Yetenekli Kalemler

Dilbilimci hocalarımızın bazı gayretkeşleri, büyük gayretlerle bizleri öz Türkçe denilen ama isminden başka hiç de Türkçenin özüyle ilgisi alakası bulunmayan kavramları büyük başarı gibi sunmaya devam ediyorlardı…

Muharebelerle boğuşan milletimizin salahiyet sahibi mahir(!) yöneticileri, yeni kurulan vatanımızın maarif sistemini şekillendirmiş, yeni bir eğitim hayatını nesillerimize ihsan etmişti.

Hayır, kanunlarımızın izin verdiği büluğ yaşından başlamak üzere evlenmenin yaşı yoktur. Kişi kendi olgunluk seviyesine ve doğru insanla karşılaşma vaktine göre buna kendisi de karar verebilir, çevresinde güvendiği inandığı aile büyüğüne, akil bir kimseye vb. danışarak da kadar verebilir. Bizim geleneğimizde kültürümüzde evlilik nasip kısmet işidir.

Merhaba sevgili okur... Bugün seninle hayatın temel yapı taşlarından bir müesseseden yani evlilikten bahsedelim...

Hayatım boyunca rüyamda gördüğüm tek kitap Cemil Meriç'in "Bu Ülke" siydi demiştim dün sizlere...

Hayatım boyunca rüyamda gördüğüm tek kitap Cemil Meriç'in "Bu Ülke"siydi. Uzun yıllar önce görmüştüm. Üstelik kitabın varlığından haberdar değildim. Belki bir yerlerde gözüme iliştiği için rüyama girdi, belki de hiç görmediğim hâlde; orası muamma...

Dinin emir ve yasaklarından, hakikatlerden gafil olduk. Vakit sermayesini doğru kullanamadık. Yemek, içmek, gezmek ve tozmaktan fakat soran olursa işten güçten camilere gitmeye fırsat bulamadık. Birçoğumuz da cumadan cumaya uğradı camilere ve alelacele namazın tamamı bitmeden camiden kendini zor attı caddelere. Hep dünya oldu önceliğimiz. Din kardeşlerimizin derdiyle dertlenemedik. “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” diyen bir ümmet olmayı hak edemedik...

Ay karanlığında yabani bir baykuşun, sessizliğin içinde muttarit (tekdüze) ötüşü ile zamanın gelgitini kucağıma bıraktığı yerdeyim. Evine dönmek isteyen bir koyunun boynuna takılan çıngırağını kaybedip karanlıkta amaçsızca gezindiği yerdeyim.

Burada şunu da belirtmeden geçmek istemiyorum. Bu süreçte bir kez daha gördük ki biz kendi göbeğimizi kendimiz kesebiliyoruz.

​2019 yılının son aylarında Çin’in Vuhan eyaletinde doğan Covid-19 salgını 10 Mart 2020 tarihinde ülkemize sıçradı. Evet 10 Mart korkulan senaryonun başlangıç tarihi oldu. Bu korkunç süreci medya aracılığı ile yediden yetmişe yakinen takip etmeye başladık. Ülkeden ülkeye, insandan insan sıçrayışın hızı herkesi korkunun pençesine düşürdü.

Dünkü yazımda sözlüklerde bulunmayan, hikâyesi de olmayan bir atasözünü anlatmaya başlamıştım. “Ne var anası olana, tekneden ekmek alana” atasözünü Uşak’ın Ulubey ilçesinde konuşuluyordu. Annemden dinlemiştim çok küçükken… Bugün de bununla ilgili iki küçük hatıramı anlatarak bu atasözünün ne anlama geldiği hakkında düşüncemi sizinle paylaşacağım...

Hiç merak ettiniz mi bilmiyorum. Atasözleri nasıl doğmuş ya da ortaya çıkmıştır. Şüphesiz her atasözünün arkasında birçok hikâye vardır.

Sadece dizilerden, futboldan, yeme-içmeden, malından mülkünden, paradan söz eden insanları oldum olası tasvip etmem. Bu tür konular açılınca içime bir daralma gelir. Oradan kaçmak isterim.

Türkiye gazetesi benim için değerli bir hazine kıymetindedir. Bu gazeteye sevdam yaklaşık 40 yıldır abone olan dedem sayesindedir. Her daim ilkeli gazetecilik anlayışıyla halka doğru haberleri ulaştıran, objektif bakış açısını kaybetmeden hakkı adaleti gözeten tek gazetedir benim Türkiye’m! 50 yıldır bu istikametten sapmayan gazetemizin başarısının temelini merhum Enver (Ören) Amca atmıştır. Yokluklardan refaha ulaşırken nice engellemelerle karşılaşan Enver Amca asla pes etmemiş. Sarsılmaz imanı, örnek karakteriyle, duruşuyla rehber olan güzel bir insanmış. Onu görüp tanımasam da hayatına dair yazıları okuduğumda anlıyorum. Böyle bir gönül adamının kurduğu gazete de başarısını sürdürecektir...

Korona günlerinde en çok neyi özledik? Eminim birçok kişi eskisi gibi parkta sokakta gezmeyi, kafede pastanede oturmayı, hatta "geyik muhabbeti" yapmayı vb. özlemiştir. Müsafeha etmeyi kaç kişi özlemiştir? Ben üzülerek söylemeliyim ki, kendi çevremden sadece birkaç kişi…

Bugün Cengiz Aytmatov’un vefat yıl dönümü… 2008’de ölen bu ünlü yazar, edebiyatçı, siyasetçi aklıma geldikçe Mehmet Emin Yurdakul’un şu mısraları gelir hatırıma:

"Tahsil-i kemâlat, kem âlat ile olmaz" diyor atalarımız. Yani kemale, olgunluğa ulaştıracak eğitim; kötü, yanlış ve eksik aletlerle, kaynaklarla elde edilemez.

Serseri bir gezgin, amaçsız bir canlı, evveli ve ahiri olmayan değildir; insan...

Devlet, nizam ihtiyacının getirisi olarak içtimai bir vakıadır. Devlet, ihtiyaçları gidermekle, işleri düzenlemekle vazifelidir. Siyaset kurumu başlı başına ihtiyaçların ve ilişkilerin ele alındığı ve tahlil edildiği bir kurumdur. Devlet ise siyaset kurumunun, siyasi iletişimlerinin öbeklendiği, hudutları belli bir toprak parçasında hükmedendir.

Hazreti Ali Efendimizin bir harfe kırk yıl köle olmaya razı olmasının sırrı ne olabilir? Allah rızası için öğrenilen bir harf, Allah rızasına uygun olmadığında kütüphaneler dolusu bilgiden üstün değil midir?