Rahim Er

İki ayı geçti; grip, bugünküne eş; onun için arabayı oğlum kullanıyor; biz de öndeyiz, kemerlerimiz bağlı olduğu halde Haliç sahilinde seyrediyoruz. Kadir Has Üniversitesi'nin önüne geldiğimizde her zamanki gibi polis kontrolü yüzünden trafiğin yavaşladığını, yolun ortasında ve kenarında polisler olduğunu gördük.

1997'de Türkiye gazetesinde son yazısını yazdığında havada sallanan bir beyaz mendili hatırlatan o kısacık yazının başlığı "Elveda"ydı.

Osmanlı idaresinin 4 asır evvel Kâbe-yi şerîfi beklemek için hizmete açtığı Ecyad Kalesi nihayet yerle bir.

F Tipi cezaevlerini protesto ettiklerini söyleyen mahkûmların açlık grevleriyle bu grevlerin yol açtığı ölümler sürmekte. Ölenlerin sayısı 87 olmuş. Önümüzdeki günlerde birkaç ölüm daha bekleniyormuş F Tipi bahane olabilir. Dışarıdan talimat alınması da doğrudur. Bununla beraber başka doğrular da var. Devlet, devletliği gereği içerideki mahkûmun hayatını da düşünecektir...

Edebiyat fakültesi mezunu olup da edebiyatla zerrece meşguliyeti olmayanları gördük. Tarih bitirip de tarihle hiçbir dostluk kuramamışların sayısı belirsiz. Bir gencin sadece okullardaki din derslerini görüp de yanlışsız namaz kılabileceğine de ihtimal veremiyoruz...

Meseleyi bir gericilik-ilericilik ideolojisine dönüştürmeyi bırakalım da cemiyeti asıl ilgilendiren yanına, sosyolojik-psikolojik cephesine bakalım.

Marklar, Franklar, Florinler... tarih oldu. Avrupalı müşterek para birimine geçmenin keyfini çıkartıyor. Bundan böyle 12 Avrupa devletinin parası aynı. Bir başka söyleyişle 12 devlet, millî paralarından feragat ettiler.

BM genel sekreteri Kofi Annan, Amerika'ya rağmen ilginç bir çıkış yaptı. Annan, "Irak, BM denetçilerinin çalışmalarını engellemiyor, bizimle işbirliği halindeler" diyor ve ekliyor: "Bu sebeple Irak'a yönelik askeri bir harekât için makul bir sebep yoktur. Denetçilerin raporunu beklemek gerekir."

Önümüze gelen fırsatların değerini bilmeliyiz. Vaktin yenilenmesi de bir fırsat. Bu sebeple karşımıza çıkan zamanın yüzümüze gülmesi için elden gelen gayreti sarf etmeli. Bitmeli şu Arjantin kıyaslamaları. Türkiye Arjantin olmaz. Arjantin olsaydı çoktan olurdu.

Erkek suratlı biri; ne kadar kız olduğu meçhul, kendisini güzel kabul edecek insan sayısı da herhalde bir hayli azdır. İşte bu kız, bir alay Türk delikanlısını karşısına dizdi ve onların beğenilme ihtiraslarına rağmen hiç birini kendisine denk görmeyerek hepsini ters yüz etti.

Körfez Harbi sırasında Türkiye, Irak'a girmeli miydi girmemeli miydi? Bu mesele, aradan geçen 10 yılı aşkın bir zamana rağmen konuya duyarlı çevrelerde aynı sıcaklığıyla tartışılmaya devam ediyor.

Soygun düzeni dolu dizgin. Vatandaşın hangi devlet dairesine hangi sebeple işi düşse rızasına muhalif olarak kendisinden para alınmakta.

1999'da bir yazımızdan dolayı okuyucularımızdan birinin kızgınlığına muhatap olmuştuk. Aldığımız faks şöyle diyordu "...bugünkü yazınızda 'feci' diye bir kelime kullanmışsın; bu kelimeyi 49 yaşında olmama rağmen ben bile anlamıyorum, nerede kaldı ki üniversiteye giden oğlum anlasın!.." Türkçe okuyup-yazan, 49 yaşına gelmiş bir Türk vatandaşının 'feci' kelimesini bilmemesinden daha feci ne olabilirdi?

Nedense "Özbek general Raşid Dostum" deniyor. 'General' umumi bir rütbe ismidir. Bir subay için kullanıldığında tuğ, tüm... gibi kademelerinin ifade edilmesi lazım. Bir bakıma bizim adımıza orada büyük bir mücadele veren bir insanın daha hakkıyla ne rütbesini bilmekteyiz ve ne de ismini. Bazen de 'Abdürreşid Dostum' diye haber çıkıyor. Ne fark eder? Fark şurada., doğrusu 'Abdürraşid'se o zaman Dostum'un birinci ismi Reşid olamaz.

Havuz problemleri, hız problemleri çok mu kolay? Logaritma cetveli, kimya formülleri bir okuyuşta mı zihne giriyor? Fizik, geometri...kök söktürmüyor mu? Biyolojide anlatılanlar, coğrafyada ezberletilen dünya nehir ve dağları, tarihte firavunlar, Babil hükümdarları...

Sosyal şuursuzluğun insanı nasıl da hayvanîleştirdiğini Arjantin manzaraları kadar hiçbir şey anlatamaz. Bir ülke, kendi evlatları tarafından yıkılıyor.

İsrail halkının kabahati, geçmişte uyguladığı şiddet yüzünden kendisine "kasap" lakabı verilen Ariel Şaron'u hak etmediği bir yere taşımak oldu.

Bir Doğubeyazıt var; anlatmakla olmaz, görmek lazım. Şehre hakim bir noktada harika mimarisiyle İshak Paşa Sarayı. Oradan seyrine doyulmayan başı bulutlarda heybetiyle Ağrı Dağı.. Doğubeyazıt, güzel değil mi ki hatırlanmaz, gidilmez? Tavsiye edilmez, yatırım yapılmaz. Sarıkamış... Tıpkı bir İsviçre'dir diyeceğiz ama tabiat zenginliğinde İsviçre dağları, Sarıkamış dağlarıyla boy ölçüşemez.

O iklime ilkin 'üç aylar' dediğimiz recep, şaban aylarıyla giriliyor, sonra ramazan-ı şerif geliyor. Ufukta üç ayların belirmesiyle birlikte oruçlar da başlıyor. Bazı mü'minler, yılın üç ayını oruç ibadetiyle geçiriyorlar. Bu aylar, kandillerle ayrı bir ruhani haz kazanıyor. Kandillerin birincisi Regaip, sonuncusu da Kadir gecesi. Arada Miraç var, Berat var.

Amerika'nın büyük bir delil diye lanse ettiği video kaset, doğru olsun veya olmasın hiç önemli değil. Bin Ladin dublörlerine de öyle bir kaset yaptırılabilir. Böyle bir fikir pratikte mümkün ama tahminleri oralara kadar taşımak komplo teorisini de aşar. Kasetlerin bilerek ve istenerek bırakıldığını söylemek akla daha yatkın.