Salih Uyan

Kafamın içinde gürültüyle dolaşan bir sürü soru var uzun zamandır. Ama en çok gürültüyü çıkaran soru galiba şu; “Kendimden geriye ne kaldı?”

​Son zamanlarda ne okusam, kimi dinlesem “Resmin bütününü görmek lazım!” cümlesiyle karşılaşıyorum. Çünkü gerçekten de öyle bir dağıldık ki bakış açımıza birkaç piksel anca sığıyor. 24 saatlik zaman dilimini pastırma gibi dilimledik ve ciddi bir odaklanma problemi yaşıyoruz. Biraz geriye doğru çekilip baksak görüntü netleşecek ama beceremiyoruz.

Ben de çoğu Türk vatandaşı gibi uçakta genelde ekonomi sınıfında uçuyorum. Bundan şikâyetçi de değilim. Ama bir kere rast geldi ve Business Class bilet aldım. Ve bir köşe yazısının ilk paragrafında olduğumu fark etmeden o meşhur perdenin ön tarafındaki geniş koltuğa oturup, yayıldım.

Birkaç hafta önceki yazımda “Çerçevenin dışına çık, kalıpları parçala, limitleri sen belirle!” gibi sloganlardan bahsetmiştim. Reklam ve kişisel gelişim sektöründe bir süre staj yapan bu sloganların, daha sonra kimlik, cinsiyet ve aile kavramlarına yanaştığını ve büyük darbenin de “Sen seçmedin!” cümlesiyle vurulduğunu yazmıştım.

Saat gece yarısına yaklaşmasına rağmen hâlâ dükkândaydı Salim Efendi.

​Bugün bayram. 40 yaş üstü olanlar çocukluk günlerini hatırlayıp iç çekecek. Daha genç olanlar, “Ah nerede o eski bayramlar!” hayıflanmaları için hatıra biriktiriyor olacak. Ve çocuklar yerçekimi olmayan tatlı bir rüyaya uyanacaklar bugün.

Yaklaşık 1 milyon öğrencinin katıldığı LGS sonuçları açıklandı. Katılım bu sene %83 olmuş. Bakanlık yeni sistemde sadece yüzde 10’u ilgilendiren bir sınav olacağını duyurmuştu. Ve sınava girecek öğrenci oranının çok daha düşük olacağı ön görülüyordu. Ama hesap çarşıya uymadı.

​Türkiye’de “Özgürlük” kod adıyla yürütülen operasyonda etkisiz hâle getirilen gençlerin sayısı, son birkaç yılda iyice arttı. Düşünce dünyamızın sınır güvenliğini tehdit eden unsurlar, bizi bir arada tutan bütün değerleri bölüp parçalamak için kıyasıya çarpışıyor.

Haziran ayı gelince eğitim gündemi üç harflilerin etkisi altına giriyor. Bunların açılımları arada bir değişiyor ama harf sayısı nedense hep aynı. İki hafta önce LGS vardı, şimdi de YKS. Öğrenciler bugün TYT, yarın da AYT ve YDT sınavlarına girecekler.

Geçen hafta pazar günü yapılan LGS’den sonra soruları inceledim, sosyal medyada yapılan yorumlara baktım. Ve sonra da oturup gazete için bir şeyler yazmaya koyuldum.

Bazen beğendiğim filmlerin kamera arkası görüntülerini seyrediyorum.

Hollanda’da yel değirmenleriyle ünlü Zannse Schans köyüne gitmiştim. Dönüşte yolu kaybedince karşıma çıkan ilk kişiye İngilizce olarak tren istasyonunun nerede olduğunu sordum. Adam anlamamış gibi yüzüme baktı. Şaşırdım. Çünkü Hollanda’da belki yüzlerce kişiyle konuşmuş ve İngilizce bilmeyen kimseye rastlamamıştım.

Bu anlatacağım olay bir özel okulda yaşanmış... 18 Mart Çanakkale töreni için hazırlık yapılıyormuş. Yapılan toplantıda okul müdürü, çocuklara Çanakkale ruhunu kazandırmak için çok güzel bir program yapılmasını istediğini söylemiş.

Geçen gün arabada radyo kanalları arasında gezinirken kulağıma bir şarkı sözü çalındı. Arabesk rap söyleyen bir delikanlı, “Gözlerinin mektebini bitirmeliyim açıktan” gibi bir şey söylüyordu. Trafikte ilerlemeye çalışırken kamyon arkası yazısından hâllice bu cümleyi anlamaya çalıştım.

​Bir arkadaşım arabasını satacaktı. İnternete ilan vermiş. Arayanların yarısı söze “Abi yanlış anlama, biz galerici değiliz” diyerek girmişler. Arkadaş dedi ki: “Bunu söyleyenlerin hepsinin galerici olduğundan eminim.

1980’li yıllarda bir bayram sabahıydı. Taze ekmek, simit, çay ve biraz da yosun kokan buğulu bir bayram günü sabahı…

​Social Justice Warrior (sjw), yani Sosyal Adalet Savaşçıları tabirini duydunuz mu bilmiyorum. Bir zamanlar feminizm, çevre veya ırkçılık gibi konularda mücadele eden aktivistler için kullanılıyordu bu tanım. Ve olumlu bir çağrışıma sahipti. Her ne kadar orta sınıfın kendisini önemli hissetmesi ve oyalanması için başlatılmış bir hareket olsa da bir zararı yoktu.

Geçen hafta sosyal medyada gezinirken, bir paylaşım gördüm. Resimde bir tepsi, tepsinin içinde de pilav üstü kavurma, salata, ayran ve helva vardı.

​Kar yağarken bir sessizlik oluşur. Buz kristalleri sesi emdiği için oluşan bembeyaz, huzurlu bir sessizlik…

​Bir arkadaşım anlattı. Yabancı bir komşuları varmış. Nereli olduklarını hatırlamıyorum ama arkadaşımın eşine bir gün şöyle demiş;