Yetenekli Kalemler

Taşı toprağı tarih olan İstanbul’da ecdadımızın ayak izlerini takibe çıktık. Eğer İstanbul’u gezmek için 2 gününüz varsa gezinize mutlaka tarihî yarımadadan başlamanızı tavsiye ederiz.

Neden bu kadar çok severiz 'kar'ı? Neden 4 gözle bekleriz kar yağacağı gün ve saati? Kışı sevdiren unsurlardan birisidir kardan adam yapıp burnuna havuç takmak. Zeytin gözlerini de unutmamak lazım. Atkısı, başlığı, asası hep içimizdeki çocuğun eseri…

Ne önümüzde ne arkamızda; tam da her zaman yanımızda olan öğretmenlerimiz. Mutluluğumuzda mutlu, hüzünlerimizde destek, eksikliğimizde tamımız kâh annemiz kâh babamız, yeri geldiğinde arkadaşımız…

Okullar yarıyıl tatiline girdi. Okumayla ilgili ufak ama güzel bir hikâye okudum, benim çok hoşuma gitti ve siz okuyucularımla paylaşmak istedim:

Gökyüzüyle yeryüzünün esrarengiz buluşmasını seyrediyorum. Bozkır renkli nefesin yüzümdeki tınısını hissedebiliyorum. İçimde sadece kavuşmanın mutluluğu ve etrafım çok kalabalık.

Her ne kadar Fuzuli meşhur beytinde “Aşk imiş her ne var âlemde, ilim bir kıyl ü kal imiş ancak” (Âlemde esas olan aşk imiş, gönül ileymiş, ilim bir dedikodudan ibaretmiş) anlamında söylese de tarih boyunca bilgili olmak bir erdem, bir üstünlük, bir farklı olma ve güç unsuru olmuştur. Bilginin niceliği, niteliği ve yönü değişse de bilgi hep insanoğlu için temeldir. Kimileri ömrünü vermiş bu yolda, kimileri parasını; kimileri ise oldukça durağan kalmış bilgi karşısında. Peki insanoğlu bilgiye ulaşmak isterken veya ulaştığında bilginin neresinde duracağının bilgisine varmış mıdır? Kanaatimce bilgiyle olan durumumuzdaki esas problem bu noktadadır.

Ne söylemişler bilir misin asırlar önceden mütefekkirler:

Mutluluğu bazıları elde edemez. Bu doğru. Evet, ama kullanmayı bilmezler. Ellerinde bir oyuncak gibi evirip çevirirler. Ve o da kaçar gider. Çünkü kimse elde evrilip çevrilmeyi istemez. Sen ister miydin? Mutluluğu elinde tutmasını bilmen gerek. Öncelikle herkes sıkıntılar yaşar. Yaşamayan var mı ki? Halk arasında meşhur bir söz vardır “Dünyada rahat yoktur” diye…

Kimi eğlencelerde, festivallerde, düğünlerde patlatılan havai fişekler sevincin, neşenin göstergesidir.

"Okuma Yılı" olsun 2019... Bu yıl herkesin kitap okuduğu güzel bir yıl olsun. İnsanımızın kitap okumanın önemini kavradığı bir yıl olsun.

Gelen her yeni yıldan beklentilerimiz var. 2019 "Umut Yılı" olsun. İnsanların iyimserlikten çok umutlu oldukları bir yıl olsun. Evet, umutsuz yaşanmaz ve insanın umudu olmadan hedefine ulaşması da imkânsızdır. Bu yüzden bize “ümidinizi kesmeyin” diye buyrulur.

Tarih boyu bilgili olmak bir erdem, bir üstünlük, bir farklı olma ve güç unsuru olmuştur. Bilginin niceliği, niteliği ve yönü değişse de bilgi hep insanoğlu için temeldir.

Otuz yedinci yılını çalışmakta olan bir branş öğretmeniyim. Hâlen bir imam hatip lisesinde görev yapıyorum. Şu an eğitimde yapılan yanlışlar ileride devletimizi ve milletimizi içinden çıkılmaz büyük problemlerle karşı karşıya bırakacak. Gençlik resmen tembelliğe, bedavacılığa ve kanun kural tanımazlığa doğru itiliyor. Kimi bürokratlar günü kurtarmak daha yüksek mevki ve makam kapmak için herkese şirin görünmeye çalışıyor.

22 Aralık'ta başlayan taarruz 1 Ocak’ta 10. Kolordu Kumandanı Hafız Hakkı Bey'in “Bitti Paşam; ordumuzun tamamı mahvoldu” itirafıyla, Doğu Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgelerinin Rus işgaliyle sonuçlanacaktır. Düşmanın öldüremediği Mehmetçiği, ihmal ve ihanet öldürecektir. Şehitlerimizin mübarek naaşları altı ay sonra karların erimesiyle ortaya çıkacak fakat ‘’zaten ölmeyecekler miydi?’’ diyerek cepheden firar eden Enver Paşa, onlara bir mezarı bile çok görecektir.

Millet, aynı imanı taşıyan, aynı dili konuşan, ortak bir tarihe sahip insanlar topluluğudur. Tarih milletlerin ortak kaderidir. Tarih milletlerin hafızasıdır. Tarihini bilmeyen milletler, beyni ameliyatla alınan insana benzer. İşte bizim durumumuz tam da buna benzemektedir. Bu millet Türk tarihinin en büyük felaketlerinden birini, bundan on beş sene önce, bir tıp profesöründen öğrendi. Prof. Dr. Bingür Sönmez’i televizyonda ilk gördüğümde, ne yalan söyleyeyim, tarih profesörü sanmıştım.

Benim bir ustam vardı yıllar öncesinde… İşinde prensip sahibiydi… İş yerine hepimizden önce gelir dükkânı o açardı. O yıllarda bakır kaplar vardı, bakır tencereler, sahan dediğimiz yemek tabakları, tavalar siniler… Hepsinin belirli zamanlarda kalayı dökülür ve bakır rengi çıkmaya başlardı… Hem sağlık açısından hem gelen misafire ikram açısından kalaylı kaplara sahip olmak ayrıcalıktı… Müşterilerimiz vardı, belirli zamanlarda kap kacak getirip kalaylamamızı isteyen… Kalaylanacak kaplar incecik kum ile önce bir güzel silinir eski kalay alınır sonra körükte ateş nişadır ve kalay ile ustamızın maharetli ellerinde sahanın içi tencerenin içi kalaylanırdı… Pırıl pırıl parlardı kalaylı kaplar…

Siyahı beyazlaştıran ne varsa kalbe sükût!

"Çiçekler ekiyorsun bahçeye, duvarlara tablolar asıyorsun. Derleyip topluyorsun her yeri. Sonra yüzüne bir tebessüm yerleştirip devam ediyorsun.

​Kadının bizim dinimizdeki yeri başlar üstündeyken; cennetin ayaklarının altına serili olmasına rağmen, özellikle aile düşmanı bir kesim tarafından kadınlarımıza sürekli bir aşağılık kompleksi pompalanmakta.

​Geçmişten günümüze kadınla erkek eşit olmamakla beraber, toplum içerisinde erkeğin kadına göre daha baskın, güçlü ve söz sahibi olduğu, kadının ise zayıf, pasif ve savunmasız bir varlık olduğu algısı hüküm sürmektedir.