Mehmet Oruç

Lokman Hakîm hazretleri Dâvüd aleyhisselâm ile görüşüp, ondan ilim öğrendi. Dâvüd aleyhisselâmın peygamberliğinden önce, hazret-i Lokman müftî idi. Dâvüd aleyhisselâm peygamber olduktan sonra fetvâ vermeyi bıraktı.

Muharrem ayı, Kur'ân-ı kerîmde kıymet verilen dört aydan biridir. Aşûre gecesi, bu ayın en kıymetli gecesidir. Allahü teâlâ, birçok duâları Aşûre günü kabûl buyurdu...

Utbe bin Amir hazretlerine Cenab-ı Hakkın razı olduğu gerçek kul nasıl olur diye sorduklarında, buyurdu ki: "Kulun içi dışına, sözü özüne uyduğu zaman, Allahü teâlâ meleklere şöyle hitab eder: İşte benim gerçek kulum."

İslam büyükleri, her işlerinde Resulullah efendimizi ve Eshabını örnek aldılar. Ehli sünnet yolu denilen bu yoldan ayrılmada hiç taviz vermediler. Çünkü bu yoldan ayrılmanın bid'at olduğunu, bid'atin de ne kadar tehlikeli bir yol olduğunu biliyorlardı. Bid'atin tehlikesini Resulullah efendimiz şöyle haber vermişti:

Namaz kılmanın faziletlerini ve namaz kılanlara verilecek sevapları bildiren hadis-i şerifler çoktur. Ebu Hüreyre hazretleri bildiriyor. Resulullah buyurdu ki: "Beş vakit namaz ve cuma namazı, gelecek cumaya kadar ve ramazan orucu, gelecek ramazana kadar yapılan günahlara kefarettirler. Büyük günah işlemekten sakınanların küçük günahlarının affına sebep olurlar."

İslamın beş şartından en önemlisi, namazdır ki, dinin direğidir. Bunun için namazın edeblerinden bir edebi kaçırmıyarak kılmaya gayret etmelidir. Namaz tamam kılınabildi ise, İslamın esas ve büyük temeli kurulmuş olur. Cehennemden kurtaran sağlam ip yakalanmış olur.

Namaz, bütün ibadetleri kendisinde toplamıştır. İslamın beşte bir parçası ise de, bu toplayıcılığından dolayı, yalnız başına Müslümanlık demek olmuştur. İnsanı, Allahü teâlânın sevgisine kavuşturacak işlerin birincisi olmuştur.

Bilindiği gibi namazda, ayakta durmak, rükuya gitmek secde ve oturma gibi şartlar vardır. Bunlar Cenab-ı Hakkın emirleridir.

Zaman ölçmek için kullanılan birimlerden biri, senedir. Hesaplama sistemi açısından, iki türlü sene vardır: Biri, Güneş senesi, diğeri, Kamerî yâni ay senesi...

Zekât kin ve kıskançlığı önler. Zekât, alan kimseleri kıskançlık ve kin ateşinden korur. Çünkü fakir kimse ihtiyaçlar onun belini bükmüş, dertler onu yorarken zengin kimselerin, kendi dert ve sıkıntılarıyla hiç meşgul olmadıklarını, onun durumuna aldırış etmeden yaşayışlarına devam ettiklerini görünce onlara karşı kin ve kıskançlık duyguları besleyebilir.

Milâdî sene, İsâ aleyhisselâmın doğum günü zannedilen zamandan başlamaktadır. Hicrî senenin başlangıcı ise, Peygamber efendimizin Medîne'ye hicret ettiği senedir...

Dinimiz, insanın mes'ud bir hayat sürmesini, dünyanın meşru zevk ve lezzetlerinden yararlanmasını ister. Maddî ihtiyaçların giderilmesi ise insanın mes'ud olmasında önemli bir unsurdur. Peygamber efendimiz, "Dört şey saâdete vesiledir: Sâliha bir kadın, geniş bir ev, iyi bir komşu ve uysal bir binek. Dört şey de sıkıntıya vesiledir; kötü komşu, kötü kadın kötü binek ve dar mesken" buyurmuştur.

Zekât insanın temizlenmesine ve yücelmesine vesile olduğu gibi, malın temizlenmesine de sebep olur. Çünkü malda başkasının hakkının kalması onu kirletmekte ve o mal ancak o hakkın çıkmasıyla temizlenmektedir.

Bütün kötülüklerin başı, dünya sevgisi ve dünyaya tamahtır. Zekât da dünya ve mal sevgisine dalmaya karşı bir ilâçtır. Fahreddîn Râzî hazretleri bu konu ile ilgili olarak şöyle buyurmaktadır:

Emanetçinin kendisine bırakılan malları muhafaza etmekte emin olması lazım geldiği gibi, din âliminin de, İslam bilgilerini bozulmaktan muhafaza etmekte emin olması lazımdır.

İlim, çok kıymetlidir. Bunun için, ilim sahibi kendini üstün ve şerefli sanır. Böyle kimsenin ilmine cehil demek daha doğru olur. Gerçek ilim, insana aczini, kusurunu ve Rabbinin büyüklüğünü, üstünlüğünü bildirir.

Hasan Basrî hazretleri, "Âlimler dünyayı aydınlatır. Her âlim, zamanının insanlarını aydınlatan bir kandildir. Âlimler olmasa, insanlar karanlıkta kalır ve insanlığını kaybederler" buyurdu.

Güzel niyetler, ızdırap ve kederi eritir. Kötü niyetli, şüphe, vesvese, haset ve kin sahibi bir adam, kendini eli ile yaptığı zindana hapsetmiş olur...

İslam büyüklerinden Abdullah bin Mübarek hazretlerine; "Size göre değerli insanlar kimlerdir?" diye sordular. O şu cevabı verdi: "Bilgisi ile amel eden ihlâslı âlimlerdir." Yine kendisine: "Sizce kimler sultandır?" diye sordular.

Nice milletlerin, nice insanların sonu olmuş "konfor" hastalığı!.. Çünkü ihtiyaçsızlık insanı azdırır; isteklerin sınırı yok, nerede duracağı belli değil...