Yetenekli Kalemler

Yine, yeniden bir güç kavgası… Yani işin özeti insanlık sürekli değişmeleri için sunulan fırsatları hırsının kanatlarına alarak yeni bir tekerrüre doğru doludizgin gidiyor.

"Aynı şeyi tekrar tekrar yapmak ve farklı sonuçlar beklemek deliliktir..."

Dünyada bir günde kaç tane kuş kaç tane ağaca konuyordur acaba?

Sevgili okur, bugün içimi dökmek istiyorum sana. Salgın sürecinde öylesine içimize döndük ki, birçoğumuzun artık kimseye hiçbir şey anlatası gelmiyor. İnsanlar birbirini anlamaktan uzaklaşıyor giderek... Oysa insanın dinlenmeye, derdini paylaşmaya, en çok da anlaşılmaya ihtiyacı var. Hele ki böyle zor günlerde zannımca birbirimize daha çok destek olmamız gerekiyor.

Vatan ve hürriyet! Bu iki kelime kendini, tarihini bilenler için kutsal bir değerdir. Allahü teâlânın insana bahşettiği, kalbine sevgisini verdiği, umut ve neşe kaynağıdır. Vatanı korumamız, düşmana karşı durmamız farzdır. Bu mefhumun (kavramın) taşıdığı mana siyasi spekülasyonlara alet edilemeyecek kadar önemlidir. Biz Türkler vatanseveriz, ama ne yazık ki hepimiz vatanperver değiliz. Vatansızlığın ne olduğunu bilmek ve anlamak istiyorsak, bir asır öncesindeki Rus ve Türk tarihini çok dikkatli ve titiz bir şekilde okumalı, araştırmalıyız. Nihayetinde görülecektir ki, en çok gözyaşı dökülen, ağlatılan; en çok yerinden-yurdundan edilen, en çok kanı dökülenlerin başında Türklerin geldiği hakikati yüzümüze bir tokat gibi çarpacaktır. İnanıyoruz ki bu gerçeği hiç kimse inkâr etmeyecektir.

Okullardaki tarih kitaplarını bir de bu açıdan ele alır mısınız? Kim, nerede, hangi tarihte doğdu ve öldü? Hangi kaleyi muhasara etti? Hangi savaşlarda kaç kişi savaştı? Antlaşma maddeleri, nedenleri-sonuçları vb. gibi tamamı teknik detaylara boğulmuş müfredatın tarihi sevdirmeye ve düzenli okumaya ne kadar katkısı olur ki sahi?

Merhum Nâbî, hayatı boyunca halkın anlayacağı bir dille, insanlara ders niteliğinde şiirler yazardı. 17. yüzyıldan itibaren günümüze kadar gelen şiirleri âdeta bir değerler eğitimiydi. Takma adı olan mahlası, hiçliği ve yokluğu ifade eden "nâ" ve "bî" kelimelerinden oluşuyordu.

Nizamülmülk ki… Âlim, edip ve kadirşinas bir zât idi… Öyle olduğu için meclisi; ilim ve sanat adamlarının toplandığı bir yer hâline gelirdi. Büyük Selçuklu Devleti'ne; idari, adlî, askerî, mâlî, sosyal ve kültürel sahada pek çok yenilikler ve değişiklikler getirdi. Sarayı, merkezî hükûmet teşkilâtını, İslâm esaslarına dayalı mahkemeleri, toprak sistemini sağlam esaslar üzerine yeniden düzenledi. Siz böyle bir beyni, böyle bir âlimi ve devlet yöneticisini ormanda gerilla tipinde savaşan cihangirler arasında bir nefer gibi nasıl bulundurursunuz?

Bir tarihî dizi daha televizyon seyircisiyle buluştu. Birkaç bölümdür de seyirciyi başarılı bir şekilde ekranlara çekiyor… Belli ki dizi, büyük bir bütçeyle çekilmiş ve hiçbir maliyetten kaçılmamış. Film, kanlı savaş sahneleriyle perdeyi açtı. Çok gerçekçi çekilen savaş sahnesinden hemen sonra Sultan Alparslan, bir Batınî tarafından şehit edildi. Devletin birinci veziri Nizâmülmülk, Sultan Alparslan’ın oğlu Melikşah’ı tahta geçirdi. Bana öyle geliyor ki: Gerçek hikâye, sadece bundan ibaret, gerisi tamamen kurgu…

Hani denilir ya ilkel çağ… Aslında bu da yargılanması sorgulanması gereken bir söylem olup bizim kültürümüzde olmayan olması tasavvur edilemeyen terimlerdendir…

İnsan her şeyi yapar, mutlu olur, birine güvenmek ister sonuç olarak bunu yine kendinde bulur. Her şeyi yaparsın ama dönüp dolaşacağın yer yine kendin olur. Unutma kendini çok sev eksiklerin de olsa yine sev çünkü onlar senin eksiklerin kendi hataların kendini sevmekten asla vazgeçme, kimse sevmese bile sen kendini sev!

Plevne müdafaası tarihte unutulmaz kahramanlıklarımızdandır. Anlatılır ki huruç harekâtının yapılacağı sabah, halkın araba, kağnı ve hayvanları ile askerin intikal yoluna askerden önce, geceden dizilmiş olduğu görüldü. Plevne yollarında tam bir hengâme oldu, yollar kapanmıştı. İşte bu esnada Rus topçusu ateşe başladı. Asker sayı ve silâhça kendilerinden kat kat fazla olan düşman ordusunun birinci hattını kahramanca yardı. Ancak Ruslar, asker ve silâh çokluğunun yanında, ayrıca devamlı takviye alıyordu. Bu çıkış harekâtı sırasında Gâzi Osman Paşanın atı isabet alarak öldü. Kendisi de bacağından ağır yaralandı. Açlık, hastalık, yardımın gelmemesi ve maiyetinde her türlü fedakârlığı gösteren askerin harcanmaması düşünceleri Gâzi Osman Paşayı teslime mecbur etti. Bu savunmayı gözlemleyen Frank Harris adında 14 Şubat 1855 - 26 Ağustos 1931 arasında yaşamış İrlandalı-Amerikalı editör gazeteci bir eserinde şöyle diyor:

Anadolu denildiği zaman insanda farklı bir his uyanır. Zira bu coğrafya bütün güzellikleri, hasreti, özlemi, hicranı bağrında saklar. Nicelerinin hayallerini süsler. Onlarca kitap, yüzlerce şiir yazılmış adına. Dile gelse, kim bilir neler söyler. Ağıtları, ninnileri, hayat hikâyeleri bir ok gibi insanın yüreğine saplanır, hemen çepeçevre sarar, esir alır kendine. Diğer taraftan, her yere nam salmış, Karacaoğlan gibi birçok gönül eri mümbit (verimli) arazilerinde yatar. Biz bunlardan Adana Halk kültüründe önemli bir yeri olan Anavarza Kalesi ve Naş’a temas edeceğiz.

Ortaokul seviyesindeki bir çocuğun teknoloji dünyasına dalması için 400-500 TL yetecektir. Lise seviyesinde ise bu rakam 700-900 TL’yi bulacaktır.

"Soğan, ekmek yiyerek yaşayabilirim. Bilimden, teknolojiden bana ne" diyorsanız bu yazıyı okumak için zaman ayırmayın.

Genelde arkadaşınız da aynısını söylemektedir. Tıka basa yiyeli iki saat bile olmamıştır. Ama karnı çoktan guruldamaya başlamıştır.

Sayın Cumhurbaşkanımız geçen bir konuşmasında “Fikrî iktidar olamadık” dedi. İşte bugünkü bütün millî ve sosyal meselelerimizin tam tespit ve teşhisi budur...

Güzellik; sanatta edebiyatta ve diğer birçok eserde umumiyetle genellikle kadına mâl edilmiş kadın için söylenmiş bir hususiyet. Edebiyatımızda güzellik için nice güzel eserler verilmiştir… Güzelin saçı, kaşı, gözü, endamı, yürüyüşü her biri için binbir beyit kaleme alınmıştır…

Çocukluğumuzdan geriye baktığımızda milletimizin en büyük meselesinin “kendi olamamak” olduğunu görmekteyiz. Son 200 yıllık ağlanası talihimizin hâli de bunu doğrulamaktadır.

Aşk aynı zamanda bir görme biçimidir. ‘Aşkın gözü kör’ diyenler aşkı da göremez. Muhayyel anlamda körlük insanı hodbinleştirir. Görmüyor olmanın şuursuzluğunu âleme, aşka bir bedel olarak ödetmek ister. Hakikatin çağrısı evvela görmeye teşvik ile başlar. Örneğin tefekkürün nihayeti ömrün şükrünü eda ettirir.