Vehbi Tülek

Rebî bin Haysem buyurdu ki: "İnsanlar iki sınıftır: Bir kısmı mümindir. Ona eziyet etme! Bir kısmı da câhildir. Onu hiç karşına alma!.."

Recâ bin Hayve hazretleri, bir gün Abdülmelik bin Mervân'ın yanında bulunuyordu. Orada, birisinden kötü bir şekilde bahsedildi...

Buyurdu ki: "Günahkârlara karşı nefsinde merhamet duymayan kimse, hiç olmazsa onların lehine (onlar için) tövbe ve istiğfâr ile duâ etsin!"

Buyurdu ki: "Tâlibi Hak'tan alıkoyan her şey, o vaktin mâlâyânîsidir. Bâtılların arkadaşlığından kaçınmalıdır. Hakkı istemeyen ise, hakîkatte bâtıldır."

Gözleri görmeyen yaşlı bir hanımın gencecik oğlu Medine vebasına yakalanmıştı. Enes bin Mâlik'le birlikte birkaç kişi onu ziyarete gittiler!..

Buyurdu ki: "Dünyâ, ateş gibidir. Ondan, bir şey pişirip yiyecek kadar ve üşüyünce ısınacak kadar olan miktarı yeterlidir..."

Buyurdu ki: "Allahü teâlânın sana istediğin şekilde lütuf ve ihsânda bulunmasını istiyorsan, kullarına O'nun istediği gibi davranman lâzımdır..."

Saltuk Türkî, bir gün bulunduğu yerde ayağa kalkıp, muhârebe eder gibi hareketlerde bulundu. Vücûdundan kanlar akmaya başladı!..

Buyurdu ki: "Baban ile annen için hazırladığın nîmetten bile mesûl olursun. Ama misâfirler için tedârik ettiğin nîmetten mesûl olmazsın..."

Sehl-i Tüsterî hazretleri vefât edince, insanlar cenâze namazı için toplanır. O sırada bir Yahûdî birtakım sesler duyunca, ne oluyor diye dışarı çıkar!..

Buyurdu ki: "Misâfiri çok seve-rim. Çünkü rızkını Allahü teâlâ veriyor. Ben hiçbir şey yapmıyorum. Bununla berâber, Allahü teâlâ bana sevâb veriyor..."

Ahmed Şâkir hazretleri Buyurdu ki: Fırsat elinde iken, Allahü teâlâdan başkasına gönül bağlama. Bir gün gelir pişmanlığın fayda vermez..."

Şeyh Abdüsselâm hazretleri ihtiyaç sâhiplerinin sığınağı idi. Kapısına gelen muhtaçların işleri görülür, hastalar şifâ, dertliler derman bulurdu...

Buyurdu ki: "Tasavvuf yolunda ilerlemek isteyen talebeye şu iki şey lâzımdır: Her hâlinde doğruluk ve bütün işlerinde edeb üzere bulunmak..."

Buyurdu ki: "Maddî hayâtın devâmı için, su ne kadar mühim ise, mânevî hayat için de; Kelime-i tevhîd o kadar, hattâ daha fazla mühimdir..."

Süfyân bin Abdullah hazretlerinin bir talebesi yabancı bir kadına yaklaşmak ister. O talebeye gözüküp bir tokat atar ve gözleri kör olur!..

Buyurdu ki: "Dîni ve îmânı hakkında, 'Sonum ne olur?' diye söğüt yaprağı gibi titremeyen kimsenin, sonu tehlikelidir!.."

Sultan Veled hazretlerinin zamânında, zâlim bir zengin vardı. Bâzı kimselere eziyet ederdi. Bir gün bu adamı Sultan Veled'e şikâyet ettiler...

Bâlî Efendi vefat etmişti. Kabri kazılırken, bir küp altın çıkarıldı. Durum, zamanın padişahı Kânûnî Sultan Süleymân Hana arz edildi...

Sırrî-yi Sekatî vaaz veriyordu. Sultânın adamlarından birisi, merâsim ile oradan geçerken; "Şuraya bir uğrayalım" deyip içeri girdi. Giriş, o giriş!..