Rahim Er

İslam Ordusu, Bizans'a karşı ilk seferini hicri sekizinci yılda yapmıştı. Araya Huneyn ve Taif seferleri girdikten sonra dokuzuncu yılda tekrar karşılaşma mevzubahis oldu.

Bizler, Balkan Harbi, Cihan Harbi, Çanakkale Muharebesi, Sarıkamış Faciası destanları, hikâyeleri, Yemen türküleri... dinleyerek büyümüş nesilleriz. Sonra Koreli gazilerimizle tanıştık. Onları nesildaşımız Kıbrıs gazilerimiz takip etti. Yaşıtlarımız, Kıbrıs'tayken biz de Sarıkamış'ta bir Rus istila tehlikesine karşı adam boyu karlar içinde hudut bekliyorduk.

Bu bir Kürt-Türk kavgası, bir terör değil, bu bir medeniyetler savaşı, bir kinin terörleştirilip üstümüze salınmasıdır.

Resmî dilin Türkçe, bayrağın ay-yıldızlı bayrağımız olması gibi pazarlık mevzuu yapılamayacak hususlardan biri de vatan bütünlüğüdür. Başkent, laiklik, hatta milli marş bahsi diğerdir.

Gündemdeki tabirle söylemek lazımsa anayasa için düşünülebilecek kalın kırmızı çizgiler resmi dil, ülke bütünlüğü ve bütünlüğün alemi olan bayraktır. Herhalde çalışmalarda bu kalın çizgilerin yanına dar enli iki çizgi daha eklenir. Başkent ve laiklik ilkesi. Ancak bunlar izafidir. Diğerleri ise mutlaktır, taviz kabul etmez.

Yapılacak yeni anayasada üzerinde en fazla münakaşa çıkacak mevzulardan biri resmi dil olsa gerek. Mümkündür ki kabulü mümkün olmayan iddialar ileri sürülecektir.

TBMM ve Adalet Bakanlığının, internet sayfalarında eski anayasa metinlerini yayınlamaları isabetlidir. Fakat, cumhuriyet dönemiyle sınırlı kalması eksiklik olmuştur. Cumhuriyet öncesi çalışmalarla belli-başlı beş devletin anayasaları da olmalıdır.

Artık ortak değer ve ortak olgunluk devri. Cumhuriyet muhafızlığı taassubuna gerek yok. Şu tesbitimizi tekrarlayabiliriz:

Çatı katı kavgaları, bizde Batıdan farklıdır. Onlarda aydının kavgası kiliseyle. Avrupa'nın aydını dinsizleşirken absürd dayatmaya karşı çıkar. Bizdeki yarım aydının tavrı özentidir, kendine, yaşadığı toprakların değerlerine yabancılaşmıştır, din, manevi değerler ve tarihle didişir. Bu yarım aydında çok kere reddiyecilik esastır.

Laiklik, din gibi veya en az 50 sene yapıldığı gibi dinsizlik şeklinde dayatılmamalı. Nihayetinde laiklik, dün denecek kadar yakın bir zamanda 1937'de bu ülkenin hukuk metnine dahil edilmiştir. Halbuki bin yıldır Müslümanız. Laikliği, bir kanun maddesi olmaktan çıkartıp kutsallaştırmak ona pagan kültürü aşılamaya kalkışmaktır.

250 yıl evvel dünyanın hiçbir yerinde anayasa yoktu. Ama devletler, rejimler ve memleketler vardı.

Anayasalar, bir içtimai mukaveledir, bir başka deyişle toplumsal sözleşme. Cemiyeti meydana getiren unsurların birbirleriyle ve toplumun devletle müzakerelerinin kanunlaşarak hukuka havale edilme hali. Devletlerin güçlü oldukları zamanların değil zayıf zamanlarının keşfidir.

Eminim, çok eminim ki merhume Tenzile Erdoğan'ın fotoğrafına bakan, hayatta olsun veya olmasın O'nda bir parça da kendi anasını bulmaktadır.

Devletin kendisiyle yüzleşmesi bir muhasebedir, kaybettirmez kazandırır. Neden 10 yılda bir darbe ve 10 yılda bir iktisadi kriz yaşandı. Ülke, neden sosyal, siyasi ve ekonomik buhran üçgeninde savrulup durdu?

Müstakbel '2012 Anayasası', önümüzdeki yüzyıla damgasını vuracaktır. Bu parlamentonun en mühim icraatı olacak olan bu anayasa, satır veya satır aralarında muhtemel pişmanlıkları taşımamalı.

Anayasanın üzerinde en fazla ihtilaf çıkan maddeleri, milliyet anlayışı, yemin, ülkenin yekpareliği, resmî dil, bayrağın tekliği, laiklik, manevi yapı ve kuvvetler ayrılığında yetki çatışmasıyla kurumların olması gereken yerleriyle alakalıdır...

Var olmak için aslolan, insan unsuru ile din, dil, ülke ve devlettir. Demek ki madde ve mânâsıyla insan, ülke ve o ülke insanının üzerinde ittifak ettiği 'devlet' denen hükmi şahsiyet. İnsan unsuru, imparatorluklarda teb'a, milli devletlerde ise vatandaştır. Tâ cumhuriyetin ilanından bugüne dek 'Türksün-değilim' çatışmasının temelinde bir kargaşa yaşamaktayız.

TBMM, yeni yasama dönemine Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün açış konuşmasıyla başladı. Bu meclis, sadece Türkiye'nin değil, Adriyatik'ten Çin Seddi'ne Türk dünyasının ve Endonezya'dan Endülüs'e İslam Coğrafyasının en mühim devlet kurumudur.

Stalinci örgüt, çıldırma çizgisini de aştı. Sağlık memuru, öğretmen, polis, asker, memur, işinde gücünde vatandaş, hacca giden insanlar, hamile kadınlar, bebekler, çocuklar, oyun bahçeleri, cami, okul, karakol, kışla, hastane... Her şey ve herkes hedef.

Muhsin Yazıcıoğlu, vefatından on gün kadar evvel bizi aramıştı. Derin ıstırap günlerimizdi. Amsterdam'da hastanedeydik. 'Kardeşim, dedi, sana ulaşamadık.' Dualar etti, üzüntüsünü dile getirdi. Biz de 'kardeşim, dedik, dün cumayı arkadaşlarınızın yaptığı Alperen Camiî'nde kıldık, öğle yemeğini arkadaşlarla yedik. Allah, hizmetlerinizi çoğaltsın, her zaman yanınızdayız....