Hayat kısa, kuşlar uçuyor…

Her şey ‘şaka gibi’ ama hiç komik değil ya… Ama biz yine de tebessüme devam.

 

Öncelikle “Umudumuzun bittiği yerde inadımız başlar” diyenler, size selam.

 

Çoğumuzun birkaç tahtası eksik ama olsun, dekoratif duruyor…

 

En çok duman ateş söneceği zaman çıkar.

 

“Hayatında biri var mı?” diye soranlara sesleniyorum; “arkadaşlar benim hayatım var” diyorsan gel bir sarılalım…

 

Öküz boynundan, insan dilinden bağlanırmış. Düşünelim bunu…

 

Akıllı insanlar her şeyden ve herkesten bir şeyler öğrenir, ortalama insanlar tecrübelerinden ders çıkarır, aptal insanlar ise tüm cevaplara zaten sahiptir!

 

Sevgide özgürsünüz, saygıda mecburi.

 

Kira öder gibi fatura ödüyoruz, maaş verir gibi kira ödüyoruz, harçlık alır gibi maaş alıyoruz.

 

Kredi öder gibi market alışverişi yapıyoruz; temassız var mı, var…

 

İnsan “Amaan…” diyip uyuyor, insan… n’aapsın insan…

 

‘Eleştiriye açık değilim, sizin aklınız alıyor mu o kendinizle beni eleştirmek?..’ diyorsan sen de bizdensin.

 

Belgesel izliyorum; iki aslan, dişi için kavga etti. Birinin boyu pusu devrildi, boynu altında kaldı öldü. Diğeri de yaraları enfeksiyon kapınca öldü. Kadının haberi yok, geviş getiren davar gibi ağzını şapırdata şapırdata geyik yiyor…

 

Keyifli ve huzurlu olmak için gereken malzemeler; bir tutam çok da tın, üç tutam umrum dışı, beş avuç kime ne sana ne otu, yarım kaşık ‘Yav he he’, aldığı kadar da ‘bak işine’ , hepsini karıştır 5 dakika bekle bak keyfine…

 

İnsanlara onları size nankörlük yapmaya mecbur bırakacak kadar büyük iyiliklerde bulunmayın…

 

Einstein’ın da dediği gibi; kişinin susması her zaman söyleneni onayladığı anlamına gelmez. Bazen canı ‘aptallarla’ tartışmak istemiyordur…

 

Siz hızlı değilsiniz, artık biz koşturmuyoruz canım…

 

Bilmeyen, "Senin işin Allah'a kalmış" diye alay eder. Bilen ve gönülden inanan ise, "İşin Allah'a kalmışsa, olmuş bil!" der.

Ninem diyor ki; El için ağlayan gözden, yâr için ağlayan dizden olur.

 

 

 

Halime Gürbüz'ün önceki yazıları...