Ünal Bolat

"Cennetül baki kabristanına defnediliyor. Bu esnada enteresan bir hal yaşanıyor! Orada vefat eden 3-4 aylık küçük bir çocuğun minik bedenini de babamın kucağında aynı mezara koyuyorlar..."

"Kan ağlıyordu içimiz. Herkes onun yokluğuna üzülürken ben buna ya sorumlusu ben isem diye bir de suçluluk duygusu ekliyordum. Kardeşime bir şey olsa kendimi affedemezdim..."

"Bir dakika sözümü kesme benim. Eğer seviyordum evlendim diyen herkes gerçekten hep mutlu olabilseydi mahkemelerde dosyalarca boşanma davaları olur muydu?"

"5 Ağustos 1995 tarihinde yayınlamıştık hatırasını. Aradan bunca yıl geçtiği halde bu hatıra da unutulmamış, e-maille isteniyor. Unutulmaz sanatçının ruhu yine fatiha bekliyor olmalı..."

Beyefendi, bize anlatmaya değer bulmuş olacak ki elini cebine attı ve birkaç banknot çıkardı. İçlerinden yeni 20 TL'lik banknotu seçti ve bana doğru uzattı!..

"Bir taraftan da bana bakıyor, gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Ben de onun gözlerinden gözlerimi ayıramadım. Bir süre beni seyrettikten sonra yanına çağırdı..."

"İnsanın iliklerine işleyen soğuktan içeri giren rehber öğretmen tertemiz bir bina ve mis gibi demlenmiş çayı görünce, sevincini saklayamaz. Nalan'a teşekkür etmekten kendini alamaz."

"Nalan, günlerce yalvarmış kocasına: "Ne olur Cemal, yapma! Üç yavrumuz var. Okula gidiyorlar. Mutluyuz. Yalvarırım huzurumuzu bozacak bu tür işlerden uzak dur!.."

"İyileşemeyeceğime her geçen gün daha fazla inanmaya başladım. Yaptığım hiçbir çaba bir işe yaramıyordu. Bu nasıl bir şeydi, bir türlü anlamıyorum. Anlayamıyorum..."

"Birkaç saat geçmişti ki telefonları çalmaya başladı. Ardı arkası kesilmiyordu. Bir o kardeşin, bir bu kardeşin telefonu çalıyordu. Nihayet yürek dağlayan acı haberle yıkıldılar..."

"Celal Ayaz, son sınıfta da olsa, bizim gibi bir üniversite öğrencisiydi. Samsun Derebahçe'deki ‘Garibane'de kalan beş altı öğrenci arkadaştan biriydi..."

"Gelini odamda süsledim. Salona çıkardım. Masaya oturdular. Gelinle damadın sevinçleri de gözyaşları da gelinlik içindi. Ama onları büyük bir sürpriz bekliyordu."

"Ne söylersen söyle anneciğim. Beni ikna edemezsin. Ben bu kararı pat diye vermiş değilim. Enine boyuna düşündüm. Sonra da gönül rahatlığıyla kararımı verdim..."

"Aslında anneannem sabah namazına uyanmış. Abdest alıp namaza bile durmuş. Biricik anneannem benim, o sabah son sabah namazına kalktığını biliyor muydu acaba?"

"Ah babacığım, sen bizi ne hallerde büyüttün besledin adam ettin. Hatta bu yaşta bile, ne zaman para lazım desem belki de borç bulup yine gönderirdin istediğimi. Ama ben sana..."

"En çok da uğruna arkadaş bıçaklanan Nevin'in umarsızlığına üzülüyorum... Bu olay sonrası zerre kadar tedirgin olmadı. Zerre kadar üzülmedi. Selahattin'i ziyaret bile etmedi. Bir kerecik olsun aramadı."

Annem, ne yapacağını bilmenin verdiği güvenle bir doktor gibi emirler yağdırıyor. Bana çok keskin bir bıçak yetiştirin hemen... Birileri de şeker kamışı bulsun. Çabuk..."

"Benim derdim, eli kalem tutan Sivaslılar! Hele de Divriği diye bir ilçesi var ya Sivas'ın, işte oralılardan! Ne yani, işim gücüm yok da onların yazdığı kitapları mı okuyup duracağım ben?"

"Bu para, sadece adres yazmaya kalksanız yetmez. Adı soyadı bile iki kelime... Ama Necati Başara bu. Halk âşığı. Dört kelimede işi bitiriyor: "Tokat, Hayati. Para, Necati...

"Sonraki günler, Necati Başara Amca hemen her hafta âdeta ziyaretimize gelir olmuştu. Arkadaşlar, o kapıdan içeri girdiğinde ‘Seninki geldi yine' diye takılmaya başlamışlardı..."