Sadık Söztutan

&gt2; Maç öncesi elde kâğıt kalem, takım kadrolarının orasına burasına çeşitli işaretler koyuyoruz. Beşiktaş’ta kaleci sürprizi var mesela; Ersin yedek, Emre kalede… Kulislerde Ersin’in mukavele imzalamaya yanaşmadığı iddiası var. Ghezzal hâlâ sakat. Ana o ne; Josef de Souza yedekten de olsa sahalara dönmüş!

Kadın, utangaç bir şekilde başörtüsünün ucundaki püsküllerle oynayarak “Param yok” dedi. Doktor böyle sözleri çok duymuştu, umursamadı; masasının üzerindeki ajandasını, çantasını, kalemliğini düzeltti: Valla bilemem.

&gt2; Sezonun ilk büyük buluşması dişe diş başladı. Kimse kimseye acımıyordu. Doğukan ile Siopis nöbetleşe Mertens’i hırpalıyor, Vitor Hugo ile Bartra, Seferovic’e hareket alanı bırakmıyordu.

İçerisi panayır yeri gibiydi. Niçin orada olduğunu bilmediği için zırıl zırıl ağlayan süslü çocuklar, makyajını tazeleyen genç kızlar, saçlarını elleriyle düzelten ve rol kesen yakışıklı erkekler, bir kapı önünde yığılmıştı…

&gt2; Geçen hafta Alanya’da Beşiktaş’a travmayı yaşatan Valerien İsmael, sakatlar Ghezzal’in yerine Muleka’yı, Welinton’un yerine de stopere Necip’i koymuştu. Hücum hattı Muleka - Weghorst - N’Koudou ile kâğıt üstünde rakibi tehdit ediyordu. 19 yaşındaki Berkay Vardar da on birdeydi.

Kadın muhabir, kameramanı ile birlikte tam saatinde geldi. Kameraman, gazeteciye yaka mikrofonu takarken, sarışın muhabir kız soruları tekrar gözden geçiriyor, üstünü başını düzeltiyor, boğazını temizliyordu.

Valerien İsmael ilk hafta “kan terlediği” Kayseri karşısında son saniyede üç puan bulduğu maçın sonrasında, kadrodan üç oyuncuyu değiştirmişti. Kartal Yılmaz, Necip Uysal ve Muleka’yı yanına çekerek, Nkoudou, Emrecan Uzunhan ve Berkay Vardar’ı on bire koymuştu. Bu değişiklikleri “Hepsi Beşiktaşlı... Sezon başında herkesi görmek istiyorum” diye açıkladı.

Emekli diplomat kızı iki kardeş, ana dilleri gibi İspanyolca bilmenin avantajını bir silaha çevirmişler, delikanlının kişiliğini ve onurunu delip delip geçiyorlardı.

&gt2; Transfer şampiyonu Galatasaray, lig şampiyonluğu hedefinin ilk basamağı için Antalya önüne -ikisi eski futbolcusu- beş yeni isimle çıktı. 

Türk taraftar her zaman centilmendir. Hoparlörden stadın anons görevlisinin sesi duyulunca hepsi ayağa fırladı: “Değerli hakemimiz (.......... /..........) annesini kaybetmiştir. Kendisine sabır ve başsağlığı diliyor ve sizleri bir dakikalık saygı duruşuna davet ediyoruz.”

Etrafında onlarca kamera ve fotoğraf makinesi olması gereken ama küçük bir mezar kenarında tek başına oturan ünlü oyuncuya yöneldim. Dua ediyordu galiba... Arka arkaya resimlerini çekmeye başladım.

Nişanlısı ile tanışma gününün yıldönümü çok sıradan geçti eczacı kız için. Önemsemedi önce... Özel tarihli günlere önem vermiyordu zaten... Ama “Neler oldu?” diye soracak olan arkadaşına yalan söyleyecek olmak üzüyordu.

Nihat ertesi gün Yenibosna’dan tramvaya binecekken ümitlerini tüketmişti. Otogar yolundaydı, Erzurum’a gitmek için…

Orta yaşlı tezgâhtar bir yaşına daha girmişti; çünkü müşteri bu akşam saatinde, kabinde pijamaları giyerek denemekle kalmamış, elbiselerini poşete doldurarak pijama ile sokağa çıkmıştı!

Delikanlı, evliliklerinden bir ay sonra ve eşinin yaş gününden bir gün önce, akşam yemek masasının üzerine iki tiyatro bileti koydu; “Yarın akşam için aldım.” Kız başına geleceği bilmiyordu henüz.

Genç muhabir, o hafta, o sıralar şöhretinin zirvesinde bulunan genç bir erkek şarkıcıyla röportaj yaptı. Derginin tam ortasına gelen ve yan yana iki sayfadan oluşan “Özel Yaşam” röportajı, kocaman fotoğraflarla şahane görünüyordu. Ama…

Çantasının içinde cep telefonunu arıyordu. Çantayı kurcalarken fermuarlı iç cebinde annesinin yaklaşık kırk gün önce koyduğu zarfı buldu. Sürpriiiiiz...

Dede, göl üstünde hayal meyal gördüğü eski bir filmini "izlerken", kocaman adamın ağlamasını çabuk unutan torunu, tekrar oyuncak trenini rayına yerleştirmeye çalışıyordu.

Türk kızı, kendisini görmezden gelen sanatçının fotoğrafını yırtıp yere attı. Sokak ortasında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Gözyaşları, o sabah giydiği ve üzerinde sanatçının resminin bulunduğu tişörtünün üstüne düştü.

Müdür karısı, eşinin gömleğini çamaşır makinesine atmadan önce ceplerini kontrol edip de bu mektubu bulduğunda, ayakta okumaya başladığı satırları âdeta çökerek bitirmişti.