Broos'un yarım planı!.

Dişe diş, kora kor bir mücadele seyrettik Ankara'da. Önce Trabzon başladı ama ne başlangıç!. Fırtına gibi, fişek gibi!.. İlk 20 dakikaya 2 gol sığdırdılar. Şaşırdım! Bu ne hız dedim. Zira G.Birliği daha diri, daha organize ve daha etkili görünen taraftı. Fakat Trabzonspor'un akıllı bir yanı vardı. Nitekim attıkları gollere bakınca G.Birliği takımının zaafının savunma anlayışında olduğunu farkettim. Belli ki, Trabzon'un üst üste kazandığı maçlar Başkent ekibini tedirgin etmişti. Thomas Doll'un savunmacıları rakibin hücumlarını kesmek için bütün dikkatini Umut'la, Gökhan'ı durdurmak üstüne yoğunlaştırmıştı. Oysa Broos, 4-4-2 düzeninde sahaya sürdüğü Trabzonlu oyunculara farklı görevler yüklemişti. Mesela Song stoper olmak, yerine sağda oynuyordu. Colman oyunun sadece defansif yönünü değil, risk alıp ofsansif yönünü de hedefliyordu. Gabric'le Umut arasında müthiş bir köprü kurulmuştu. Belli ki, Broos önceki haftalarda Egemen gibi çıkardığı sürpriz golcülere bu hafta da başka isimler eklemek istiyordu. Büyük bir keyifle Trabzon' izlerken Gabric'in golünü alkışladık. O golden sonra şoke olan bir G.Birliği vardı. O organize hali kaybolmuştu. O şaşkınlık içinde Colman ikinci golü yaptı. Devre bittiğinde G.Birliği bir gol bulmuştu ama hâlâ ilk 20 dakikada yediği 2 golün şaşkınlığını üzerinden atabilmiş değildi. Doll ikinci yarıya maçı çevirebilecek 2 değişiklikle başladı. Oyuna denge geldi. Aykut'la, Bilal'le Trabzon'u sıkıştırdı. Belki galibiyeti değil, ama beraberliği kurtardı. Hatta arkasından daha da baskı kurup galibiyeti zorladı. Ama o kadarını başarabildi. Trabzonspor belki de en kritik, en zor deplasmanlarından birinden çıkardığı 1 puana pek sevinemedi. Ama bir şey öğrendi ki, maç 90 +'da bitiyor, ilk 20 dakikada değil. Ve bordo-mavili takımın skor avantajını koruyacak gücü yok. Yattara'ya rağmen, Alanzinho'ya rağmen yok!.