Ragıp Karadayı

Nice hatıralar, hisler içinde ilk gece yüz yüze kaldığı odaya girdi İbrahim Hakkı hazretleri.

''Emmim ne demek istedi acaba? Çocuklarımla zevcem arasında bir mesele mi var ki?!.''

İbrahim Hakkı'nın derdi de, yükü de çoktu. O bu mesuliyetinin farkında çalışıp duruyordu.

Firdevs su rengi Bursa ipeği elbisesinin içinde bir masal perisi gibi tebessüm ediyordu...

Başını kaldırdığında; aşinası olduğu geniş sokağın içinde; iki katlı taş konağı gördü.

Sevindiğinden daha fazla, kapalı mekânda bekleyememişti Firdevs Hanım...

İbrahim Hakkı Hazretleri Erzurum yolculuğuna çıkmadan önce hocasının kabr-i şerifine uğradı...

İki talebe fısıldaşarak bir şeylerden bahsediyorlardı. Mevzu yine İbrahim Hakkı ve hocasıydı...

Mektup okunup katlandıktan sonra cübbesinin kalbi üzerindeki cebine koyup talebelerine döndü...

''Biliyor musun İbrahim efendim; ben eski Firdevs de değilim, aynaya bakıyorum, artık kendimi tanıyamıyorum!..''

''Söyleyeceklerim, sayıp dökeceklerim o kadar çok ki kâğıtlar yetmez, divit kalem kâfi gelmez efendim...''

Cemaat; İbrahim Hakkı Hazretlerinin susmasına, kendi kendine konuşmasına bir mânâ veremiyordu!..

​"Pek yüksek mertebelere çıkmak için aşk gerek./Aşk sayesinde şifa olur zehirli engerek!"

"Biliyor musunuz kardeşlerim; bu tepe, yakında büyük bir nâma kavuşacaktır!"

Başını gökyüzüne çevirip uçuşan pamuk misali bulutlara takıldı bu sefer de...

Anlayacağınız bütün mahlukatı severim! “Sever gibi” değil “ADAM GİBİ” severim!

“Ah mübarek efendim! Nereye dönersem hep siz varsınız!” dedi, tefekküre daldı...

Sağa bakındı kimseciklerde bir hareket yoktu, sola bakındı; herkes kendi âlemindeydi.

Tillo; büyük gönüller sultanını kaybetmenin derin acısı içindeydi. Bunu bilen biliyordu.

Hocasının ak kefenle ak tabuta konması ona “mevt-i ebyaz/beyaz ölüm” hakikatini hatırlattı.