Abdüllatif Uyan

Alâaddîn-i Sabîr hazretleri “rahmetullahi aleyh” vefât edince orada bâzı hâdiseler vuku buldu

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin en büyük talebesi Şemseddîn-i Türkî idi.

Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin babası vefât edince, maddî sıkıntıya düştüler.

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin babası, Şâh Abdürrahîm adında sâlih bir Müslümandı.

​Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin kalbi, “Allah aşkı” ile yanıyor, ne duâ etse kabul oluyor, kuşlar, hayvanlar hizmetine koşuyorlardı. Henüz anne karnında idi.

İstanbul’da yetişen velîlerden Abdülehad Nûrî hazretleri devrinde, vezîrlerden biri, bir kese "altın" alıp hediye etti bu büyük zata.

​Abdullah İbni Mes’ûd (radıyallahü anh) der ki: Resûlullah’ın Kureyş'e bedduâ ettiğini hiç işitmedim. Yalnız bir gün Kâbe-i şerîf yanında namaz kılıyordu.

Hazret-i Fâtıma-tüz Zehrâ (radıyallahü anhâ), Resûlullah Efendimizin, Hazret-i Hatîce'den olan dört kızından en çok sevdiğidir.

Saîd bin Cübeyr, Abdullah bin Abbâs hazretlerinin elini tutmuş, gidiyorlardı.

​Enes bin Mâlik hazretleri der ki: Resûlullah Efendimizin huzûrunda oturmuştuk. O sırada Hazret-i Alî geldi.

Medîne'de bir Yahûdî'nin, ağzı örülü bir kuyusu vardı. Suyu gâyet tatlıydı.

​Rivâyet edilir ki: Resûlullah Efendimiz, bir gün Hazret-i Ömer'i gördü. Yanına gitti. Ve buyurdu ki: “Yâ Ömer!.. Cebrâil aleyhisselâm, bir gün benim yanıma geldi.

​Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: Kıyâmet günü, "Dîn-i islâm" mahşere güzel sûrette ve süslenmiş olarak gelir. Hak teâlâ, bildiği hâlde, "Sen kimsin?" diye sorar.

"Yâ Resûlallah! Ebû Bekir, Allahü teâlânın aşkına ve senin dînin uğruna seksen bin altın sadaka verdi.

Hazret-i Ebû Bekir (radıyallahü anh), İslâma geldiği vakitte Hak teâlâ aşkına ve Habîbullah aşkına fakîrlere “seksen bin altın” sadaka verdi.

Bir gün Peygamberimizin huzurunda Cebrâil aleyhisselâm da vardı. Böyle zamanlarda Eshâb-ı güzîn oturmaz, ayakta dururlardı.

Abdülmuttalip tam bıçağı oğlu Abdullah'ın boynuna çalıyordu ki Kureyş'ten biri geldi.

​Abdülmuttalip, yıllar önce; "Yâ Rabbî, bana on oğul verirsen, birini senin için kurban edeceğim!" diye nezretmişti. Seneler geçti... On oğlu oldu.

Ferîdüddîn-i Attâr hazretleri anlatır: Sâlihlerden biri, ibâdet için bir mescide girdi.

İsmâil Fakîrullah hazretlerinin huzûruna bir gün biri geldi. Ancak ağzı eğilmiş, dudağının bir tarafı kulağına ulaşmıştı. Fakîrullah hazretleri, onun bu hâlini gördü. Ve çok üzüldü! Hattâ ağladı! Mübârek eliyle ağzını meshedip bir Fâtiha okudu ve şifâ için duâ etti. Adamın ağzı ânında düzelip eski hâline geldi.