Bir Doğan Seyfi vardı!... Yıldızı çabuk parladı... Herkesin "İşte o çocuk!" diye parmakla gösterdiği bir anda nazara mı geldi ne, elim bir kaza ile aramızdan ayrıldı. Acısı içimize oturmuştu... Denizlispor-G.Saray maçı, bu merhumun burukluğu ile hatırasına gösterilen saygı duruşu ve rahmet dualarıyla başladı. Ama ne başlama!.. Atatürk Stadı'nda yer-gök inliyor: "Yeşil-siyah en büyük Denizlispor!.." Oysa biliyoruz ki, Süper Lig'de sahaların en büyüğü, Avrupa Fatih'i Cimbom!.. Fakat, hayır!.. Cimbom'a bir haller olmuş!.. Nezle mi desem, grip mi? Yoksa... M.Ali Erbil'in toksik zehirine mi tutulmuş ne!.. Elden ayaktan düşmüş, kazanma arzusunu kaybetmiş... Emre ve Ayhan'ı şöyle bir tarafa alın... Diğerleri sanki "canlı cenaze!" Koşan yok, topa basan yok, adam kovalayan yok... Geride Perez, ortada Berkant ve Hasan Şaş, forvette ise Ümit Karan sanki buhar olmuşlar gibi oyundan kopuklar... Buna karşılık, karşıda taş gibi bir Denizlispor var... Koşuyor, mücadele ediyor, istediği an tempoyu yükseltiyor... Rıza Çalımbay gelişiyle birlikte Denizlispor'a da büyük bir hırs, heyecan ve disiplin kazandırmış... Takım saat gibi tıkır tıkır işliyor... Hakan Çimen, Hietanen ve Alper savunmada en ufak bir gedik vermiyor. Kaptan Tolunay yönetimindeki orta sahada bilhassa Muzaffer müthiş çalışıyor... Ali Tandoğan ise sağ kanadı Mercedes hızında kullanıyor... Durdurabilene, geçebilene aşkolsun... Bir de çapraz ortalar yapıyor ki, o kadar olur... Nitekim, ikinci yarı bu ortalardan birinde G.Saray savunmasını uyutan top, hücumdaki Coşkun'u teğet geçip, gol makinası Veysel'e gelmez mi? Cimbom, o anda Mondragon'un çaresiziliği karşısında uyanıyor!.. Lucescu, Murat Sözkesen ve Sergen'i oyuna alarak G.Antep karşısında önde oynattığı Batista'yı da öne çıkarıyor ve G.Saray, Ergün ile Arif'in de biraz canlanmasıyla gerçek kimliğine kavuşuyor... ..Ve, Cimbom bu canlanma ile Tolunay'ın kontrolsüzlüğünden Arif'le golü bulup beraberliği sağlayıp, Denizlispor maçını kısa günün kârına ekledi.
