Bir Alex harikası!

Bir maç başlamadan biter mi, bitiyor arkadaş! Yine aynı maç "bitti" derken yeniden başlar mı, başlıyor arkadaş! Önce maç nasıl bitiyor, onu anlatalım. Eğer elinizde Alex gibi bir top sihirbazı ve "Üç ölü top, bir gol" istatistiğiyle oynayan Lugano gibi tecrübeli ve fırsatçı bir havacınız varsa, başlamadan bitiveriyor maç. Nitekim dün de öyle oldu. İnanın, o gol nasıl oldu, Karabük'ü Süper Lig'e taşıyan ve taş gibi takım yapan Yücel İldiz Hoca dahi, anlayamadı. Kadıköy'ün o parıltılı maç atmosferinin büyüsünden kurtulamadan kazanılan ilk faulde Alex, gerilerden fırlayan Lugano'nun kafasına topu öyle bir nişanladı ki, Uruguaylının o topu gol yapmaması ayıp olurdu. Nitekim Kaptan Bülent de Lugano'nun vuruşunu havada seyretti. Nitekim Mehmet Topuz'un o güzel ortasında topun gelişine vuran Alex, takımının ikinci golünü atarken bu defa seyirci kalan Deumi'ydi. Bitti denilen maç nasıl başlıyor, onu da anlatalım. Eğer karşıda Karabükspor gibi inatçı, Birol gibi azimli ve Emenike gibi tehlikeli bir forvet varsa heyecan yeniden tazeleniveriyor. Soyunma odasına 2-0 önde giden F.Bahçe'de Aykut Hoca dahi, maçı kafasında bitirmişti. Fakat Karabükspor'un niyeti ikinci yarı başlar başlamaz anlaşıldı. En azından puansız dönmek istemiyorlardı Yücel Hoca'nın talebeleri. Böyle düşünmekte de haklıydılar. Zevk veren futbolları ve puan kazanmak için kalpten oynayan bir havaları vardı. Bu taraflarına bayıldım. Emenike topla ilk buluşmasında Stoch ve Caner'in olduğu kulvardan hızlı tren gibi süratle geçti, topu yerden uzak köşeye öyle bir vurdu ki; Volkan'ın yapabileceği hiçbir şey yoktu. İşte o golden sonra maç biraz daha tempo kazandı. Ama deplasman karnesi zayıf olan Karabük'ün nefesi ancak bu kadarına yetti. Böylelikle zor maçı kolay kazanan F.Bahçe hem zirve yarışından kopmamış oldu hem de daha bir moral ve güven kazandı. En önemlisi de buydu, zaten F.Bahçe için.