Az daha Tokat yiyordu!

Ziraat Bankası Türkiye Kupası, 26 yıllık hayal F.Bahçe için... Bir sezon daha tahammülü zor F.Bahçeli için!.. Fakat gel de anlat anlatabilirsen, futbolcu milletine bunu. Sadece Daum! İkide iki yapmış olmasına bakmıyordu, bir an önce gruptan çıkacak sonucu hedefliyordu. O yüzden; "Şakası yok futbol bu, ciddiyetsizliği affetmez!"demişti oyuncularına soyunma odasında Tokatspor maçının 11'ini açıklarken. Nöbetçi golcü Semih, Başkan Aziz Yıldırım'dan veto yemişti, yoktu. Daum'un başlangıç 11'indeki Alex, Özer, Lugano, Bilica, Cristian, Mehmet Topuz ve Güiza seçimi, Tokatspor'u ne denli ciddiye aldığının açık ifadesiydi. Ciddiye alınmayacak gibi de değildi Tokatspor. İlk maçta Antalyaspor'a boyun eğmemişti. Daum, kaygısında yanılmadı. Ama forma verdiği oyuncuları, işin ciddiyetini hâlâ kavrayamamıştı, al gülüm ver gülüm oynuyorlardı. Bir gol yediler ki, evlere şenlik! Volkan Babacan, 30 metreden gol yenir mi, yedi. Ama hakkını teslim edelim, o gol, büyük bir zeka ürünü, zamanlama ve vuruş ustalığı olarak tam bir Arif işiydi Ayakta alkışladım! O çok adamla savunmada kalan Tokatspor takım olarak gücüne göre iyi savunma yaptı, ilk kontra atağında golü buldu. Özellikle Arif'le Abdullah'ın yardımlaşması takdire şayandı. Nitekim bu dayanışma Tokatspor'a iki gol kazandırdı. Ama her şey bir güç meselesi. Eğer, Özer-Vederson işbirliğiyle hazırlanan ve Alex'in becerisi ile sonuçlanan kafa golü ile perde aralanmamış olsa, Mehmet Topuz'un inanılmaz çabası ve Güiza'nın rakip savunmanın arkasına sarkarak ısrarlı gol arzusu olmamış olsa Olimpiyat Stadı'ndaki maç büyük bir sancıya dönüşecekti. Neyse ki, Daum'un azim, irade ve inancı sarı-lacivertli oyuncuları sardı da, Bilica'nın kaçırdığı o inanılmaz pozisyona rağmen gollü maçta F.Bahçe, Olimpiyat'ın buz kesen havasından yürek ısıtan bir sonuçla çıkmayı başardı.