Muammer Erkul

Buna benzer özel günlerde biraz daha özel yazılar yazmaya çalışıyorum... Ama; "ne", diye soruyorum kendime... Özel günlerin özel yazısı ne olmalı?.. Hakikaten, özel günlerde ne okumak isterdiniz, veya ben özel bir günümde bana ne yazılmış olmasını isterdim?..

Bazı "aydınlar" ateşböceklerine benzer. Ve çoğu, kendilerini kovalayan kediler gibidir. Yani yer aşınır dönmekten, ama ömür biter ele geçen şey yoktur!..

Biliyor musun; Seni, rüyada gördüm... ..... Rüyamdaydın... Rüyamda; rüyalarındaydın!..

Geçen gün eski arkadaşlarımla bir araya geldik... Okuldan, mahalleden filan bahsettik. "Şu da vardı hatırlıyor musun?.. Evet ya, peki filanı hatırladın mı sen?.. Falan da vardı. Hani bir de öbürü... Neydi onun adı?.."

Soğuk; oğlak gibi diridir... El değmemiş, dil değmemiş filizlerle beslenen bir beyaz oğlak gibi, dipdiri!..

Ben, senin gönlünde büyürüm ancak... Çünkü ancak, ben senin gönlünde büyürsem, bu büyüme; ot gibi büyümek, dal gibi büyümek, mal gibi büyümek olmaz!..

Ben, o zamanlar müziğe çok meraklıydım... Bir ince tele dokunan olsa yanımda, içimdeki bütün teller titrerdi. Martıların teleğinden geçen rüzgârın dahi notasını duymak isterdim... "Çünkü susmak bir makamdır. Konuşabilememek, maharet ister" diyen adamla konuştuğum günün akşamı, kursa gittiğimde kafam hâlâ karışıktı...

Hastanede, aynı bankın birer ucunda oturuyorduk. Dedi ki bana; "-Boynumda, omuzlarımda ve sırtımda ciddi ağrılar, kasılmalar var... İlaç kâfi gelmiyor..."

Yakında büyük meblağlar için kuralar çekilecek...Reklamları, ve oluşturdukları bilet kuyruklarını görüyorum; umut satın almak isteyen insanların... Kimin cebinde kaç bilet var, umurumda değil. Çekiliş de umurumda değil aslında... Ben size başka bir "tarif" yapmaya çalışacağım...

Dünden beri, orda mısınız?.. Birileri kıştan, birileri işten, birileri mezarlıklara sığınmış ağaçlardan, birileri de ağaçları örten kardan bahsederken de orda mıydınız?.. Her kim, ne yaparsa yapsın, hangi işle uğraşırsa uğraşsın; problemlerin, her zaman kendisinin yanında, yanıbaşında olacağını farkettiğinde orda mıydınız?..

Sanki, başını yaslamış omuzuma da, 'mırıııl mırıl'danıyordu!..Kıştan bahsediyordu, işten bahsediyordu... İşyerinin penceresinden; mezarlığın ağaçları üstüne serilen karın nasıl göründüğünden bahsediyordu...

(Gülmeyeee, hazır mısınız?.. Hadi bakalım!..) Bazıları bazı şeylerden öyle nefret eder ki; onların, kendi yakınlarında bile bulunmasına tahammül edemezler!.. Değil mi?..

Ölümün güzeli, olmaz olur mu?.. Ama, ölümün güzelliğini görmek için de; varlığı, etrafındakilere "kıymet" olan birilerinin güzeel güzel ölmesi gerekiyor... Ki, görebilelim... ...de, ibret alalım "en büyük nasihatçi"den!..

Belki de sen hiç farketmedin; Katrana kesmiş gecelerin kayıp zamanlarında, yolunu şaşırmış bir minik yıldızı arar gibi gözlerinde ışık aradığımı...

Yeşildi dünyam, maviydi... Bir de kahverengiydi. ..... Beni bir ürkek ceylanlar tanırdı, bir de çingene serçeler...

Bütün yayınevleri, bastıkları zaman "satacak" kitap ararlar, bulamazlar... Peki bu satılacak kitaplar FAYDALI da olsa "zararı" mı olur?..

(Düşünüyorum ne zamandır; "Bayram" ne hatırlatıyor bana?.. İnsan'ım, neler hatırlamıyorum ki!..) Bir saatlik mesafeden İstanbul otobüsüne bindim, yarın oruçtu... Ramazan ayı, bir heyecan esintisiyle girer ya bu topraklara, az veya çok ama bir hazırlık yapar insanlar. İşlerini bu aya, sofralarını oruca göre düzene sokmaya çalışırlar...

Onüç veya ondört yaşlarında bir çocuktum... Birkaç şiirimi, şimdi yayınlanmayan bir gazeteye götürmüştüm... Çünkü "Millet Kürsüsü" isimli bir köşede, haftanın bazı günleri, okuyuculardan gelen kısa yazı ve şiirleri yayınlıyorlardı... İşte bu küçücük gazetenin küçücük köşesinin bir kıyısında, küçücük bir cevap yazmışlardı bana; "Şiirlerin değerlendirmeye alındı" filan diyen, bir iki satırlık bir cevap... Ama... Ama, ADIMMM vardı bu gazetede...

Var olmak mühim değil; Mühim olan yâr olmak!..

Alışveriş yapmak üzere çarşıya çıktı Jeloğlan. Hava pırıl pırıl, insanlar kıpır kıpırdı... Yolun sağında, renkli şemsiyenin altındaki dondurma dolabını görünce iştahı kabardı. Bir an duraksadı, dondurmacıyla göz göze geldi... Sonra yürüdü ve köşedeki ekmek fırınına girip; sıcağın karşısında çalışmaktan terlemiş, beyaz önlüklü ve kolları unlu kürekçiye dedi ki; "Bir külah dondurma verir misiniz?.."