Salih Uyan

Günlük hayatta kullandığımız dil, zihnimizin bir aynası gibi. Ne kadar kontrollü olmaya çalışsak da konuşurken kendimizle ilgili önemli ipuçları veriyoruz. Bu ip de genellikle bilinçaltımızda oluşan düşünce yumağına bağlı.

LGS sonrasında yine birçok şey yazılıp çizildi. Soruların zorluğu, çocukların yıkılan hayalleri, TYT’ye özenen matematik soruları vs. Eleştirilere hak vermemek mümkün değil elbette. Çocuklar gerçekten de patlamasına 45 saniye kalmış bir bomba düzeneğini iptal etmeye çalışır gibi soru çözüyorlar. Ama burada bir şey gözden kaçmamalı. Tek meselemiz soruların zorluğu değil. Çünkü zorsa, herkes için zor! Sonucu pek etkilemiyor yani.

Yarın Liselere Giriş Sınavı yapılacak. Benim çocuğum da sınava giriyor. Heyecanımızdan dolayı yanlış bir şey yapmamak için kendime 10 maddelik bir tavsiye listesi hazırladım.

Bana bir mektup yazıp gündem olan bir delikanlı vardı. Şimdi de onun kardeşinden bir mektup aldım. Abisine özenmiş herhâlde. O da verip veriştirmiş.

Bugün bir kişinin ilkokuldan kırk yaşına gelene kadar olan dönemde, bizzat dâhil olduğu veya sadece şahit olduğu dört farklı diyalog yazacağım. Ve diyalogsuzluğumuzun sebepleriyle, ebeveyn rolleri arasında bir ilişki kurmaya çalışacağım. Bu diyaloglarda herkes kendine dair bir şeyler bulabilir. Bu yüzden lütfen savunma mekanizmalarınızı bağlayın ve öz eleştiri yeteneğinizi dik konuma getirin!

“Baba, iftar ve sahur saatlerinde çok huzurlu bir sessizlik oluyor” dedi çocuk. “Siz de duyuyor musunuz?”

Bir arkadaşım, uzun yıllar önce yaşanmış bir hadise anlattı…

Robert Stephenson adında birisi yıllar önce bir deney yapmış. Deneyde büyükçe bir kafes, kafesin içinde bir merdiven ve beş tane de maymun kullanılmış.

Kendimle ilgili dikkatimi çeken bir şey var. Tercihlerimi belirlerken gözüm hep bir kalabalık arıyor.

12-13 yaşlarındaydım. Aynı sokakta oturduğumuz bir arkadaşımla Fatih Camii'ne teravihe gidiyorduk. Malta çarşısından geçerken saate baktım. Namaza daha yarım saat vardı. “Erik alalım mı?” dedim arkadaşıma. “Olur” dedi. Manavın önünde yemyeşil dizili eriklerden bir kilo alıp camiye gittik.

Hemen her ailenin bir WhatsApp grubu var ya! Bu durumda dünyayı yönettiğine inanılan ve Küresel Finans Elitleri olarak bilinen ailelerin de bir grubu vardır elbet diye düşündüm. Sonra da oturup bu grupta son zamanlarda neler konuşulmuştur diye düşünüp, yazdım.

Kimlik kavramıyla ilgili kafamız biraz karışık. Psikoloji ve sosyoloji bilimi bir sürü farklı tarif yapmış. Ama biz oralara girersek çıkamayız. En iyisi halkın arasına girip, kimliğin nasıl algılandığına bir bakalım.

Bana mektup yazan birisi vardı, hatırlarsınız. Hani “Geçmişini unutturduğunuz nesle gelecekten ödev veremezsiniz” diye haykıran, “Alttan bir sürü dersiniz var, bize üst perdeden ahlak dersi veriyorsunuz” diye biz yetişkinleri topa tutan delikanlı...

Geçenlerde internette “Kariyer basamaklarını birlikte tırmanacağımız takım arkadaşları arıyoruz” diye bir ilan gördüm. Başlığa bakınca yeni mezun, tecrübesiz birisini arıyorlar herhâlde diye düşündüm. Ama ilanın altına bakınca iş değişti.

Geçenlerde eski bir öğrencim ziyaretime geldi. Tekstil işiyle uğraşıyormuş. Yurt dışına ihracat yaptığını söyleyince, “Türkiye’de hiç mi iş yapmıyorsunuz?” diye sordum. “Yok hocam, aman!” dedi. “Birkaç tecrübemiz oldu. Hep kazık yedik. Artık sadece yurt dışına çalışıyoruz.”

Sevgili günlük, Bugün yine çok hareketli geçti. Sabah kalkıp kahvaltı hazırladım. Selin kahvaltısını yapınca onu okula götürdüm. Servis yok malum… Ama bugün yüz yüze eğitim yokmuş. Karıştırmışım. Koşarak eve döndük.

Geçen hafta Enver Ören Ağabey'in vefat yıl dönümüydü. Takvim yaprakları ne zaman 22 Şubat’ı gösterse, onsuz geçen yılların hüznü daha da yoğunlaşıyor. Ayrılığın kederiyle kavuşma ümidinin neşesi birbirine karışıyor.

“Universities of Third Age” adıyla 1973 yılında Fransa’da başlatılan bir eğitim hareketi var. Bu oluşum üniversitelerle iş birliği yaparak emekli olmuş insanların eğitim almasını amaçlıyor. Sanat, edebiyat, tarih ve bilişim gibi birçok farklı bölümün bulunduğu bu eğitim programları şu anda 20’den fazla ülkede uygulanıyor.

“Hocam, inanılmaz bir şey! Demin sütten bahsettik. Bak, mandıra reklamı çıktı...”

Erkek: Bakan açıklama yapmış okullarla ilgili. Gördün mü? Kadın: Gördüm. Açılıyormuş çok şükür.