M. Said Arvas

Dünya sevgisi, ahireti unutturur. Ne büyük aptallıktır! İnsan, bırakıp gideceği muhakkak olan dünyaya bu kadar önem veriyor, gidip kalacağı muhakkak olan ahiretini ihmâl ediyor ve unutuyor...

İbadetlerimizden lezzet alamıyorsak, biz manen hastayız, demektir. İbadetlerde o kadar büyük lezzet vardır ki, tarif edilemez! Bunu ancak tadanlar bilir...

Muharrem ayı Kur'ân-ı kerimde kıymet verilen dört aydan biridir. Aşûre Günü ve Gecesi de bu ayın içinde en kıymetli olanıdır...

Ne hikmetse; insanlar kendi akıllarını çok beğenir ve bununla yetinirler. Artırılmasını pek isteyen çıkmaz. Dualarında "Ya Rabbi aklımı artır!" diyen çok az insana rastlanır...

Dünya rahatlık yeri olsaydı, en çok, yaratılmışların en şereflisi Peygamberlere nasip olurdu. Halbuki, en büyük sıkıntıyı onlar çekmişlerdir. Hemen hemen hepsiyle alay edildi, hakaret edildi...

Ömrümüzün bir senesi daha gitti, kabir hayatına biraz daha yaklaştık, ömür takvimimizden bir yaprak daha düştü. Bırakın seneleri, nefeslerimiz sayılı, öyle bir hayat yaşıyoruz ki; her an bir nefes daha azalıyor...

Büyüklerimizi ziyaret edelim, dualarını almaya çalışalım. Küçüklere şefkat gösterelim, fakirlere sadaka vermeyi ihmal etmeyelim. Yetim çocukları araştıralım, onlara baba şefkati gösterelim...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Arefe günü, Rabbimizin kullarını en çok affettiği gündür. Senenin hiçbir gününde bugünkü kadar insanlar mağfirete eremezler."

Dünyada yaşadığımız sürece ruhumuz, bedenimizin içinde beraberdirler. O halde ikisine de önem vermeliyiz. İkisinin de gıdaya ihtiyacı vardır. Gıdalarını temin etmeliyiz...

İmam-ı Gazâli hazretleri buyuruyor ki: "Sana, ‘ne iyi adamsın' sözü, ‘ne kötü adamsın' sözünden daha sevimliyse, sen gerçekten kötü adamsın!.."

Birinin başına bir musibet gelse, düşmanları sevinir, dostları ise üzülür, ona acıyan bulunur, fakat kibir hastasına kimse acımaz. Nimetlere de hased olunur, fakat tevâzu nimetini kıskanan olmaz!..

Hadis-i şerifte buyuruluyor ki: "Kalbinde hardal tanesi kadar (az bile olsa) kibir taşıyan cennete giremez." Rabbimizin sevmediği günâhların başında kibir gelir...

Tıp ilmi baş döndürücü bir hızla gelişiyor, her gün yeni ilaçlar, yeni tedavi metodları bulunuyor. Organ nakilleri normal bir iş gibi yapılıyor. Bütün bu gelişmelere rağmen ölüme çare bulunabiliyor mu?..

Geçen hafta dilin afetlerinden bahsetmiştik. Bugün de dilin afetlerinden biri olan aşırı şakadan bahsedelim... Şakalaşmak güzeldir. Lâtife tatlıdır ama belli bir ölçüde olursa. Şakayı tuza benzetmişler; hiç olmazsa yemeğin tadı olmaz, çok olursa yenmez!..

Dilimize sahip olmalıyız. Konuşmaya başlamadan, konuşacaklarımızı kontrol etmeliyiz. Söyleyeceğimiz söz, kendimize veya başkasına bir fayda sağlayacaksa konuşmalıyız...

Akıl nimeti, büyük nimettir. Fakat o da tek başına bir şey yapamaz, onun da diğer organlarımız gibi belli bir kapasitesi vardır. Aklımızın ermediği şeyler pek çoktur...

Sevinçliyiz, rahmet, mağfiret ve cehennemden kurtuluşa vesile olan böyle mübarek bir ayla şereflendik. Üzgünüz, nihayetsiz huzur ve bereket bahşeden mübarek aydan ayrıldık...

Dua ederken, yalvararak dua etmeli, muhtaç ve aciz olduğumuzu düşünmeliyiz. Bir kul, kendini ne kadar küçük görür, mütevazı olursa, Cenab-ı Hakk'ın indinde o kadar yükselir...

Oruç tutmakla melekler gibi oluyoruz. Malum onlar da yemezler, içmezler. Rabbimizin şükrünü hakkı ile yapmamız mümkün değildir. Nimetlerin O'ndan olduğunu bilmemiz kâfidir.

Oruçta, sayılamayacak kadar çok faydalar vardır. Fakat biz orucu bu faydalar için değil, dinimizin emri olduğu için tutuyoruz...