M. Said Arvas

Bu sene de Muharrem ayına kavuştuk... Seneler gün gibi geçiyor, nefeslerimiz sayılı, her nefes alışverişimizde bir sayı azalıyor... Dünya hayatı bir rüya gibidir...

Muharrem ayı Kur'ân-ı kerimde kıymet verilen dört aydan biridir. Aşûre Günü ve Gecesi de bu ayın içinde en kıymetli olanıdır...

Rabbimiz bize bir dil vermiş, iki de kulak, üstelik dilimizi de iki kilitle kilitlemiş. Dişlerimizle dudaklarımız. Bu, şu demektir; konuştuklarımızdan daha çok dinlemeliyiz...

Aklımızla Rabbimizin emir ve yasaklarını nasıl bilebilirdik... Hangi şeylerden razı olduğunu, hangilerini sevmediğini nereden öğrenebilirdik!..

Biz, bayramı evimizde sıcak bir yuvada geçirdiğimiz halde huzurlu değildik, onları düşünüyorduk ve onlara dua ediyorduk. Onların acısına ortak olduk...

"Arefe günü 1000 ihlas sûresi okuyanın bütün günahları af olur ve duası kabul olur. (Hepsini Besmele ile okumalıdır)" Hadîs-i şerîf

Bir babanın, evladını cehennem ateşinden koruması, dünya ateşinden, dünyalık sıkıntılardan korunmasından daha önemlidir...

Dünya hayatını rüyaya benzetmişlerdir. İnsan rüya görürken onun rüya olduğunu bilemez, hakikat zanneder. Uyandıktan sonra, gördüklerinin rüya olduğunu anlar...

Dünya bir imtihan salonudur. İmtihanı biten salonu terk eder. Esas gaye imtihandan sonraki hâlin nasıl olacağını düşünmek olmalıdır...

Görünen ve görünmeyen bütün iyilikler, bütün üstünlükler, ancak Muhammed aleyhisselâmı sevmekle ele geçer. Yükselebilmenin ölçüsü, bu sevgidir...

Tanımadan sevgi olmaz. Sevgi tanımakla olur. Tanımak ne kadar çok ise, sevgi de o kadar çok olur. Rabbini bilen elbette O'nu sever...

İçinde yaşamakta olduğumuz asra, "sürat asrı", "ilim ve teknik asrı" denebilir. Ama bu asra hiç kimse "huzur asrı", "mutluluk asrı" diyemez.

"Ne kadar yaşarsan yaşa, bir gün öleceksin! Ne kadar seversen sev, bir gün ayrılacaksın! Ne yaparsan yap, ister iyi, ister kötü, karşılığını göreceksin!" Hadis-i şerif

İnsan, bırakıp gideceği muhakkak olan dünyaya önem veriyor da, gidip kalacağı, muhakkak olan ahiretini ihmâl ediyor ve unutuyor!..

Ne kadar da çabuk geçti. Sayılı günler böyledir işte... Sanki bir ay değil de bir gündü. Bırakın ayı, seneler gün gibi geçiyor...

Kadir Gecesi bize mahsustur. Diğer ümmetlerin böyle bir gecesi yoktu. Büyük bir ihsan-ı ilâhidir. Rahmet, mağfiret ve ateşten kurtuluş gecesidir...

Dua ederken, kabul olunacağına inanmak lazım. "Benim duamdan ne çıkar, ben kötü bir kulum, şu kadar zamandır dua ediyorum da n'oldu?" demek yanlıştır...

Kavuştuğumuz bunca nimetlere şükrediyor muyuz? İtiraf edelim ki hayır. Rabbimiz de; şükreden kullarım azdır buyuruyor. Şükretmiyorsak bunun sebepleri vardır...

Sabretmek, insanlara mahsustur. Melekler sabretmezler, çünkü onlar yemez, içmez ve hasta olmazlar. Hayvanlarda da sabır söz konusu değildir...

Oruç ibadeti, yalnız bu ümmete değil, diğer ümmetlere de farz kılınmıştı. Fakat onların orucu başka günlerde ve başka aylarda idi...