu ki bu alim: (Herhangi bir "Günah"ı işler ise eğer kim, Hemence kalbi ile tövbe eylemelidir, Sonra da dili ile istiğfar etmelidir.

Bu zat buyuruyor ki. (Düşmandır bize nefis, Onun tek arzusuna boyun eğmemeliyiz. Bu "Nefs-i emmare"yi terbiye etmek için, İslama tam uyması lazım gelir kişinin.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (Bu toprak, Her gün, insanoğluna, nida eder muhakkak. Der ki: (Ey Ademoğlu, bugün "Günah" işlersin, Ve lakin yarın ölür ve içime girersin.

Bu zat buyuruyor ki: (Her şeyden daha önce, Dinimizi öğrenmek lazım gelir iyice. Sonra da ihlas ile onu tatbik etmektir, Çok küçük olsa bile, "Günah" işlememektir. Nefsinin "Haram" olan arzularını, şayet, Kim terk eder, yapmazsa, bulur sonsuz saadet.

Bu zat buyuruyor ki: (Hakiki bir Müslüman, İşliyemez bir "Günah" Allahtan korkusundan. Bir gün "Hazreti Ömer", halife iken yine, Hücuma geçmiş idi bir düşman kalesine.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Cenabı Hak, Kolaylık göstermiştir her emrinde muhakkak. Yani helal ve mubah eyleyip pek çok şeyi, Yalnız "Haram" kılmıştır az, bir iki nesneyi.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, Hep "Günah işlemek"le geçip gitti bu hayat. Ölenleri görüp de hiç ibret almıyoruz, Pişman olup, gafletten yine uyanmıyoruz.

Allah adamlarından büyük âlim ve veli, Söz ve nasihatleri olurdu faideli. O bir gün buyurdu ki: (Hep dua ediyorum, "Ya Rabbi, cehennemde bizi yakma" diyorum.

Bir gence mektubunda buyurdu ki: (Evladım, Seni, bu "Doğru yol"dan ayırmasın Allahım. Ey oğlum, sana pek çok lutfedip Hak teala, Şereflendirmiş idi tövbe ve istiğfarla.