Yavuz Bülent Bakiler

Kültür ve Turizm Bakanımız Ertuğrul Günay'ın haklı bir şikâyeti geçen haftaki gazetelerimizde yer aldı: Bakan Günay Avrupa'da, Türk denilince, akıllara hâlâ kırmızı bir fes geldiğini, lokum ve dansöz yanında, şalvarlı, bıyıklı, palalı... erkekler düşünüldüğünü söyledi.

Bayramlarda, hüzünle mırıldandığım bir türkümüz var: "Bayram gelmiş neyime/ Anam anam garibem"

Trakya ve İstanbul, korkunç bir sel felaketiyle karşı karşıya. Resmî açıklamalara göre, bir metrekareye düşen yağmur miktarı 180 veya 285 kilo arasında değişiyor. Yer yer 5 metreye kadar yükselen sular kırk vatandaşımızı alıp götürdü. Binlerce ev, sular altında kaldı.

Allah bizim düşmanımız mı? Milyon kere, milyar kere hâşâ! Peki öyleyse biz, yer sarsıntılarında, su baskınlarında, trafik kazalarında... neden büyük felâketlerle karşı karşıya kalıyoruz? Mesela Japonya'da 7.8 şiddetinde bir deprem olduğunda, 7-8 kişi ya ölüyor, ya ölmüyor. Halbuki 7.8 şiddetinde bir deprem, bizde 90 bin kişiyi, toprağın altına çekiyor, neden? Allah, Müslüman Türk'ün düşmanı mıdır?

Kırk yıldan beri, yerli ve yabancı uçaklarla seyahat ediyorum. Bir uçak seyahatinde, kırk yıldan beri, ilk defa bir büyük rezalete şahit oldum. Bundan böyle, Pegasus uçaklarına binmemeye ve Sabiha Gökçen Havaalanından uzak kalmaya karar verdim!..

Bizim dürüst bir Ermeni yazarımız var. Adı: Levon Panos Dabağyan. 1933 yılında İstanbul'da doğmuş. Bizim bazı köksüz yazarlarımız, Abdülhamid Han'dan "Kızıl Sultan" diye bahsederlerken, Dabağyan, Sultan Abdülhamid'i "O büyük, o eşsiz hükümdar" diye ele alıyor.

1938 yılında, Türkiye'de 36 lisemiz vardı. Bu liselerimizden 2'si İzmir'de, 3'ü Ankara'da, 11'i İstanbul'da idi. 20'si ise diğer şehirlerimizde.

Kürt konusu için İçişleri Bakanımız hem siyasî partilerimizin temsilcileriyle, hem de sivil teşkilatlarımızla görüşüyor. Bence bu çalışmalarda bir büyük noksanlık var: Konuya tam bir açıklık getirmek için, Sayın bakanımız, başta Ahmet Türk ve Emine Ayna olmak üzere, Demokratik Toplum Partisinin diğer ileri gelenlerini yanına alarak doğru Ermenistan'a gitmeli. Kürt isteklerini birer birer açıkladıktan sonra onlara sormalı:

Dünkü yazımda, yeni edebiyat öğretmenlerimizden Selçuk Karakılıç'ın, ortaya çıkardığı bir hazineden bahsetmiştim: Büyük boy 587 sayfalık bir kitap nasıl özetlenebilir? İlim, sanat, siyaset dünyamızdan 22 meşhurumuzu lâyıkıyla özetlemeye çalışsam, en az 25 hafta yazmam gerekecek. Eskilerin ifadesiyle: "Azımızın çok kabul edilmesini dilerim":

Birkaç günden beri, elimden bir türlü bırakamadığım bir kitap var. İsmi: Tanımadığımız Meşhurlar.

Atatürk'ü Koruma Kanunu Demokrat Parti devrinde çıktı. Adnan Menderes Başbakandı, Halil Özyörük de İçişleri Bakanı. Birtakım kendini bilmezler, Atatürk'ün büstlerini parçalamışlardı.

Atatürk üzerine yazılan kitaplardan, sadece seksen beşini okuyabildim. Bu sayıyı yüz'e tamamlamak istiyorum. Okuduğum kitaplar için, tek taraflı bir seçici olmadım. Mesela CHP Edirne milletvekili Şeref Aykut'un KAMALİZM isimli kitabını da, Rıza Nur'un Atatürk'le ilgili hatıralarını da dikkatle inceledim. Şeref Aykut, "Kamalizm, bütün dinlerin fevkinde (üstünde) bir yaşamak dinidir!" diye söze başlıyor, CHP'nin altı okunu, "Kamalizm dininin, altı esası gibi anlatıyordu.

Basınımızdan ve siyaset dünyamızdan yükselen şikayetleri siz de dinliyorsunuzdur. Ağızlarını öfkeyle açanlar "Ergenekon dâvâsı dolayısıyle, Atatürkçü kişiler, birer ikişer içeri alınıyor!" diyorlar.

Bizi aptal yerine koymaya çalışan birtakım kimselerin iddialarını gülerek dinliyorum. Diyorlar ki: -"Siz 'Ne Mutlu Türküm diyene! diyerek göğsünüzü gererseniz, birtakım kimseler de karşınıza çıkarak: Ne Mutlu Kürdüm diyene sözleriyle baş kaldıracaklardır!"

Hürriyet gazetesi yazarlarından Yalçın Doğan, Prof. Dr. Kenan Gürsoy'un Vatikan'a büyükelçi olarak tayin edilmesine alaylı bir dille itiraz etmişti.

Hürriyet gazetesinin ilerici yazarlarından Yalçın Doğan, evvelki günkü köşesinde "Şeyh Kenan Vatikan'a uçuyor" diye yazdı. Okudum ve gözlerime inanamadım.

Bir Müslümana, domuz eti yediremezsiniz. Bırakın domuz eti yedirmeyi, içinde domuz eti kaynayan bir tencerenin taze fasulye yemeğini bile onun masasına koyamazsınız. Müslüman olan kişi, eğer o tencerede, daha önce domuz yağıyla veya etiyle yemek yapıldığını bilirse, bir lokma bile almadan kalkıp gider. Niçin?

"Çin vahşeti, Çin vahşeti" diye söylenip duruyoruz. Çin, Türk ismine bile tahammül edemiyor: Doğru. Ama Türkiye'de de Türk devletine, Türk milletine, Türk tarihine, Türk diline ve Türk ismine tahammül edemeyenler var. Bu nasipsiz kişiler bir de çürük bir sakız çiğniyorlar: "Siz, ne mutlu Türk'üm diyene derseniz, onlar da: "Ne mutlu falanım, filanım!" diyerek karşınıza dikilirler! diyorlar. Bu gerekçe milyon kere yanlıştır. İşte, Osmanlı İmparatorluğu ortada. Osmanlı 624 yıl hükümran oldu. Sadrazamlık yani Başbakanlık koltuğuna 215 kişi oturdu. Bu 215 kişiden, Türk olmayanlar, Türk asıllı sadrazamlardan daha çok. Görülmektedir ki Osmanlıyı Türk olmayan sadrazamlar, Türk olan sadrazamlardan aşağı-yukarı 25 yıl kadar daha fazla idare etmişler! Osmanlı döneminde kimse "Ne Mutlu Türküm diyene!.. cümlesiyle göğsünü germemişti ama Türk olmayan Müslüman veya Hristiyan topluluklar, devlete belki 40 defa isyan etmişlerdi.

Doğu Türkistan'da, Çin polisinin misilsiz vahşeti karşısında, kahrolmamak mümkün değil. Kurban Bayramlarımızda, kurbanlık hayvanlarımızı sokaklarda, çocuklarımızın gözleri önünde kesmemize tahammül edemeyen Batı Dünyası, bütün insanlık âlemi önünde Uygur Türklerinin alınlarından vurularak öldürülmelerine sessiz-sedasız kalıyor. Bunun çok mühim iki sebebi var: Uygurlar Türktürler, üstelik Müslümandırlar.

Çin Halk Cumhuriyeti, Türkiye'den 12 defa daha büyük topraklar üzerinde (9 milyon 736 000 km2) Çin nüfusu ise bir buçuk milyara çok yakın. Bu nüfusun % 92'si Çinli. % 8'i ise 55 ayrı devlete mensup.