Salih Uyan

​Geçenlerde Netflix yapımı bir dizi seyrettim. Dizide doktor olan bir karakter var. Adam bir işe bulaşıyor ve maceradan maceraya koşuyor. Ve yine bir gün koştururken doğduğundan bile haberinin olmadığı kızıyla karşılaşıyor.

Genzi yakan bir barut kokusu vardı arazide... Gökyüzünü kızıla boyayarak geniş bir yay çizen top mermisi az öteye düştüğünde kendini yere attı...

​Bir arkadaşım Covid’i atlattıktan sonra şöyle söylemişti; “Hastalık hafif geçti. Ama gelen telefonlar yüzünden birkaç kez gittim geldim.”

​Dünya tarihi bir tür savaş kataloğu gibi. Kişiler, mekânlar, zamanlar ve sebepler değişse de savaş hep gündemde oldu. Ama 2022 yılında Rusya’nın Ukrayna’ya saldırma ihtimali oldukça düşük gözüküyordu. Kimisi “Cesaret edemezler” diyor, kimisi blöf yaptıklarını iddia ediyordu.

​22 Şubat Salı günü Enver Ören Ağabey'in aramızdan ayrılışının dokuzuncu yıl dönümüydü. Oturup bir şeyler yazmaya çalıştım. Beceremedim. Kelimeler cümlelere sığmadı. Cümleleri paragraflar almadı. Sonuçta bir şey yazdım ama olmadı.

Gençler çok maymun iştahlı. Hiç istikrarlı değiller. Sebat etmekte zorlanıyorlar. Bir işi bitirmeden öbürüne başlıyorlar. Her şeyleri yarım yamalak. Falan filan…

​“Şu mektepler olmasaydı maarifi ne güzel idare ederdim” sözünü duymuşsunuzdur. Sözü söyleyen kişi 2. Meşrutiyet döneminde iki defa eğitim bakanlığına getirilen Emrullah Efendi.

​Aynı dili konuştuğumuz insanlarla bazen yabancı dil mesafesinde olabiliyoruz. Yani iletişim dilinin aynı olması, anlaşmak için yeterli değil. Anlaşabilmek için önce hâlden anlamak gerekir. Bunun için de insanları yargılamadan önce hikâyelerini dinlememiz ve söylenenleri, yaşananlar ışığında değerlendirmemiz lazım.

Gerilim filmleri genelde çok neşeli başlar. Benimki de öyle oldu. İş yerinde çalışırken harika bir kar başladı. Hemen bir çay alıp camın kenarına gittim. Bembeyaz yağan karı seyrettim biraz. Sonra da arka fonda yağan karla birlikte çay bardağını çekip, hikâyede paylaştım.

​Bir arkadaşım Kartepe’ye gitmiş. Dağdan yukarı doğru çıkarken de etrafı seyretmiş. Bana izlenimlerini aktardı. Önce dağın eteklerinde poşetlerle kayanları görmüş. Çoluk çocuk neşeyle eğleniyorlarmış.

​Yaklaşık on yıl önce bir fuar programı için İngiltere’ye gitmiştik. Bu ziyaret sırasında, İngiltere’nin en başarılı birkaç okulunu görmek istedik. İngiliz bir eğitimci bize Eton College ve The Abbey School’u ziyaret etmemizi tavsiye etti.

Ordulu bir arkadaşım anlattı. Küçükken pazar tezgâhında satılan civcivlerden almışlar. Beş civcivin ikisi ölmüş, üçü kalmış. Artık koliye falan sığmayacak kadar büyüdüklerinde, köye götürüp bir akrabalarına hediye etmişler.

İnsanlara teşekkür etmek için acele et. Yani takdirini peşin sun. Ama eleştirini vade farkı istemeden takside böl. Eğer tersini yaparsan, bu alışverişten bir kazanç bekleme.

​Son zamanlarda had aşım faturamız acayip kabardı. İstihzanın sınırları aşıldı. Hakaret, iletişimin ölçü birimi hâline geldi. Bunlara alıştık. Ama işin kötüsü mantık silsilesindeki zincirler de birer birer kopuyor.

Baba, 3 aylık bebeğini döven bir adam var ya hani? Biliyor musun? Biliyorum da senin bundan nasıl haberin oldu? Senin o tür görüntüleri seyretmemen gerekiyor. Gezinirken gördüm işte baba. Ve aklıma bir şey takıldı. Şimdi o adam bebeği döverken videoya çekmişler ya?

​Son yapılan Millî Eğitim Şûrasından sonra merak edip şimdiye kadar yapılan şûraların raporlarına göz attım. Bir sürü sayfa okudum. Ve ortaya ilginç bir sonuç çıktı.

Hayatta her şeyin rast gitmesi bazen insanın felaketi olur. Her şey yolundayken, yolu kaybetme ihtimali artar. İnsanın arzu ve istekleriyle arasındaki mesafe azaldıkça hayatın lezzetleri de azalır. Leyla-Mecnun veya Ferhat-Şirin hikâyeleri kavuşmanın değil bekleyişin hikâyeleridir aslında.

Gazetede haftada bir yazınca bazı önemli tarihleri ıskalıyorum. Ama geç olsun güç olmasın diyerek Öğretmenler Günü için 10 maddelik bir buket hazırladım.

Çocuklarla gerektiği kadar ilgilenmek çocuk eğitiminde en kritik konudur. Ne fazla, ne eksik. Olması gerektiği kadar. Eskiden çok çocuklu ailelerde yaşanan ilgisizlik normaldi.

Bazı lokantalarda garsonlar, ceplerinde taşıdıkları nemli ve kirli bir bezle masaları silerler. Masayı temizleme iddiasında olan bu bezler, masayı bakteriye boğar. Bu yüzden arada bir bezi yıkamak gerekir.