Ümit Aktan

Geç kalmış bir hızla oynayan Başakşehir’e karşı, özenli ve dikkatli bir savunma yapan G.Saray maçı aldı götürdü

İki futbol figürü dünyayı peşine taktı gidiyor. Eğer sahalar bir sirk olarak düşünülürse; biri aslanları terbiye edip üç kişiyi omuzunda kaldıran bir Herkül, diğeri ise herkesi eğlendiren bir illüzyon sanatçısı. Biri güç ve kuvvet, diğeri estetik ve büyülü…

Gençlerbirliği’nin istediği formatta akıp giden oyunun sonunda gelen gol Galatasaray’ı zirveden aşağı yuvarladı

Ligin her haftası ‘kritik’ olarak adlandırılıyor ve bu ‘kritik’ anlayışı hemen yerini bir sonraki haftaya bırakıyor. Tepedeki dörtlüden üçü kazanınca, bu yazı da dördüncü olan henüz oynamadan yazıldığı için topal kalmış olabilir…

Rakibi oynatmamak üzerine kurulu bir taktiğin her seferinde işe yarayacağını sanmak saflıktır…

Gençleştirme anlayışıyla bir kez daha yola çıkıldı. Oynanan ilk maçın görüntüsü aşılanan ağacın doğru ve sağlıklı meyveler vereceği şeklinde. Şimdi bütün mesele bu yolda çeşitli baskıların gerçek yarışma başladığında ne denli göğüslenebileceği ile ilgilidir...

İki büyük derbi oynandı ama büyüklükleri bize göre ve öyle 84 ülke yayınladı yalanlarına da itibar etmeyin. Sadece tek gol var ve bolca konuşma. Tek doğru oynayan Başakşehir ve hocalardan sadece birisi oynadığı futbolu hakeme emanet ediyor...

Son çeyrekte Aykut Kocaman bütün silahlarını kullandı ama Fatih Terim maçı iyi kilitledi.

Bu haftanın ‘İstanbul buluşması’ öyle bir hale getirildi ki, kazanan ligi şavullayıp gidecek, kaybeden ise çökecek. Hatta sahada olmayanların bile çarpışacağı bir derbi durumuna getirildi. Kalan haftaları, can havliyle oynayanların verebileceği zararları düşünen yok…

Konyaspor’un planı Gomis ve Rodrigues’in alacağı bütün topları ikili ve hatta üçlü sıkıştırmalarla önlemekti…

Bizim Hakan Dilek’in bir yorumu vardır eski kaliteyle ilgili. Şöyle der: “Can Bartu ve Metin Oktay sahaya frak giyerek çıkarlardı, siz onları forma zannederdiniz...” Şimdikiler; gladyatörler gibi dolduruşa geliyor ve ne varsa kuşanıp öyle çıkıyorlar cenge…

Acaba rakip böylesine içi boşalmış bir takım olmasa aynı Galatasaray’ı ve benzer coşkuyu seyredebilir miydik?..

Başarı tahammül edilemez bir durumdur. Başaranın ayağına dolaştığı gibi; doyumsuz güruhun yoğunluğu nedeniyle başaramayanların aktifleştiği ve başaranın yakasına yapışıldığı bir duruma dönüşür.

Ayağından geldiğini yapmaya çalışan ama ahı gitmiş vahı kalmış Bursaspor karşısında başarılı olmamak mümkün değildi.

Bir söz vardır ‘ağlamayana meme yok’ diye. Sesi çok çıkandan kork ve eyyamlarını oraya yönlendir, sesi çıkmayanın bin sırtına yürü git. Ondan sonra bir ligin neden kalitesiz bir lig olduğunu ve sadece ‘çekişmeden ibaret’ bir lig yaşadığımızı anlamaya çalışalım...

Aslında futbol oynamak isteyen iki takımın maçında sonucu Özkahya’nın orantısız ve tuhaf kararları belirledi…

Pazar gecesi oynanan ‘derbi’ maçına bir analiz de benden. Takımını iyi hazırlayan bir teknik adamla takımını hiç hazırlamayan bir teknik adamın maçını izledik. Oyuncu tercihleri yanlış olan taraf, doğruları bir araya getiren tarafa yenildi…

Bu Rodrigues ıslak sabun gibi ele avuca sığmayan birisi. Onun önünde de Gomis olunca G.Saray’ın işi kolaylaşıyor...

Sivas maçına kaza diyen Terim haklı çıktı. G.Saray çok daha doğru ve iyi oynadı

Bu hafta ligin manzarası acıtmaya başladı. Herkes her şeyi istiyor ve kimsenin bir adım geride kalmaya tahammülü yok. Demeçler ve serzenişler sertleşmeye başlıyor işler kontrolden çıkmaya çok müsait bir duruma sürükleniyor...