Yetenekli Kalemler

İnsanı helâk edici üç şey vardır. Bunlar; cimrilik, nefsani arzular ve kendini beğenmektir. (Hadis-i Şerif)

Kul, bir şey yerken ve içerken hamdederse, Allahü teâlâ ondan hoşnut olur. (Hadis-i şerif)

Nasibinse gelir Hint’ten Yemen’den, nasibin değilse ne gelir elden?

Bayram; ferahlık, rahatlık, huzur bulma, bütün aile bireylerinin bir araya gelmesi, küslerin barışması demektir. Bayram namazı kılınması, can u gönülden yalvarış, dua, büyüklerimizin ellerini öpme, en güzel elbiselerimizi giyme; fakirleri, yoksul insanları daha bir içten ve karşılıksız hatırlamadır. Bayram olanı olmayanlarla paylaşma, bölüşmedir. Yılda bir kere de olsa nadiren gördüğümüz gönül dostlarımızla buluşma arama, konuşma bayramlaşma demektir.

Akıllı kimse hayrı gördüğünde ona tâbi olan, şerri gördüğünde ondan kaçınan kimsedir. (Bişr-i Hâfî)

Düşünerek konuşmak… Ya da söyleyecekleri konusunda iyice düşündükten sonra konuşmak…

Kıyamet günü, teraziye konan şeylerin en ağırı güzel ahlâktır. (Hadis-i şerif)

Birçoğumuzda hâkim olan düşünce vardır beynimizi serapa kaplayan…

Doğum ile ölüm arasında sığdırdığımız anların tümü...

Bu defa mide dile geldi. Eti zehir, yağı zehir, balı zehir dünyada fani lezzetlere bazen de dargın olabilmek gerek. Kalp bunlara açsa doymak bilmiyorsa kendinin de benim de vay hâlime!

İlk sözü göz aldı, dile geldi. ‘Güzel bakan güzel görür, herkes gördüğü kadarını söyler. Görmenin ölçüsü kalbe ettiği tesirdir. Kalpsiz bir göz ne görebilir ki? Sadece kör bakar, ışığım kalpten gelir, gözyaşım da. Hisli bir kalbin dokunuşu yeterlidir benim akışım için, söyleyemediklerini söylemem için. Zaten kalbin aynası değil miyim? İsterse zahire bakar, isterse ibret ders alacağı şeylere bakar. Leyla’daki güzelliği görebilmek için, Mecnun’daki kalp gerek. “Yüzde güzel olan gözdür fakat insanı insan yapan ağızdan çıkan sözdür” diyerek sözü dile verdi.

Ticarete hıyanet karışınca bereket gider. (Hadis-i şerif)

Neşeliyken vaatte bulunma! Öfkeliyken söz söyleme! Üzgün iken karar verme!..

Hayatımızın büyük bir kısmında ya bir kavgaya tanıklık ediyoruz, ya da bir kavganın açtığı sıkıntılara, sonlanmış hayatlara, çekilen acılara üzülürken buluyoruz kendimizi. Bazen de o kavgaların başrolünde kendimiz oluveriyoruz.

Seyit Onbaşı Balıkesir’in Çamlık köyündendir. Eylül 1889 tarihinde doğdu. Babasının adı Abdurrahman, annesi ve hanımının adı Emine’dir. Edremitli Seyit 1912 yılında Balkan Savaşları’na katılmıştır. Edremitli Seyit daha sonra 1915 yılında Çanakkale Savaşı’nda topçu askeri olarak görev almıştır.

Kahve aslında acıdır; lakin adı geçince, kokusu gelince uzaklardan sevgi saklıdır özünde. Acısı muhabbet ile tatlanır, üşüyen yürekleri ısıtır. Dostlarla içilen kahve neşedir, kahkahalar köpüklerin üzerinde…

Bir toplumda nitelikli mühendis sayısı arttıkça üretilen malların kilogram fiyatı yükselmeye başlıyor. En basit saksıyı üretmek için bile mühendise gerek vardır. Saksının üretilmesini sağlayan kalıplar, presler mühendis olmadan tasarlanıp üretilemez.

Bizim, olmuş ve olabilecek ahlâk kaynağımız adıyla ve sanıyla İslâm ahlâkıdır. Bunu anlayamadık; anlaşılacak olan buydu; anlaşılacak olan budur! Bir zamanlar ne olduksa bu ahlâkın yüzü suyu hürmetine olduk ve ne olmadıksa, bu ahlâkı gölgelendirmek ve sonra büsbütün karanlığa gömmek yüzünden olamadık. Bunu bilemedik; bilinecek olan buydu; bilinecek olan budur!

Son zamanlarda daha çok duymaya başladığım şu deyim toplum olarak nasıl bir ruh hâlinde olduğumuzu gösteriyor aslında: “Fark etmez...”

Fetih tohum saçmaktır kara toprağın bağrına, su akıtmaktır kuruyan sinelere. Fatih dikenden gül çıkarandır. Fatih ne güzel komutandır, askeri ne güzel askerdir. Onları seven de onlardandır. Evlad-ı Fatihan’dandır.