İrfan Özfatura

Her genç gibi Dostoyevsky de çabuk gaza gelir ve kural dışı yazmaya başlar. İlericilerle (liberaller) bir araya gelir, toplumsal ve politik reformları tartışırlar. Ancak Çar, kendisinden başkasının siyaset konuşmasından hoşlanmaz. Bunların alayını toplar, içeri tıkar...

Leanardo, hiç okula gitmez, hiç hocası olmaz ama daha o yıllardan bisiklet, helikopter, dalgıç takımı, can simidi, denizaltı, paraşüt, kontakt lens, atsız araba, zırhlı araç, makas gibi tasarımlara imza atar. Fen ilimlerine "deney" ve "matematik ifade" kavramını sokar. Ha bu arada heykeller, resimler, besteler yapar.

O devir Basra'sında tüm devlet kadroları Mutezile mensuplarının elindedir. Bunlar zengin, nüfuzlu, kibirli ve saldırgandırlar. Kimseye söz hakkı vermez, halkı baskı altında tutarlar. Ta ki karşılarına Ebü'l-Hasen-i Eş'arî çıkıncaya kadar...

Bombay'dan yola çıkan yolcu vapuru hırçın dalgalarla boğuşarak yol almaktadır. Bir tekne ne kadar büyük olursa olsun okyanus üstünde ceviz kabuğunu andırır.

Eskiler "kork Allahtan korkmayandan" derler ya, evrimciler bizzat Allahü teâlâyı hasım ilan ettikleri için kimseden korkmaz, yalandan medet umarlar. Dün "Piltdown adamı"nın ne büyük sahtekârlık olduğunu anlatmıştık ama evrimcilerin tek yalanı o değildir ki!..

İnsanlarla maymunların ortak atadan geldiklerini söyleyip hayali resimler karalamak kolaydır ama Darwinciler geceli gündüzlü çalışmalarına rağmen evrimi doğrulayacak tek belge bulamazlar. Çaresiz kalınca imal et, yuttur kuralını çalıştırır, akıl almaz sahtekârlıklara imza atarlar...

Evrimcilere göre yağmur yağmış, şimşek çakmış ve nasıl olmuşsa olmuş bir hücre ortaya çıkmış. Matamatikçi Fred Hoyle'ye göre "hurdalıkta kasırga koptu, vidalar somunlar yolunu buldu, kendi kendine Boeing yolcu uçağı oldu" demek bundan daha mantıklı bir cümledir...

Koca 19'uncu asır dört Yahudinin elinde telef olur, ekonomide Marks, biyolojide Darwin, psikolojide Freud ve sosyolojide Durkheim materyalizmin bayraktarlığını yaparlar. Ardlarına Siyonist sermayeyi alır ve çürük nazariyeleri, bilimsel gerçek gibi sunmayı başarırlar...

Mus'ab (radıyallahü anh) Münevver beldeye vardığında müminlerin sayısı parmakla sayılacak kadar azdır. Ancak kısa bir süre sonra şehir yarı yarıya İslamlaşır ve Server-i Kâinata kucak açar.

Server-i Kâinat, Mus'ab'ı soluk ve ucuz bir esvap ile görünce çok duygulanırlar. Hazret-i Ali'ye dönüp "Kalbini Allahü teâlânın nurlandırdığı şu kimseye bakın. Anne ve babası en iyi yiyecek ve içecekleri veriyordu. Allah ve Resulünün sevgisi onu bu hale getirdi" buyururlar.

Freud kendi sapıklıklarını saklayacak yerde başkalarının sapıklıklarını da araştırır. Psikanalize aldığı hastaların yüz kızartıcı eylem ve düşüncelerini açığa çıkarır. Bunları kayda geçer ve "neticede hepimiz sapığız" gibi saçma bir bahaneye sığınır.

Psikanaliz, ilim adamlarının reddetmeye bile tenezzül etmediği bir senaryodur. Ancak bu teori dinden, devletten, cemiyetten nefret edenlerle, hedonistlerin, ateistlerin, fuhuş tüccarlarının işine gelir. Freud'a özellikle Marksistler sahip çıkar, onu ölümüne savunurlar.

Ortaçağ Avrupa'sında "Allahın bir olduğunu" söyleyenler engizisyonda yargılanır ve yakılırlar. Bunu Servet de bilir ama teslisçilere meydan okumadan duramaz...

Efendimiz ömürlerinin son günlerinde Şam civarında yoğunlaşan Bizans birliklerine karşı bir ordu göndermeyi arzular, başına Üsâme bin Zeyd'i atarlar. Şu sahabenin büyüklüğüne bakınız ki Hazret-i Ebubekir ve Hazret-i Ömer gibi destan isimler 17-18 yaşında bir çocuktan emir alırlar.

Serveri Kâinat'ın (sallallahü aleyhi ve sellem) "Annemden sonra annemdir" buyurdukları Ümmü Eymen, ile "şahit olun ki o benim oğlumdur" dedikleri Zeyd'in evliliğinden pırlanta gibi bir çocuk doğar. Ona "Üsâme" adını koyarlar.

Babası oğlunun bedeli için kucak dolusu dirhemle gelir ama Efendimiz "tercih Zeyd'indir" buyururlar, "Eğer sizinle gelmek isterse, onu tek kuruş vermeden götürebilirsiniz. Şayet yanımda kalmayı arzu ederse yanımda kalır. Vallahi ben, beni tercih edeni terk edemem!"

Hızır Bey, sıradan bir korsan değil, benzeri az yetişen bir askerdir. Endülüs katliamını Tunus ve Cezayir'de tekrarlamak isteyen İspanyolları kovmakla kalmaz, ticaretlerini bitirir, iktisaden çökertir. Zor anlarda nusret-i İlahiye mazhar olan reisimiz yerini gençlere bırakmasını da bilir. Ömrünün son yıllarını Beşiktaş'taki külliyesinde geçirir.

İspanyollar Oruç Reis'i şehid ederek Akdeniz'deki Türk varlığını sona erdirebileceklerini sanırlar. Ama ağabeyinin yerine geçen Hızır Bey daha büyük işlere imza atar.

İspanyollar yenilgiye doymaz, donanma üstüne donanma düzüp, Oruç Reis'in üstüne salarlar. "Ne kadar çok olsa da ördek ve kaz. Yeter onlara bir şahin-i baz" diyen Oruç Baba, küffarın hakkından gelir ama... Ah o arkasından vuran hainler olmasa...

Oruç Reis kendi halinde bir tüccardır, kimseye karışmaz. Ancak Rodoslular kardeşini öldürüp, gemisini yağmalarlar. Onu küflü mahzenlere tıkar sırtında değnekler kırarlar. Yiğidimiz zincirlerini koparıp kurtulmayı başarır ve bütün bunların hesabını tek tek sorar.