M. Said Arvas

Resul-i Ekrem efendimizin, Mescid-i Haram'dan Mescid-i Aksa'ya kadar gitmesine "İsra" denir. Mescid-i Aksa'dan semaya çıkmasına da "Mi'rac" adı verilir...

İmânla ahirete göçmek isteyen kimse, Ehl-i sünnet itikâdında olmalıdır. Diğer yetmiş iki fırkada olanların böyle büyük bir nimete kavuşabilmeleri oldukça zordur...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Receb, Allahü teâlânın ayıdır. Receb ayına ikram edene, saygı gösterene, Allahü teâlâ dünyada ve ahirette ikram eder."

Bu gece inşaallah Regâib Kandilini idrak edeceğiz... Peygamber aleyhisselâmın çok rağbet ettikleri, önem verdikleri gecelerdendir. Bunun için de bu adı almıştır...

Semada ilk işlenen günah haseddir.

Kur'an-ı kerimde buyuruldu ki: "O, içinde dinlenesiniz diye geceyi sizin için karanlık; gündüzü ise aydınlık kılandır. Şüphesiz bunda işiten bir toplum için ibretler vardır"

Peygamber efendimiz az mı iftiralara, sıkıntılara maruz kaldı... Çok sevdiği amcasını ve sevdiklerini şehit ettiler... Demek ki, dünya keyif sürmek, rahat etmek yeri değildir...

Kibir, bir hastalıktır ve bu hastalığın sebepleri de pek çoktur. Tedavi biraz zor da olsa, mutlaka yapılmalı, değilse başımıza gelecek sıkıntılara razı olmak zorunda kalacağız!..

"Biz bu işe Ebu Talib'in yetiminden daha lâyık idik. Peygamberlik gelseydi bize gelmeliydi! Ben bu zenginliğimle, bu itibarımla nasıl gider ona teslim olurum!.."

Cami, Kur'an-ı kerim kursu, hastane, yol ve köprü yaptıranların, faydalı kitap yazanların, kendisinden sonra hayırlı evlât bırakanların sevap defterleri kapanmaz...

Bir gün yakışıklı bir padişah aynaya bakar, vezirine şöyle der: "Ölüm olmasaydı hayat ne kadar güzel olurdu, değil mi!" Ancak, vezirin cevabı manidardır!..

Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurdular: "Benim bildiğimi bilmiş olsaydınız, çok ağlar, az gülerdiniz..."

Eshab-ı kiramı zaferden zafere koşturan güç, iman gücü idi. Onları hidayete erdiren Rabbimizi sevdiler, Rabbimiz de onları sevdi ve onları hep muzaffer kıldı...

Hazret-i Osman buyurdu ki: "Ben bizzat Resûlullah Efendimizden duydum. (Kabir, ya cennet bahçelerinden bir bahçedir, ya da cehennem çukurlarından bir çukurdur!)"

Melek insana iyi düşünceler ilhâm eder. Şeytân da, insanın kalbine kötü düşünceler, vesveseler getirir. Helâl yiyen kimse, ilhâm ile vesveseyi birbirinden ayırır.

Bir gün, Hazret-i Âişe validemiz, Resûlullah efendimize "İnsan Rabbini ne zaman tanır?" diye sual etti. Peygamber Efendimiz de buyurdu ki: (Nefsini tanıdığı zaman.)

Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurdular: "Benim bildiğimi bilmiş olsaydınız, çok ağlar, az gülerdiniz..."

Sonu ölüm olan bir hayatta hayır yoktur. Dünya hayatı, insana ebedi saadeti kazandırabilmişse güzeldir. Kısa süren, rüya gibi olan mutluluk, mutluluk olamaz...

Dünyaya gelmiş ve gelecek bütün insanların nazlı bir misafir gibi karşılandığına şahit oluyoruz. Bunu düşünen, bu şuurla yaşayan insan çok kıymetlidir...

Bize tahsis edilen ömür, ister uzun olsun, ister kısa olsun; onu değerlendirmeliyiz, boşa harcamamalıyız. Ebedi hayatı kazanmanın gayreti içinde olmalıyız...