Alex... Alex... Alex...

"Hoppala!.. Bu başlık da neyin nesi?" demeyin... Evet, F.Bahçe'nin gollerinin tümünü dün Alex atmadı. Hatta frikik ustası, frikik dahi kullanmadı. Ama öyle bir futbol resitali verdi ki, ancak oyun bu kadar mükemmel oynanabilir. Özetle F.Bahçe'nin girdiği her pozisyonun, attığı her golün hazırlığında Alex vardı. Ne yalan söyleyeyim... Ben, Alex'i bu sezon hiç bu kadar hırslı, istekli ve çalışkan görmedim. Bu yüzden olsa gerek, Brezilyalı top sihirbazını ağzım açık seyrettim... Hem de F.Bahçe'nin futbol olarak ortaya döküldüğü, maça tempo koyamadığı, orta alanda yaptığı pas hatalarıyla oyun üstünlüğünü Konyaspor'a bıraktığı dakikalarda... Peki, Alex nasıl oldu da bir haftada bu kadar değişti? Hayır, Alex biraz hırslanmış olabilir ama değişmiş olabileceğini asla kabul etmiyorum. Alex aynı Alex'ti, ancak farklı olan Konyaspor Teknik Direktörü Nurullah Sağlam'ın Brezilyalı top cambazını markajsız bırakıp, Deniz ve Aurelio'yu kilitleyerek, F.Bahçe'yi durdurma sevdasıydı. ..ki bu sevda Konyaspor'u yaktı, Alex'i vizyona çıkardı. Alex de hazır fırsatı bulmuşken sahneye çıktı, hem pozisyon hazırladı, hem asistler yaptı, hem de harika bir gol atıp F.Bahçe'nin iki hafta sonra taraftarıyla barışmasında başrolü oynadı. Maçın F.Bahçe adına bir kahramanı daha vardı. Kim mi? Genç kaleci Serdar. Bu çocuk, ilk yarıda skor 0-0 iken Konyaspor'un yüzde yüz iki pozisyonunu kurtararak, F.Bahçe'nin maçı lehine sonuçlandırmasında çok etkili olurken, "Artık 1 numaranın sahibi benim" der gibiydi. Bu güzelliklerin ardına Lugano ve Edu'nun dönüşüyle F.Bahçe savunmasının toparlandığını, Aurelio'nun bu sayede hücuma destek verip, gol için çalıştığını ve Kezman'ın artık şeytanın bacağını kırdığını ekleyelim. Ancak Tuncay'ın savruk ve Appiah'ın, "Aman kart görmeyeyim" diye nizami şartlardan bile kaçınan ürkek futboluna da Bursaspor karşılaşmasına doğru dikkat çekerek yazıyı noktalayalım.