Salih Uyan

Geçenlerde yazar olmak isteyenlere yönelik bir atölye çalışması yapmam istendi. Önce itiraz ettim. “Ben önce tam bir yazar olayım, sonra atölye yaparım” falan dedim. Ama ısrar ettiler. İyi ki de etmişler. Çünkü bu atölyeye hazırlık yaparken çok şey öğrendim.

Maxwell Maltz 1950’li yıllarda Amerika’da yaşamış bir plastik cerrah. Maltz, estetik operasyon geçiren hastalarının yeni hâllerine alışma süreleriyle ilgili bir araştırma yapmış. Ve hastaların operasyondan 21 gün sonra yeni hâllerine adapte olduklarını fark etmiş.

Amerikalı psikolog Abraham Maslow’un piramidini duymuşsunuzdur. Maslow, insanların ihtiyaçlarını hiyerarşik bir düzene oturtmuş ve insanların beş temel ihtiyacını o meşhur piramidine dizmiştir. Bu ihtiyaçlar da piramidin en altından üste doğru fizyolojik, güvenlik, ait olma/sevgi, saygınlık ve kendini gerçekleştirme ihtiyacı olarak sıralanmıştır.

2001 yılında bir arkadaşımın evinde televizyon seyrediyorduk. Dalgın bir şekilde ekrana bakarken bir uçağın ikiz kulelere çarptığı sahneyi gördüm. Önce inanamadım. Bir film fragmanı falan zannettim.

1- Yeni yıl için kendine bir tane büyük, üç tane de küçük hedef belirle. Neye öncelik vereceğini bilemiyorsan, bu seneyi hayatının son senesi olarak düşün. Karar vermen kolaylaşacaktır.

Geçenlerde “Bilimler ve Sanatlar Üzerine Söylev” isimli kitabı okudum. Jean-Jacques Rousseau imzalı kitap 1700’lü yıllarda yazılmış. Ama cümleler sanki dün yazılmış gibi taze!

Yıllar önce Güney Kore’ye gitmiştik. Seul şehrinin en meşhur caddesinde yürürken bir Maraş dondurmacısı gördüm. Fesli bir adam demir çubuğun ucuna yapıştırdığı dondurmayla çekik gözlüleri eğlendiriyordu. Yanaştım ve gülümseyerek, “Kolay gelsin” dedim

Açılımı “Uluslararası Matematik ve Fen Eğilimleri Araştırması” olan TIMMS’de ilk kez Fen ve Matematik alanlarında 500 puanın üzerine çıktık. Üst ve ileri yeterlilik düzeyindeki öğrenci sayılarımız da arttı.

Sabahları işe giderken bazen radyo kanalları arasında geziniyorum. Ve reklam başlığıyla normalleştirilen dolandırıcılık kampanyalarını duydukça acayip moralim bozuluyor.

TikTok uygulamasına bulaşmadığım için kendimi şanslı hissediyordum. Ama Instagram, “Reels” uygulamasını devreye soktu ve ben bir süredir çok garip videolar seyrediyorum. Gerçekten güzel işler de var ama geneli facia!

Covid-19 yüzünden çocuklar yine akranlarından ayrılıp ekranlara dönecekler. Çünkü okulları kademeli açıyoruz derken, Cumhurbaşkanlığı tarafından bu hafta yapılan açıklamayla şalteri yine kapattık.

“Hayat fâni, ölüm ani” gibi cümlelerle hayatın ne kadar kısa ve geçici olduğunu anlamaya çalışıyoruz ya! Ben olayı biraz daha somutlaştırmak adına bir şey yaptım.

Kaç gündür İzmir’le yatıp kalkıyoruz. Üzüntümüz, sevincimiz, gözyaşımız ve dualarımız bir süredir İzmir’e ait...

Ulusal sınavlardaki soru tiplerinin değişmesinden sonra, “yeni nesil soru” diye bir şey çıktı. Birçok yardımcı kaynağın üzerinde bu ibare yer alsa da bazen içindeki soruların hangi nesle ait olduğuna dair şüphelerim oluşuyor. Çünkü bir sorunun yeni nesil olabilmesi, uzunluktan ziyade derinliğe bağlı.

İbn Haldun Üniversitesi Külliyesinin açılışında, Cumhurbaşkanımız eğitime dair önemli bir konuşma yaptı. Topyekûn bir eğitim-öğretim reformu ihtiyacının vurgulandığı konuşmanın satır başları bir araya getirildiğinde, eğitim sistemimize bir kimlik kazandırılması gerektiği ortaya çıkıyor.

Henry Ford “Ne zaman iki kol istesem, yanında beyin de geliyor!” diyerek insan beynini hafife almıştı. Çünkü sanayi devriminin şartlarında ona sadece düşünmeyen ve itiraz etmeyen iki kol gerekiyordu. Aradan yıllar geçti. Henry Ford’un temennisi gerçeğe dönüştü ve robot teknolojileri fabrikalarda kullanılamaya başlandı. Beyni olmayan kollar ve bacaklar işleri devraldı.

Okul öncesi, birler, sekizler, on ikiler derken, ilkokullar da kervana katıldı. Pazartesi gününden itibaren okul bahçeleri biraz daha şenlenecek. Maskeli, mesafeli ve seyreltilmiş de olsa öğrenciler iyice mahzunlaşan okul koridorlarını neşelendirecekler.

Geçen gün televizyon kanalları arasında dolaşırken bir programa denk geldim. “Yuh be, yazıklar olsun tüü şuna bak!” derken bir baktım, bir saat boyunca saçma sapan bir şey seyretmişim.

Sosyal medyada acayip bir laf giydirme yarışı var. Mahalle kavgasında atılan yumruklar gibi hızlı, öfkeli ve düşüncesiz cümlelerle herkes karşı mahalleye saldırıyor.

Hani ulusal sınavlara hazırlanırken özel ders hocaları taktik verir ya şıklar üzerinden… Artık edebiyat yapmak da taktikle mümkün. Öyle çok kitap okumaya falan gerek yok yani.