M. Said Arvas

Dünyanın, kendisi fani olduğu için saadeti de fanidir. Yaşadığımız dünya, ebedi saadet yeri olamaz. Buradan ayrılacağız, başka bir âleme gideceğiz...

Peygamber efendimiz Berât Gecesine çok değer verir ve ibadet ederlerdi. Buyurdu ki: "Berât Kandili gecesini ihya ediniz, bir sonraki günü de oruçlu geçiriniz..."

Çocuk yaşta öğrenilenler, mermer üzerine yazılmış yazı gibidir. Büyüdüğünde öğrenilenler ise buz üzerine yazılan gibidir; erir ve kaybolur...

Resul-i Ekrem efendimizin, Mescid-i Haram'dan Mescid-i Aksa'ya kadar gitmesine "İsra" denir. Mescid-i Aksa'dan semaya çıkmasına da "Mirâc" adı verilir...

Receb ayının 27. gecesi; yani önümüzdeki salıyı çarşambaya bağlayan gece mübarek Mirâc Kandilidir. Resulullahın göklere çıkarıldığı gecedir...

Niyetini düzelten bir kimse, yemekte, içmekte ve her türlü dünya işlerinde ahiret faydasını gözeterek sevâp kazanabilir. Yeter ki, niyeti Rabbimizin rızasına kavuşabilmek olsun...

Bir insan kelime-i şehâdetle son nefesini verebilmiş ise Rabbimizin en büyük nimetine kavuşmuş demektir. İmânın geçerli olabilmesi için dinin bütün emirlerine inanmak lâzımdır...

İnanan mü'minler olarak bizleri manevi zevklere kavuşturan ve fevkalâde hallerin meydana geldiği mübarek günlerimiz, mübarek gecelerimiz ve mübarek aylarımız vardır...

Nakil yolu ile anlaşılan, yani Peygamberlerin söyledikleri şeyleri, akıl ile araştırmaya uğraşmak, düz yolda zor giden yüklü bir arabayı yokuşa çıkarmak için zorlamaya benzer...

Arkadaş seçerken dikkatli olmalıyız. Birincisi, onun akıllı olmasıdır. Akıllı olmazsa bize fayda vereceğine zarar verir. Yani kaş yapacağı yerde göz çıkarır...

Hazreti Ali buyuruyor ki: "Hayırlı arkadaş edinin, çünkü onlar hem dünyada hem de ahirette işinize yarar ve size yardımcı olur. Garip insan, arkadaşı olmayan insandır..."

Kalb, Allahü teâlânın komşusudur. Bütün bedenin padişâhıdır. Bu kadar kıymetli ve değerli olan kalbi kırmanın vebâli ve günâhı da elbette ki çok büyüktür...

Bütün insanlar, bir imtihan salonu olan şu dünyada imtihandadırlar. İmtihan tamamlanınca bir daha geri dönmemek üzere hayata veda edeceğiz...

Eshab-ı kirâmda (aleyhimürrıdvan) mânânın yanında maddenin hiçbir değeri yoktu. Onlar hep manevî olanlara önem verirlerdi. Bunun için de fazilette onlara yetişilemez...

Yapmacık bir elma, armut, portakal, üzüm, muz renk ve görünüşte hakikisine çok benzer ama tadı yok, kokusu yok. Bunlar süs için yapılmış şeylerdir!..

Çok meşhur atasözüdür: "Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim." Bu atasözü bizlere arkadaşın önemini ne güzel anlatıyor.

"Ne kadar yaşarsan yaşa, bir gün öleceksin! Kimi seversen ve ne kadar seversen sev, bir gün ayrılacaksın! Ne yaparsan ve nasıl yaşarsan yaşa, karşılığını göreceksin!.."

Peygamberlerin sayısı yüz yirmi dört binden fazla, bunlardan üç yüz on üçü resuldür. Hepsi imanın altı şartını kavimlerine bildirdiler. Peygamberlerin birini inkâr, hepsini inkâr demektir...

Bırakıp gideceğimiz muhakkak olan şeylere bu kadar gönül veriyoruz. Kurtuluşumuza sebep olabilecek şeylere de önem vermiyoruz. Bu, akıllı olan bir adamın yapacağı bir iş midir?..

Vefat ettikten sonra, hiç kimse için tekrar dünyaya dönüş imkânı olamaz. İmtihan bitmiştir. Tekrar dönülebilseydi imtihanın bir manası olmazdı...