Abdüllatif Uyan

Bu velî buyurur ki, (Dikkat edin, bu gönül, Allah'tan başkasına etmesin hiç temayül. Bir kimse, insanların kızacağı hallerde, "Allah'ın rızası"nı arar ise her yerde, Hak teala o kulu, alır kendi hıfzına, Böylece insanlardan bir zarar gelmez ona.

"Eşrefoğlu Rûmî ki, çok büyük bir velidir, Söz ve nasihatleri pek çok faidelidir. Bir gün bu evliyanın yanına bazı zevat, Gelmişti ki, onlara, şöyle etti nasihat: (Bu dünya "İmtihan"dır, ölümle erer sona, Hazırlan fırsat varken, ölümden sonrasına.

"İbni Hanbel", alırken en son nefeslerini, "Olmaz, olmaz" diyerek, kovdu sanki birini. Oğlu, görüp dedi ki; (Ne oldu baba size? Kime "Olmaz" dediniz bu, merak verdi bize.) Buyurdu ki; (Evladım, tehlike var şu zaman, Çok kritik bir ânı yaşıyor şimdi baban.

"Ahmed ibni Hanbel" ki devrinin bir tanesi, Resulün soyu ile birleşir sülalesi. Kaybetti babasını, çok küçük yaşta iken, Akranına nisbetle, başladı ilme erken.

"Ahmed ibni Hanbel" ki, ilmi çok etti talep, Bu uğurda harcadı, kıymetli ömrünü hep. Kendi oğlu Abdullah, der ki; (Babam, her gece, Uyumadan, ibadet yapıyordu öylece.

Bu velî buyurur ki, (İlahi nur ve feyze, Mani ve engel olan "Nefis"tir önce bize. İnsanın kendisidir kendine asıl düşman, Düşmanı dışarıda aramayın siz şu an.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar, Rabbimizin bizlere sonsuz ni'metleri var. Bu kadar çok ni'mete, şükretmek mümkün değil, Zira aciz kalırlar bu işte ağız ve dil...)

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan, "Alçak gönüllü" ol ki, Rabbimiz etsin ihsan. Zira Allah sevmiyor, kibirli olanları, Ve hatta rahmetinden uzak eder onları. Bilhassa büyüklere lâzımdır saygı, edep, Zaten halis müslüman, mütevazı olur hep.

Bu zat buyuruyor ki, (Yaparsan bir ibadet, Beğenme ki, indallah olabilir belki ret. Amelini beğenmek, bu yolda "Şirk" sayılır, O'na layık taate, kulun haddi var mıdır? Meşgul etmeden önce günahla sizi nefis, Siz hayırlı işlerle onu meşgul ediniz.

Bu zat buyuruyor ki: (Bu yolda yürümekle, Dünyaya düşkün olmak bulunamaz birlikte. Bir kimsenin kalbinde, "Dünya"ya hem de pek az, Bir düşkünlük var ise, bu yolda bulunamaz.

Allah adamlarından bir büyük veli idi, Söz ve nasihatleri pek çok faideliydi. Derdi ki: (Bir mürşidin sohbetine kavuşmak, Ni'metlerin içinde, en büyük budur ancak. Onların bir şefkatli teveccüh ve nazarı, Siler atar kalpteki karartı ve pasları.

"Behaeddin-i Buhari" bazı talebesiyle, Bir eve gitmiş idi ziyaret gayesiyle. Bu "Allah adamı" ve hem de talebeleri, Oturdular ise de, gelmedi fakat biri.

Vakti ile "Şeyh Sadi" adında bir Müslüman, Duydu ki, falan yerde bir evliya var şu an. "Behaeddin Buhari" diyorlar kendisine, Gidip girmek istedi o zatın hizmetine.

"Behaeddin Buhari" hazretlerini seven, Talebeden birisi diyor ki; (Ben önceden, Bilmiyordum maalesef dini, islâmiyyeti, Bu yüzden işliyordum her türlü ma'siyyeti. Duydum ki; "Behaeddin Buhari" hazretleri, Diye bir kimse var ki, çok tatlı sohbetleri.

"Behaeddin Buhari", evliya-i kiramdan, Sayesinde ateşten kurtuldu nice insan. Buyurdu ki; (Bu yolda, maksada varmak için, "Hiç" bilin kendinizi, esası budur işin.) Bizzat kendi anlatır: Bir kış günü idi ki, Kapladı birden bire beni "Aşk-ı İlahi."

"Behaeddin Buhari" buyurdu kendi hem de, Tasavvufa girdiğim ilk gençlik günlerimde, Görseydim sohbet eden eğer iki mü'mini, Yanlarına sokulur, dinlerdim sözlerini.

"Behaeddin-i Buhari" kendisi nakleder ki; Tasavvufa girdiğim ilk günlerimde idi. Yakınlığım olmuştu, çok mübarek bir zatla, Dedim ki; (Tenvir edin beni bir nasihatla.) Buyurdu ki; (Dikkat et, düşmandır sana nefsin, Günahlar karşısında, seni mağlub etmesin.

Kendisi anlatır ki: Ben dünyaya gelince, Babam, büyük hocama götürdü beni önce. Ne zamanki gelmiştim tam evlenme çağına, Gönderdi dedem beni, bu zatın ocağına.

Evliya-i kiramın en büyüklerindendir, İnsanların kalbine nur salıp, etti tenvir. "Seyyid Emir Külal"in talebesidir bu zat, Kararmış olan kalpler, onunla buldu hayat.

İslam alimlerinin en büyüklerindendir, İlmiyle insanların kalbini etti tenvir. Yine bir sohbetinde buyurdu: (Hak teala, Bize "Üç ni'met" verdi, çok değerli ve a'la. Birincisi, dosdoğru bir "İman" ni'metidir, Bu, bütün hayırlardan üstün ve kıymetlidir.